Κάπου στο 2008 άρχισαν να σηκώνονται τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό της παγκόσμιας οικονομίας. Αρχικά το δικό μας πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) έδειχνε να μην ανησυχεί και να μη σκιάζεται από την καταιγίδα που φαινόταν να΄ρχεται, επειδή μάλλον ήθελαν να βλέπουν τη μπόρα μακριά από τη χώρα μας. Υπήρχε μάλιστα μια σχετική αδικαιολόγητη άνεση εφησυχασμού μπροστά στον επαπειλούμενο κίνδυνο, επειδή οι πολιτικοί μας ταγοί βαυκαλίζονταν με την ψευδαίσθηση ότι δήθεν είχαν εφοδιαστεί με την κατάλληλη ομπρέλα για προστασία.
Μέχρι που το τσουνάμι σάρωσε «απ’ άκρου εις άκρον» και την πατρίδα μας και από την ώρα εκείνη, όλα τα επόμενα χρόνια, μέχρι και σήμερα δεν άφησε τίποτα όρθιο, αφού το οικονομικό πρόβλημα πυροδότησε εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα!
Σήμερα βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς, του 2015, και για πρώτη φορά βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο καταχείμωνο. Με ολοκληρωμένη πλέον τη μετεξέλιξη της οικονομικής κρίσης σε πολιτική, καλούμαστε ως πολίτες-ψηφοφόροι να βγάλουμε μόνοι μας τα κάστανα από τη φωτιά.
Τώρα τα μαύρα μαντάτα δεν είναι μόνο για τα επιμέρους οικονομικά προβλήματα που αφορούν κάποια από τα κοινωνικά στρώματα, αλλά η γενικευμένη κρίση και η αδυναμία αντιμετώπισής της, οδήγησε στην κοινωνική αποδιοργάνωση συνολικά.
Οι αντοχές του λαού εξαντλήθηκαν από τη μακρά αναμονή για φως στο τούνελ, οι αμυδρές ελπίδες για καλύτερες μέρες σχεδόν έσβησαν, και όλα αυτά αναμφίβολα ενισχύουν το τεράστιο ανάχωμα που έχει υψωθεί μπροστά απ΄όπου θα περάσει το ρυάκι της αισιοδοξίας για το αύριο…
Τα κόμματα δείχνουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι η υπομονή του λαού έφτασε στα όριά της και καταγίνονται με τους παλαιοκομματικούς τακτικισμούς και τις προεκλογικές σκοπούμενες πολώσεις, μόνο και μόνο για να περισώσουν το πολιτικό τους τομάρι, για να εξασφαλίσουν την κομματική τους επιβίωση. Από εκεί και πέρα δείχνουν να μη νοιάζονται για τα γιγαντωμένα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα και την απειλή μιας εθνικής ταπείνωσης.
Ένας αντικειμενικός παρατηρητής του σημερινού πολιτικού μας συστήματος, με ιδιαίτερη ευκολία θα διαπίστωνε πως όλο και λιγοστεύουν οι πιθανότητες για την τυχόν αναμόρφωση και ανανέωσή του, ενώ οι προοπτικές και οι δυνατότητες για νέες συνθέσεις είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές.
Αν, λοιπόν, την ύστατη τούτη ώρα δεν υπάρξει πραγματική βούληση των επίδοξων φορέων της ανατροπής, της ρήξης και της ανανέωσης για αναμέτρηση με το σημερινό πολιτικο – κομματικό χάος, ώστε να πείσουν τους απελπισμένους πολίτες να τους συνδράμουν, τότε τα μελλούμενα προδιαγράφονται όχι απλά δυσάρεστα αλλά επώδυνα στον υπερθετικό βαθμό.
Αν και σ΄αυτές τις βουλευτικές εκλογές δεν προκύψει λύση για το ελληνικό πολιτικό πρόβλημα, τότε δεν απομένει, δυστυχώς, τίποτ΄ άλλο από το να επιβεβαιωθούν για άλλη μια φορά ακόμα στην πατρίδα μας οι διαχρονικές Κασσάνδρες που θέλουν της αναγέννησης να προηγείται πάντα η τέφρα!…
Ηλίας Κ Μάρκου