Στις τελευταίες δύο συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου στα Σέρβια γίναμε όλοι μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης κατάπτωσης αξιών και θεσμών.
Πήρατε όλοι σας μαθήματα για τον έλεγχο των πολιτών από την εξουσία!
Διαπόμπευση πολιτών μέσα από ένα δημοτικό συμβούλιο και κλήση πολιτών σε απολογία από αυτούς που αντί να ελέγχονται αξιώνουν να ελέγχουν.
Αυτό που ζήσαμε ήταν η αντιστροφή των όρων της Δημοκρατίας.
Στην Δημοκρατία, ελέγχουν οι πολίτες τους άρχοντες. Σε καμία Δημοκρατία δεν ελέγχουν οι άρχοντες τους πολίτες. Δεν τους τα έμαθε αυτά ο Καστοριάδης;
Το πολιτικό μου σχόλιο για όλα αυτά που συνέβησαν μπορεί να συνοψισθεί σε μία πρόταση:
Η ιδιώτευση ενός δημόσιου θεσμού. Η ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου βήματος και πολιτικού αγαθού.
Η ιδιοκτησιακή αντίληψη δημόσιας θέσης. Η κατασπατάληση θέσης ευθύνης σε διαπόμπευση πολιτικών «αντιπάλων και χρήση ενός δημοτικού συμβουλίου για ξεκαθάρισμα «προσωπικών» λογαριασμών.
Μία στημένη παράσταση πολιτικού ρεβανσισμού με θύμα τον ίδιον τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Καταστρατήγησαν μία δημόσια θέση και την μετέτρεψαν από θέση ευθύνης σε θέση ισχύος για έλεγχο πολιτών.
Δεν έχουν ξαναδεί τα μάτια μου κάτι παρόμοιο. Δεν έχει υπάρξει ποτέ στην Πατρίδα μας εξευτελισμός θεσμού σε τέτοιον βαθμό σε περίοδο Δημοκρατίας.
Τί κρίμα, να χαραμίζεις το δικαίωμα ευθύνης που σου δόθηκε, μία μοναδική ευκαιρία που σου έδωσε ο Λαός να απαντήσεις στα προβλήματά του με το να απαντάς σε όποιον δεν σου κάνει, ερήμην του.
Τελικά, πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει μια συμπολίτευση από το να αντιπολιτεύεται πολίτες και την ίδια την αντιπολίτευση!
Στις εν λόγω συνεδριάσεις έγινε λόγος και στο δικό μου όνομα.
Σας ορκίζομαι ότι δεν του έταξα δώρο για να το κάνει. Το έκανε από μόνος του, πιστέψτε με. Τόσο ακριβή διαφήμιση δεν θα μπορούσα πραγματικά να πληρώσω.
Ειπώθηκε ότι έγραψα στο Facebook σχόλιο το οποίο θεωρήθηκε ότι προτρέπει ουσιαστικά σε λιντσάρισμα:
«Τα ΜΑΤ δεν πρόκειται να σας βοηθήσουν όσο κι αν δείρετε τον κόσμο. Εδώ δεν συζητάμε καν αν επανεκλεγείτε αλλά αν θα μπορείτε να κυκλοφορείτε πια στα Σέρβια».
Όμως scripta manent, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Αυτό που γράφτηκε είναι:
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αποκρύφτηκε μία πρόταση η οποία όμως αλλάζει ολόκληρο το νόημα του κειμένου: «… αν θα μπορείτε δηλαδή να κοιτάξετε αυτόν τον κόσμο στα μάτια από ντροπή». (Παρακαλώ την προσοχή σας στην ημερομηνία. Δεν αλλάχτηκε λοιπόν το σχόλιο εκ των υστέρων μετά την προχθεσινή «καταγγελία»).
Διαπόμπευση πολίτη με παραποίηση κειμένου για δημιουργία ψευδών εντυπώσεων.
Επιχείρησε κατ’ουσίαν να με εμφανίσει ως ταραχοποιό στοιχείο, το οποίο υποκινεί σε βιαιοπραγία, πράγμα που συνιστά κατάφωρη συκοφαντική δυσφήμιση προς το πρόσωπό μου και προσπάθεια σπίλωσης του ονόματός μου εκ του πονηρού.
Επίσης αγνοήθηκε διευκρινιστικό σχόλιο ακριβώς από κάτω το οποίο προειδοποιεί για πολιτικές συνέπειες, οι οποίες είναι και το κεντρικό στοιχείο της ανάρτησης.
Πρόκειται περί δόλου ή γκάφας; Σε κάθε περίπτωση πάντως, δόλιοι ή απλά γκαφατζήδες είναι υπόλογοι τουλάχιστον για ένα από τα δύο. Ας επιλέξουν αυτοί τώρα για ποιο. Για να δούμε λοιπόν ποιοι είναι τελικά οι «κατεργάρηδες» που μαγειρεύουν σχόλια και χρησιμοποιούν τον Δήμο ως πολιτικό μαγειρείο δολοφονίας χαρακτήρων και διαπόμπευσης πολιτών.
Ειπώθηκε επίσης προς το δημοτικό συμβούλιο ότι «αυτό το σχόλιο απευθύνεται σε εμάς».
Ίσως κάποιες διευκρινήσεις είναι απαραίτητες:
Η συγκεκριμένη ανάρτηση για τον ΧΥΤΑΜ δεν έγινε ξεκάρφωτα, ήταν μία απάντηση. Έγινε στο πλαίσιο πολλών σχολίων και αναφορών τότε και οι οποίες αφορούσαν στην περίπτωση αντίδρασης στην περίπτωση καταστολής. Οι πολίτες ρωτούσαν «τί θα κάνουμε αν έρθουν τα ΜΑΤ;». Ήταν μία απάντηση που ήθελε να προειδοποιήσει κάθε υπεύθυνο για τις πολιτικές συνέπειες μιας τέτοιας πολιτικής πράξης, όπως είναι η βίαιη καταστολή στο δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας.
Ήταν μία πολιτική απάντηση για τις πολιτικές επιπτώσεις πράξεων, όπως η δημιουργία ΧΥΤΑΜ, οι οποίες αγνοούν τις επιταγές της τοπικής κοινωνίας στην συντριπτική της πλειονότητα.
Ήταν ένα πολιτικό σχόλιο για το σοβαρό ενδεχόμενο της βίαιης καταστολής διαδηλώσεων, τις οποίες προφανώς θα οργανώσουμε, εφόσον μία βασική αρχή της Δημοκρατίας, αυτή της πλειοψηφίας, δεν τηρείται.
Η ανάρτηση δεν προειδοποιούσε κανέναν γενικά και αόριστα ότι δεν θα μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα ή ότι κινδυνεύει. Η ανάρτηση αφορούσε συγκεκριμένα στα ΜΑΤ και στην καταισχύνη αυτών που θα τα φέρουν. Αφορούσε λοιπόν στον τρόπο με τον οποίον αυτοί θα διαχειριστούν την ντροπή και πώς θα καταφέρουν να κοιτούν στα μάτια όλους αυτούς που πριν έδειραν.
Όποιοι κι αν είναι αυτοί.
Θεώρησαν λοιπόν οι κύριοι ότι πράγματι θα μας φέρουν τα ΜΑΤ και θίχτηκαν;
Εφόσον είναι έτσι, τότε Κυριακή κοντή γιορτή. Στην ανάρτησή μου εμμένω. Σύντομα θα ξέρουμε και πώς θα το καταφέρουν.
Σε όλους εσάς, τους συμπολίτες μου, νιώθω την ανάγκη να πω δυο τελευταίες κουβέντες.
Οι κοινωνικοί αγώνες πράγματι, δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Αν ήταν εύκολη δεν θα χρειαζόταν και να γίνουν. Σε αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες που έδωσαν άλλοι για εμάς χρωστάμε την ζωή και ύπαρξή μας. Κι όλοι εμείς με την σειρά μας, έχουμε χρέος και ευθύνη απέναντι στις γενιές που θα αφήσουμε.
Μην φοβηθείτε τίποτα και κανέναν. Μην λακίσετε. Μην σας σκιάζει φοβέρα καμιά. Μην αφήσετε επίσης να «βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα». Ο κάθε ένας από εσάς ξεχωριστά, πρέπει να το βγάλει.
Είναι μόνο δύο και είμαστε χιλιάδες. Αυτοί φοβούνται εσάς. Θα το καταλάβετε αργά ή γρήγορα όταν κάποτε τους δείτε να τους τρώει η μαρμάγκα. Φαντάζουν να είναι ψηλά οι ξυλοπόδαροι, αλλά έχουν ξύλινα ποδάρια. Πρόδωσαν οι ίδιοι την αδυναμία τους με τον τρόπο που το ενορχήστρωσαν βάζοντας τον Δήμο ως ασπίδα προστασίας.
Ήταν στημένο, οργανωμένο και δεν οφείλεται μόνο στην αμετροέπεια του ενός. Ήταν σχέδιο τρομοκράτησης για να μην αντιδράσετε, για να καμφθεί το ηθικό σας, για να μην τολμήσετε να αντιμιλήσετε, για να το βουλώσετε, για να βγάλετε επιτέλους τον σκασμό.
Για να εξυπηρετήσετε με την σιωπή σας τον ιδιωτικό τους σκοπό να στρογγυλοκάθονται σε μία θέση την οποία εξευτέλισαν.
Αυτό, ήταν τελικά το δικό τους πολιτικό κίνητρο.
Είναι δύο οι οργανωτές. Ο ένας στον ρόλο του πρόθυμου κι άλλος στον ρόλο να του κρατάει τα γκέμια. Ο καθένας στον ρόλο με τον οποίον την «βρίσκει».
Δεν θα γράψουν όμως αυτοί οι δύο την δική σας ιστορία και αυτή των παιδιών σας.
Εσείς, θα γράψετε την δική τους!
Επιμύθιο: «Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μια τέλεια δημοκρατία μας πέσει από τον ουρανό, είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να επιζήσει περισσότερο από μερικά χρόνια. Χρειάζεται άτομα ικανά για να την λειτουργήσουν. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική κοινωνία χωρίς δημοκρατική παιδεία». (Κορνήλιος Καστοριάδης).
Φιλικά
Ανδρέας Τσιφτσιάν
οικονομολόγος
