Τα τελευταία χρόνια πολλά λέχθηκαν και πολλά γράφτηκαν για την Ποντιακή Γενοκτονία.
Το πρώτο πράγμα που θέλουμε να τονίσουμε, είναι πως το θέμα αυτό δεν είναι μόνον των Ποντίων, αλλά είναι μείζον Εθνικό ζήτημα. Κάτι που αφορά τους απανταχού Έλληνες.
Δυστυχώς όμως, οι ανίκανες Ελληνικές κυβερνήσεις (δεξιές και αριστερές) δεν το έχουν συμπεριλάβει ποτέ στην «ατζέντα» τους, κατά τις εκάστοτε ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις!
Η «μικρά και ανέντιμος Ελλάς», πέραν του ότι δεν φέρθηκε ΕΝΤΙΜΑ στους Έλληνες του Πόντου, μέχρι και σήμερα δεν φρόντισε να τους αποδοθεί η ανταλλάξιμη περιουσία, που δεν γνωρίζουμε αν ακόμα υπάρχει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Υπήρχε πάντως μέχρι το 1997 επί πρωθυπουργίας Σημίτη.
Το κυριότερο όμως ατόπημα (πολιτικό έγκλημα;), που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις «συντηρούν» από την συνθήκη της Λωζάννης μέχρι σήμερα, είναι πως δεν μας δίδαξαν στα σχολεία την αληθινή ιστορία των Ελλήνων του Πόντου και γενικά του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής. Την ιστορία της Ελληνικότατης Ιωνίας!
Άκουγα λοιπόν χρόνια τώρα από τα τέλη της 10ετίας του 1980 από Πόντιους φίλους – κυρίως όμως από έναν που ήταν στην ομάδα του απροσκύνητου Μιχάλη Χαραλαμπίδη – για τους αγώνες και το αντάρτικο στον Πόντο!
Πόντος δεν είναι κάτι μακρινό, κάτι παλιό, κάτι άγνωστο. Οι παππούδες των τώρα ηλικιωμένων Ποντίων έζησαν αυτά τα γεγονότα της Γενοκτονίας, έζησαν σε αυτές τις πόλεις, βίωσαν το μαρτύριο της Γενοκτονίας. Οι πόλεις του Πόντου είναι Ελληνικές και γεμάτες ιστορία. Είναι η Αμισός (Σαμψούντα) των Μιλησίων και των Αθηναίων, είναι η Αμάσεια στα βουνά, η πατρίδα του γεωγράφου Στράβωνα, είναι η Κερασούντα, η Αργυρούπολη, η Τραπεζούντα, η Σάντα (το «Σούλι» του Πόντου), η Οινόη, τα Σούρμενα, η Σινώπη, η πατρίδα του φιλόσοφου Διογένη, τα Κόμανα όπου κοιμήθηκε ο Ιωάννης Χρυσόστομος το 407 μ.Χ… Είναι ο Πόντος κομμάτι Ελληνικό, που κάποιοι τον θεωρούν «χαμένες πατρίδες» αντί «αλησμόνητες πατρίδες».
Είναι όμως γεγονός πως όλοι αυτοί που σήμερα καταθέτουν στεφάνια, ήταν απόντες από τους αγώνες για την Γενοκτονία! Αυτό που είναι ζητούμενο σήμερα για την υπόθεση της Γενοκτονίας, είναι η διεθνοποίηση (ΕΕ – ΟΗΕ). Όλα τα κόμματα και οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να υπερβούν την αγκύλωσή τους από το ΝΑΤΟ-ικό και Μπολσεβίκικο δόγμα ακεραιότητας της Τουρκίας. Να καταγγείλουμε κάποια στιγμή την Γερμανο-Τουρκική φιλία και τον ρόλο των Γερμανών στην Γενοκτονία.
Πρέπει λοιπόν να τεθεί επί τάπητος σε όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Όλων των μειονοτήτων (θρησκευτικών και εθνικών).
Μόνον με αυτή την προϋπόθεση μπορούν να συνεχιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας στην ΕΕ. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο των ανθρωπίνων ελευθεριών θα επιφέρει και αέρα δημοκρατίας στο ισλαμο-στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας. Πρέπει να καταγγελθεί ο ρόλος της Γερμανίας που θέλει να βάλει την Τουρκία στην ΕΕ από την πίσω πόρτα!
Οι Πόντιοι λοιπόν, στα πλαίσια του αγώνα τους για την διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, πέραν από στεφάνια, πανηγύρια και χορούς, πρέπει να θέσουν ευθέως το ζήτημα των εναπομεινάντων εξισλαμισμένων αλλά Ελληνόψυχων Ποντίων σε όλη τη Μικρά Ασία. Η ιστορία θα δείξει πόσοι είναι πραγματικά και είναι πολλοί. Οι όποιες αριθμητικές αναφορές για 2-3 εκατομμύρια είναι ανεπίσημες και κατά προσέγγιση! Όταν Ποντιακής καταγωγής είναι ο ίδιος ο Ερντογάν, φανταζόμαστε τι υπάρχει εκεί;
Ο σεβασμός των ίδιων των Ποντίων στον ιστορικό Πόντο και στην Ελληνικότατη αρχαία Ιωνία, είναι πρώτιστο μέλημα τόσο των Ποντίων, όσο και των ελληνικών κυβερνήσεων. Όπως επίσης πρέπει να χτυπηθούν οι περίεργες «ιστορίες» τύπου Ρεπούση, Δραγώνα και ΕΛΙΑΜΕΠ!
Μόνον έτσι θα ησυχάσουν οι 353.000 αθώων σφαγιασθέντων Ποντίων. Μόνον έτσι ο Ορχάν Παμούκ θα μπορεί να γράφει για τον πολιτισμό των Ποντίων στη Μαύρη Θάλασσα! Μόνον έτσι ο Βασίλης Γιαϊμαλή θα μπορεί να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, τον ιστορικό Πόντο, γιατί τώρα ζει στη Θεσσαλονίκη για να γλυτώσει από τη φυλακή και ίσως την εκτέλεση!
Τέλος, μια κουβέντα για τους φίλους πατριώτες Μικρασιάτες. Το αίτημα της γενοκτονίας των Μικρασιατών είναι ευάλωτο – όχι πως δεν έγινε – διότι πρέπει να έχουν υπόψη ότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, κινδυνεύει να ακυρωθεί, λόγω της παρουσίας ελληνικών στρατευμάτων από τα παράλια μέχρι τον Σαγγάριο. Είναι μια παγίδα που στρώνουν κάποιοι πολιτικάντηδες για να υπονομεύσουν την Ποντιακή Γενοκτονία!
Ένα ζήτημα που επικαλούνται οι Τούρκοι, λέγοντας «είχαμε πόλεμο και σε όλους τους πολέμους γίνονται σφαγές απ’ όλες τις πλευρές». Χρήζει μεγάλης προσοχής η οποιαδήποτε εκκίνηση εθνικών ζητημάτων, διότι μπορεί να υπάρξουν αρνητικές συνέπειες με ανυπολόγιστες διαστάσεις.
Και πρέπει να τονίζουμε σε κάθε περίπτωση πως οι Πατρίδες δεν είναι «χαμένες», αλλά ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ!
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
