Πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια από τη μεγάλη νεροποντή, από τότε που γκρεμίστηκε η γέφυρα. Και κατάντησε το πρόβλημα «της Άρτας το γεφύρι». Μεγάλη η ταλαιπωρία για τους κατοίκους της περιοχής, με τον πρωτομάστορα να λέει ευχολόγια, αλλά το γκρεμισμένο γεφύρι δεν έλεγε να ξαναστηθεί!
Αναφερόμαστε στη γέφυρα που βρίσκεται στη διασταύρωση των ορίων των τοπικών κοινοτήτων Χρωμίου Κοζάνης και Βάρης Γρεβενών. Είναι η θέση «Σαμάρι», κοντά στο εργοστάσιο – ερείπιο πλέον – επεξεργασίας χρωμίου.
Η γέφυρα αυτή εξυπηρετούσε την επικοινωνία προς τα χωριά Ποντινή – Παλαιοχώρι – Σαρακίνα – Παναγιά Γρεβενών και το μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα (Ζάβορδας) κλπ.
Με το που ο χείμαρρος εκείνος γκρέμισε τη γέφυρα αυτή, ο κανονικός δρόμος επικοινωνίας «κόπηκε» και δόθηκε προσωρινή λύση με παράκαμψη μέσω Βάρης. Ήταν όμως πολλά τα χιλιόμετρα της παράκαμψης και η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια!
Δόθηκε και μια άλλη πρόχειρη λύση με χωματόδρομο κοντινό, αλλά με την παραμικρή βροχή πλημμυρίζει, διότι τα νερά δεν έχουν διέξοδο. Γίνεται ο δρόμος επικίνδυνος και απροσπέλαστος.
Για χρόνια υπήρξε αδιαφορία για το ξαναστήσιμο της γέφυρας, αλλά φάνηκε φως με την απόφαση της προηγούμενης δημοτικής αρχής Κοζάνης (δημαρχία Ιωαννίδη), όταν εγκρίθηκε το έργο για τη γέφυρα. Η νέα δημοτική αρχή ξεκίνησε το έργο με χρηματοδότηση της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας και παρακολουθούμε πως επιτέλους οι εργασίες προχωρούν. Πολύ αργά όμως, αλλά έστω κι έτσι, φτάνει να τελειώσει, γιατί εξυπηρετούνται πολλά χωριά και η ταλαιπωρία θα εκλείψει.
Παραθέτουμε φωτογραφίες από τις εργασίες της γέφυρας. Πιστεύουμε πως οι επόμενες φωτογραφίες θα είναι με την κανονική γέφυρα…