Ξιάγκλια : Ωοο ..καλώς τ’ φιλνάδα τν Τσιατσιούλα. Τι γένιτι μά; Για άμπουξι τν παραθύρα κι σέβα. Πώς πόριψίτι μα μι τουν θκός ιψές; Τουν πασπάτιψις να ιδείς τουν κιρό; ή ααστόϊσις;
Τσιατσιούλα: Τουν γκουζγκούτιψα μο..δεν αστόϊσα..αλλά ου θκόζμ ίνι ντιπ ντιούλκας..ίνι ντιπ ζαντούχας, παέν κι τρυπών’ σν’ κόχ’ στου Τζιάκ’ κι βράζ τα ρουβίθια..κι ίτι κάμν ζέστα ίτι κρύου αυτός, στν κόχ’ τζουτζουλώνιτι. Πάντους , μόλις ύρσιν πλιυρό ..τουν πασπάτιψα κι τσάκουσα..ντίπ ίδια δυσανάλουγα… του ένα σα σιούμκα κι τ’ άλλου σαν φασούλ’…τσιούτσιανα , που μκρός σ’ αυτό του πράμα ήταν ψιά ανέσουστους.Αλλά πάντους.. σ’ άλλα κιάλλα λέν ουμοιαζν σα δυό σταγόνις νιρό..ίνι ντιπ όκαχτα..σ’ αυτά μπουρούν να πουν του ίδιου μα; Υπάρχν στου ντουνιά δυό λιμπά ντιπ ίδια; Όκαχτα; Όχ. Ου θκόζμ βέβια με τέτιις διαφουρές μι μπιρδέβ παραφύσις μι τουν κιρό…α νασι ισί στου βούρζμα..πόταβ να ‘ένι η σιούμκα κι πόταβου του φασούλ’;. Βαλάν’ να ‘έν η σιούμκα κι ρουβίθ του φασούλ; Δε ‘ένιτι..θα νάρχουμι σι σένα να τουν ξιτάιζ τα λιμπά τ΄θκούς..έχς καλύτιρουν μιτιουρουλουγικό ισί…σλουπίσιου.. ή κάχτις κουσταντίκαβις γένουντι ή στραγάλια κι περντς χαμπάρ ενακένα για τς μιταβουλές τ’ κιρού , άσι …
Ξιάγκλια: Κι γώ τουν πιλιάτιψα..τουν μιρμέτσα κι ψίχα κι τά βρήκα ήρθαν στ’ αγιάρτς κι ίδις πόσου καλουσύνιψιν ου κιρός σήμιρα; Κιάτα δυό τα τσκάλια κανουνικά..να σι κιράσου ένα φουντάν’; Ή θέλτς ψια κουλουκθίσιου;..Ααα κάτσι καλύτιρα..ήφιριν ου θκόζμ φρέσκου ρουβθίσιου ιχτές πτου λιαψίστ..να βράσου δυό;.. μόρ..λές να σβάξουμι πτα κρυφά καμιά τιουλτιούκου; Αα αστόϊσα..έχου κι κυδουνάτου θέλτς; Ξέρου πούσι ψια σούχου, για τιαυτό σίπα για τα σιρουπιαστά..
Τσιατσιούλα: Όχ’ μα..ιφχαριστώ …σιβαίν’ ανάμισα, στς ζιαντούρις κι τ μασέλα κι μι πουνεί κι μι αμπουδάει ύστυρα..άσι που κριτσώ κι τα δόντια πτ’ μασέλα του βράδ’ , σκιάζιτι ου άλλους κι ρίχνιτι ουρθός, κουρντιζιτι κι αρπάχνουμέστι ως τς χαραές . Α τώρα π’ αδουκήθκα μα..άκσις π’ ανακοίνουσαν ότι απ’ τν προυτουμηνιά κίστιρα, πτα σούρβα κι σιαδώθι…πρεπ’ όλ’ να πουλιουμήσουμι τς γκαζόλαμπις κι τα λαδουφάναρα κι να ινιργιθούμι αλλιώτκα; Να συνδιθούμι μι κάτ’ ινιργειακά π’ σι καμν κι ινιργιέσι αλιώτκα κάθι Μήνα; Να διαλέγουμι μι μπουιές πώς θα ινιργιούμαστι στα..
Ξιάγκλια:(τ διακόπτ) Τι λές μαρ ουχτίκου;ντίπ κφάλουγου ίσι; Οτ’ νάνι ακούς; η δε σι κόφτ’ καντικάν; Τι να πουλιουμήσουμι τς γκαζόλαμπις κι να ινιργιθούμι αλλιώτκα μα; Δεν πιαλούμι κάπου κάπου στ χροία κι τ’ μερα κι τ νύχτα κι ινιργιούμιστι; Δεν παένουμι γραμμή στουν αναγκαίου, σχιδόν αράδα τώρα π γέρασάμι κι ψίχα; κι’ άμα έχουμε τσουκαλιάρ’ , δε φλάγουμι μι τα συκόφιλα π’ σκουπίζουμέστι μερα-νύχτα πόξου πτ χροία; Έτσ’ δεν ινιργιούντι οι ανθρώπ, τα σκλιά, τα γουμάρια, οι γκαχιλώνις όλα; Τα δέντρα δεν ινιργιούντι κατά σιακάτ; Σιαπάν αφουδευν τα φύλλα π’ ρίχν η σιακάτ; Ολ η χλουρίδα κι η πανίδα πως ινιργιέτι; Τι να ινιργιθούμι αλλιώς μα γκαντέφου; Πώς αλλιώς; Μι τα πουδάρια σιαπάν; Γένιτι; Κι τι χρωματα να βάλουμι μα; Πού να τς βάλουμι τς μπουιές; Τι να μπουιατίσουμι;
Τσιατσιούλα: Τι αρτσιώθκις έτσ’ μαρ παλιουφτσέλα; Λες κι σι ζούπσα μι κανά σουγλί του νουφαλό; Σαν να σι πάτσαν στα σκλιώνυχας στου πουδάρς;Σέφκιν τίπουτα στουν ουπισνός κι ουρλιέσι ετσιαιάς; Τι τσουρίιζ έτς; Αα μαρ κατράναβ … Άκσι λοιπόν σκιπάρ..πιτάξ κατ’ αρχήν που μέσα πτια αυτούια στου νουντάς κι φέριμι του κουντύλ κι τν πένα ή άμα θέλτς του χαράκ’ κι λίγις ακόλις χαρτί, πσίφιριν ου αμσιόζμ απ τ’ Σαλουνίκ’ για να γράφτι του γάλα πτου γαλουμέτρημα,τα μιρουμήνια.. τς δανκές π’ χρουστάτι..
Ξιάγκλια: Τι χαρτί μά; να ξουδέβουμι του χαρτί για γράψμου; Αυτό τόχουμι να σκουπίζουμέστι στουν αναγκαίου όταν μπιτίζν τα συκόφιλα..αυτό θα σώσουμι; Ύστιρα μι τι θα ζιαβαρνιούμαστι μι κιραμιδουκόματα; Όχ’ του χαρτί..αμα θέλτς..
Τσιατσιούλα: Αει μαρ παρδάλου π’ θα σι μπιτίσου του χαρτί για τ’ χροία…έχου μπόλκου μα σπίτ’ πήρα κάμπουσ’ λαδόκουλα για να φκιάσου , σαραϊλί κι γκανταίφ τα κόλιαντα..μια χαρά φκιάν κι’ αυτό για σκούπζμα …αει σκαλίς κι σείρι φέρι μαρ φκιασίδου..άει πιρπάτεια κι ρίχνιτις διπλές..γκαντέφου ..έφτσα μη στιγνώσ’.. σφίξ…
Η Ξιάγκλια για να μη αρπαχτούν χρουνιάρις μέρις λέει που μέσα τς «ας τ’ φκιάσου του χατήρ να ιδούμι κιόλας τι θέλ’ να πεί μι του πώς να ινιργιθούμι κι μι τι χρώμα που χρουνιά». Σκώνιτι..ανιβαίν στου νουντά κι παίρν’ ουπάν πτου σιντούκ ‘ του κουντύλ’ κι λίγις κόλις χαρτί κι κατιβαίν…
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
