Τρίτη, 11-2-2014. Ώρα 8 το βράδυ. Εργάζομαι στο γραφείο του ιερού Ναού.
Χτυπά και μπαίνει. Η μαθήτριά μου στο Δημοτικό Σχολείο Μ.Κ. Σήμερα φοιτήτρια. ‘’Πάτερ, τα μάθατε τα δυσάρεστα νέα; Πέθανε στα ξαφνικά ο καλός καθηγητής μας, ο κύριος Διηνής. Έκλαψα, πάτερ, μόλις το ‘μαθα. Αναστατώθηκα. Κι έκατσα και του έγραψα ένα μικρό αφιέρωμα. Δες το’’.
Το είδα. Πήρα μετά το πετραχήλι και πήγα στο σπίτι του Αντώνη. Ήταν γεμάτο. Η αδερφή του, η διευθύντρια του Δημοτικού Βελβεντού κ. Α.Στ., ο δάσκαλος κ. Αντ. Μπ. του Δημοτικού Σχολείου Πλατανορέματος, κόσμος πολύς. Διάβασα με δυσκολία το Τρισάγιο και ζήτησα άδεια από τους οικείους, για να τους διαβάσω το μικρό αφιέρωμα της μαθήτριά του στοΛύκειο Βελβεντού. Το διάβασα με κόπο. Και το παραθέτω εδώ αυτούσιο.
‘’Για το δάσκαλο που έφυγε’’
Μερικές φορές αναρωτιέσαι τι ακριβώς κάνει ο Θεός εκεί πάνω και γιατί παίρνει από κοντά μας τους ανθρώπους που έχουν να προσφέρουν μόνο καλά πράγματα.
Σήμερα (11-2-2014) έφυγε από κοντά μας ένας αγαπημένος καθηγητής-δάσκαλος. Ένας δάσκαλος που ήτανε κοντά στα παιδιά. Σίγουρα όλοι έχουνε να διηγηθούνε στιγμές γέλιου και ευτυχίας μ’ αυτόν τον άνθρωπο. Όλοι οι μαθητές που πέρασαν από την τάξη του ή κι από το γραφείο του, έχουν να σου διηγηθούν και από μία ιστορία που μόλις, σου την πούνε θα χαμογελάσουν. Χαμόγελο ως τ’ αυτιά και μια επιθυμία να επιστρέψουν στο σχολείο για ζήσουν ξανά μια τέτοια στιγμή.
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα γι’ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά θυμάμαι πολλές στιγμές σαν μαθήτρια μέσα στην τάξη και στις εκδρομές. Ύφος αυστηρού δασκάλου, παλιά παιδαγωγική μέθοδος, πάντα κοντά στο παιδί μα πάντα αυστηρός στο ύψος του καθηγητή.
Ήτανε δάσκαλος για εμάς. Πάντα μας προσέγγιζε. Πάντα στο μυαλό των μαθητών. Ήξερε από παιδιά και σκανταλιές. Δεν έκανε διακρίσεις. Κι αυτό είναι σημαντικό. Έδειχνε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο των μαθητών κι εμείς ανταποδίδαμε σεβασμό. Ένας δάσκαλος με εμπειρία, χαμόγελο και τρέλα. Γιατί η ζωή θέλει τρέλα για να την καταφέρεις.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, που τον είχα διευθυντή, αλλά και ορισμένες φορές καθηγητή στην τάξη.
Κράτησα πολλά καλά πράγματα και στιγμές από τη διδασκαλία του που δέχτηκα μα καθώς και από τη συμπεριφορά του προς εμάς τους μαθητές. Πάντα θα έχω στο νου μου τούτον τον άνθρωπο και πάντα θα χαμογελώ σκεπτόμενη τις στιγμές στο γυμνάσιο-λύκειο.
Εγώ και όλα τα παιδιά που ο κύριος Διηνής δίδαξε και πρόσφερε με τον καλύτερο τρόπο τη μόρφωσή του.
ΥΓ.Ο Αντώνης, ως καθηγητής και λυκειάρχης, ήταν παρών και συμμετείχε στην ιερά Παράκληση για τους διαγωνιζόμενουςμαθητές, που τελούμε κάθε χρόνο, κατά το μήνα Μάιο στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού.
Η παρουσία του στην Παράκληση είχε τη δική της παιδαγωγική ευαισθησία και ήταν ουσιωδώς ενισχυτική για τους προσευχόμενους μαθητές. ‘’Πάτερ’’, μου είπε κάποτε ένας μαθητής, ‘’μαζί μας, προσεύχεται και ο καθηγητής μας’’.
Η ‘Εφημερίδα Νομού Κοζάνης’ είναι μια στήλη στην ενημέρωση της τοπικής κοινότητας, αντανακλώντας την πολυμορφία και τη ζωντάνια της περιοχής. Με την αφοσίωσή της στην έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση, καθώς και την αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων, έχει καθιερωθεί ως αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για τους αναγνώστες της.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
