Η Τεχνολογία της εποχής μας είναι αρτιότατα αναπτυγμένη και διχτυωμένη. Και εν μέρει είναι και στη διάθεση όλων. Έτσι, τουλάχιστον, νομίζουν οι πολλοί. Είναι, όμως, ακριβώς έτσι τα πράγματα; Εδώ μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ατέλειωτους ομηρικούς καυγάδες. Και συμβαίνει, δυστυχώς, αυτό. Πλείστοι «παντογνώστες» ή ημιμαθείς και «διαδικτυόπληχτοι» κραδαίνουν το πληροφοριακό πακέτο του Ίντερνετ και εκφράζουν την αμετακίνητη βεβαιότητα ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Αυτήν που τους έχει σερβίρει το διαδίχτυο. Και αρκούνται σ’ αυτό. Το διαδίχτυο είναι για τους πολλούς περίπου ένας «αλάθητος Πάπας». Και, δυστυχώς είναι γεγονός ότι όσο αλάθητος είναι ο Πάπας τόσο είναι και το υποκατάστατό του – το ίντερνετ. Ας επιχειρήσουμε, όμως, να βάλλουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Αλήθεια είναι ότι το διαδίχτυο είναι χρήσιμο και εύκολο εργαλείο για όσους ασχολούνται με την αναζήτηση πληροφοριών κάθε είδους. Πληκτρολογώντας ένα λήμμα, έχεις στη διάθεσή σου πολλές πληροφορίες σε ελάχιστο χρόνο, απείρως λιγότερο απ’ ό,τι θα χρειαζόταν, αν αναζητούσες τα βιβλία και τα άλλα έντυπα που περιέχουν τις πληροφορίες που σε ενδιαφέρουν. Δηλαδή με λιγότερο κόπο έχεις στη διάθεσή σου το ζητούμενο αγαθό. Εδώ, όμως, ο καχύποπτος επιβάλλεται να θυμηθεί το πανάρχαιο: «τ’ αγαθά κόποις κτώνται». Και να μην του διαφύγει ότι αγαθά είναι τα πνευματικά. Και γι’ αυτά, ο μόνος δρόμος και τρόπος απόχτησής τους είναι ο κόπος, ο μόχθος. Γι’ αυτό και ένας διαπρεπής αρχαίος μαθηματικός, όταν ένας Φαραώ του ζήτησε να του διδάξει τα μαθηματικά όχι όπως τα δίδασκε στους άλλους αλλά με εύκολο τρόπο, του είπε το περίφημο: «δεν υπάρχει βασιλική οδός προς τη Γεωμετρία». Αυτός είναι ο πρώτος σκόπελος που πρέπει να αποφύγουν οι επίδοξοι οπαδοί της σοφίας. Η σοφία καταχτιέται με αγώνα, δεν χαρίζεται όπως τα κέρδη του τζόκερ, με μια συμπτωματική εύνοια της τυφλής θεάς τύχης. Δεύτερος και χειρότερος σκόπελος που πρέπει να αποφύγουν είναι να μη βλέπουν μόνον το τυρί αλλά και τη φάκα. Αλλιώς θα πάθουν ό,τι έπαθε ο άτυχος ποντικός. Και τι εννοούμε; Απλούστατα: το διαδίχτυο είναι και αφερέγγυο, κατά το πλείστον, και παραπλανητικό. Τεκμήρια χειροπιαστά, βέβαια, δεν φαίνονται. Εννοούνται, όμως, ασυζητητί. Και το πιο ακαταμάχητο είναι το ότι μας το παρέχουν οι κρατούντες που να είναι πράγματι προς όφελός μας; Θα ματαιοπονήσετε. Ό,τι μας δίνουν είναι για δικό τους όφελος, έστω κι αν στην αρχή φαίνεται ότι είναι για δικό μας. Θα πείτε ότι κηρύχνω την απόλυτη καχυποψία; Δεν το αρνούμαι, αφού ο βίος και η πολιτεία όλων αυτών που μας κουλαντρίζουν αυτό δείχνει. Εκτός αν θέλουμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να μη βλέπουμε την ωμή αλήθεια που βιώνουμε κάθε μέρα με όλους τους τρόπους και σε όλα τα επίπεδα. Δείτε λ.χ. πόσοι συνάνθρωποί μας συνθλίβονται και μαλλιοτραβιούνται, βρίζουν και καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που παγιδεύτηκαν σε υπέρογκα δάνεια, χωρίς ουσιαστικά σοβαρό λόγο, και τώρα αδυνατούν να εξοφλήσουν! Γιατί εγκλωβίστηκαν; Απλούστατα ενδίδοντας στην αχαλίνωτη προπαγάνδα των τραπεζών και των άλλων τυχοδιωκτών με τα παγιδευτικά σλόγκαν: πάρτε δάνεια για σπίτια, για οικόπεδα, για αυτοκίνητα, για σκάφη, για διακοπές στο… Μαϊάμι, για, για…! Θα πείτε: ευθύνονται οι άνθρωποι αυτοί; Η εύκολη λύση είναι να πούμε ότι παρασύρθηκαν. Εν μέρει σωστό. Αλλά και οι ίδιοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Άνοιγαν διάπλατα τα αυτιά τους στους ποικιλώνυμους προπαγαντιστές και ακολουθούσαν τις…πολύτιμες συμβουλές τους! Και τώρα ωρύονται. Αλλά είναι «κατόπιν εορτής». Αυτό ακριβώς το μήνυμα επιχειρούμε να υπογραμμίσουμε με τις σκέψεις αυτές που καταγράφουμε εδώ. Πρέπει να είμαστε πάντοτε και παντού καχύποπτοι σε όσα μας λένε και σε όσα μας…παρέχουν! Όσο πιο ευχάριστα και αληθινά μας φαίνονται τα λόγια και οι υποσχέσεις τους τόσο περισσότερο να δυσπιστούμε και να δυσπειστούμε. Οι «δωρητές» δεν είναι γαλαντόμοι. Δεν τους δέρνει η έγνοια να κάνουν εμάς ζάπλουτους. Το δικό τους βαλάντιο φροντίζουν. Εμάς συνεχώς και μεθοδικώς μας ξεζουμίζουν! Γι’ αυτό: «πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας». Να μην ενδίδουμε σε λόγια ευχάριστα. Αυτά είναι πάντοτε ψεύτικα. Και για το σκοπό αυτό επιστρατεύουν πρόθυμους οσφυοκάμπτες καλαμαράδες κάθε λογής, που με επιμέλεια μέλισσας γράφουν και ξαναγράφουν και παρασταίνουν το μαύρο άσπρο και το άσπρο μαύρο, το αληθινό ψεύτικο και το ψεύτικο αληθινό, το δίκιο άδικο και το άδικο δίκιο κλ. κλ… Αλλά πολλοί από αυτούς είναι καλόμισθοι! Μίσθαρνα όργανα του Συστήματος που τους ταϊζει, τους ποτίζει και τους εξαπολύει για εξανδραποδισμό του πλήθους.
Αυτοί είναι οι αργυρώνητοι «ενημερωτές» και διαμορφωτές της Κοινής γνώμης. Και αυτοί, με ζήλο νεοφώτιστου δραχμολάγνου – παντελώς άγευστοι από παιδεία και αρετή – αντί να διαμορφώνουν Κοινή γνώμη, διαπλάθουν (στο βαθμό που εμείς στέκουμε απαθείς και ευπειθείς θεατές, ακροατές και αναγνώστες τους) «κοινές» τρόφιμες, πάλαι ποτέ, της οδού Ακομινάτου! Μα τώρα, κι αυτές έχουν αναβαθμιστεί και βιζιτάρουν σε πολυτελή ρετιρέ, κατά προτίμηση στην περιοχή Κολωνακιού.
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα και πορεύεται δρομαία επί τα χείριστα! Εξαιτίας των πολυώνυμων Σειρήνων της διαβουκόλησης, της απάθειας του πολύτροπα ναρκωμένου λαού που… ενημερώνεται από το ιντερνέτ (σαν τους ρακέντυπους που προμηθεύονται τα ενδύματα και τα υποδήματα από τις χωματερές!). Και, βέβαια, κοντά σ’ αυτά, με την επίνευση και καθοδήγηση των κυβερνώντων «πολιτικών» του… κώλου που πολλοί από εμάς ψηφίζουμε! Κ’ ύστερα αναθεματίζουμε! Και το έργο το ξαναπαίζουμε!… Θέλω, όμως, να κλείσω αυτές τις σκέψεις με την κατηγορηματική έκφραση ότι το διαδίχτυο είναι – μουτάτις μουτάντις – (: τηρουμένων των αναλογιών) όπως ακριβώς μια χωματερή. Ένας έμπειρος και γνώστης πραγμάτων και καταστάσεων μπορεί σε σύντομο χρόνο να αντλήσει χρήσιμα στοιχεία. Όπως και ένας επιτήδειος και εξοικειωμένος ανιχνευτής χωματερών μπορεί να «αλιεύσει» κάτι πολύτιμο που παρέπεσε μέσα στα σκουπίδια. Οι αδαείς και ανυποψίαστοι, όμως, και στο ιντερνέτ και στη χωματερή, απλώς θα πνιγούνε στα σκουπίδια!…