Κανείς δεν ασχολείται με το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ των κοινωφελών επιχειρήσεων. Αριστοτέλη Βασιλάκη

Μόλις τελειώσει το προεκλογικό παραμυθάκι, που στόχο έχει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη νομιμοποίηση των σκληρών μνημονιακών μέτρων που υπερψήφισαν 222 βουλευτές του προηγούμενου κοινοβουλίου, θα έρθει η ώρα της λυπητερής. Και η λυπητερή θα αφορά τους Έλληνες σαν φυσικά πρόσωπα και την Ελλάδα, σαν μια αποικία χρέους, όπως την έχουν καταντήσει οι δανειστές, με την αγαστή διαμεσολάβηση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και της διαπλοκής και όχι όσους υπαγορεύουν ή καλούνται να εφαρμόσουν τα συγκεκριμένα μέτρα…

Τα μνημονιακά μέτρα είναι καταστροφικά για τον ελληνικό λαό, διότι βασίζονται σε νέο κύμα αντιαναπτυξιακής υπερφορολόγησης, σε μια σειρά από ζωτικούς τομείς… Ασφαλώς αναφέρομαι στα τρόφιμα, στους αγρότες και στον τουρισμό και όχι βέβαια στην ιδιωτική εκπαίδευση, για την οποία κραυγάζουν τις τελευταίες ημέρες τα τσοντοκάναλα της διαπλοκής… Καθότι υπάρχουμε κι εμείς οι ΜΑΛΑΚΕΣ, που αποτελούμε την συντριπτική πλειοψηφία, πηγαίνοντας τα παιδιά μας σε δημόσια σχολεία…

Το άλλο σκέλος του τρίτου μνημονίου αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις… Είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι θα μαζευτούν 50 δις από τις ιδιωτικοποιήσεις… Όταν η αξία ολόκληρου του Ελληνικού χρηματιστηρίου έχει φτάσει στα 30 δις και των ελληνικών τραπεζών στα 4 δις, αντιλαμβάνεται κανείς, πως οι «απαιτήσεις» των δανειστών έχουν άλλου είδους στόχευση και όχι καθαρά οικονομική…

Είμαι πεπεισμένος πως το δίδυμο της καταστροφής της Ε.Ε. Μέρκελ-Σόιμπλε έχουν βάλει στο στόχαστρο τους τις κοινωφελείς επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα, όπως είναι η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ και τα λιμάνια… Τον ΟΤΕ πρόλαβαν και τον ξε-κοκκάλισαν, όπως και των ΟΠΑΠ, μέσω παρένθετων πολυεθνικών, πίσω από τις οποίες κρύβονται Γερμανικά συμφέροντα…

Είναι ξεκάθαρο πως η αποκρατικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων αποτελεί τεράστιο εθνικό έγκλημα, αφού οδηγεί μία χώρα στην απόλυτη εξάρτηση της από τις πολυεθνικές και στην υποδούλωση της στα κράτη-έδρα τους…

Οι κρατικές εταιρείες της δύσης –κυριολεκτικά ως ντόμινο-, με φιλέτο τις κοινωφελείς μονοπωλιακές (λέγε με ΔΕΚΟ), αγοράζονται η μία μετά την άλλη από τα καρτέλ των πολυεθνικών, διαδικασία η οποία τελικά τείνει στην ολοκληρωτική «κατάληψη» της εκάστοτε πολιτείας. Το εκπληκτικό είναι πως τις περισσότερες φορές, οι κρατικές επιχειρήσεις των υπερδανεισμένων κρατών, αγοράζονται από κρατικές επιχειρήσεις των κρατών που τις δανείζουν, δημιουργώντας αντιαναπτυξιακά κρατικά ολιγοπώλια, αποικιοκρατικού χαρακτήρα… Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Γερμανικός – πλέον – ΟΤΕ…

Για την διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων και της απελευθέρωσης της αγοράς οι οικονομικοί «γκαουλάιτερ» εφαρμόζουν επικοινωνιακή εκστρατεία για πεισθούν οι πολίτες ότι έχουν να κερδίσουν γιατί το άνοιγμα της αγοράς δήθεν θα ευνοήσει την διαμόρφωση θετικών τιμών των αγαθών, οι οποίες θα τείνουν συνεχώς να μειώνονται. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν το λεγόμενο «λαϊκό έρεισμα» με απώτερο στόχο την συντηρητικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και την αντίθεσή τους στην «κοινωνική αναταραχή» ουδετεροποιώντας τις μεθόδους άσκησης πίεσης των πολιτών έναντι της πολιτείας (απεργίες, διαδηλώσεις κλπ).

Όμως αν και με το άνοιγμα της αγοράς επέρχεται πράγματι μείωση των τιμών, αυτή οδηγεί αφενός στη χρεοκοπία πολλές μικρομεσαίες εταιρείες, οι οποίες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνισμό, ειδικά με την πολιτική που ακολουθείται απέναντί τους από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με την άρνηση έγκρισης δανείων και αφετέρου στην εκποίηση των μεγαλύτερων κοινωφελών επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ), οι οποίες μη μπορώντας να ανταγωνιστούν τις εισβάλλουσες πολυεθνικές, απορροφούνται δηλαδή από τις πολυεθνικές.

Επιπροσθέτως ο αριθμός των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην εκάστοτε αγορά, που απελευθερώθηκε, διαρκώς μειώνεται ως αποτέλεσμα του περιορισμού του ανταγωνισμού και της επικράτησης ολιγοπωλιακών τακτικών. Οι μισθοί μειώνονται αυξάνοντας την ανεργία από τη μια επειδή μπαίνουν λουκέτα στις επιχειρήσεις και από την άλλη εξ αιτίας των απολύσεων, στο βωμό του της μεγέθυνσης των κερδών και της «εύρυθμης» λειτουργίας των πολυεθνικών.

Από αυτή την στιγμή αρχίζει το «ράλι» της αύξησης των τιμών οι οποίες στον «επόμενο τόνο» υπερβαίνουν τα πριν την «απελευθέρωση» της αγοράς επίπεδα, με στόχο την υπερκάλυψη των αρχικών δαπανών των πολυεθνικών (πάντα υπό το πρίσμα της εγκαθίδρυσης στην αγορά ολιγοπωλιακών δομών.

Εν κατακλείδι την ίδια ώρα που προγραμματίζεται το μεγαλύτερο έγκλημα στην πρόσφατη ιστορία μας, δηλαδή το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ δηλαδή των ελληνικών κοινωφελών επιχειρήσεων, οι γκαουλάιτερ και οι εγχώριοι νεροκουβαλητές τους κατευθύνουν την κοινή γνώμη να αναλώνεται με τις «μαγκιές» του Μεϊμαράκη, με την κωλοτούμπα του Τσίπρα και τις πίτσες του Λεβέντη… Ελάχιστοι Έλληνες ασχολούνται με το πως είναι δυνατόν να επιβιώσει η Ελλάδα χωρίς τις δικές μας επιχειρήσεις και με κατεστραμμένο τον παραγωγικό μας «ιστό» για να μην αναφέρουμε και τον κοινωνικό, που έχει υποστεί συντριπτικά πλήγματα. Πολύ εύσχημα το διακύβευμα των εκλογών έχει γίνει το Τσίπρας εναντίον Μεϊμαράκη, με τις μνημονιακές πολιτικές να έχουν τεθεί στο περιθώριο…