KAΡΠΟΥΖΙΑ ΣΤ’Σ ΚΑΡΟΥΤΙΣ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔ’. Ντοπιολαλιά Δρόβουνου

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

Α ΚΥΚΛΟΣ..1^ο ΜΕΡΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Δρυόβουνο 9 Αυγούστου 1953 , τρεις μέρες ,μετά το πανηγύρι της ΑηΣωτήρας (Μεταμόρφωσης του Σωτήρος )..ανακωχή τέλος. Κεντρική πλατεία Παρέα 4-5 αντρών… Καυγάς… (Κανά δυό τηρούν, οι άλλ’ αρπάχνουντι)

Μήτσιους: Τι θκός ίνι του καρπούζ’ ρε αχμάκ’ Τσιότσιου πόταβου ήταν.. σι ποιά καρούτα τό’βαλις;..τι αναφέρντς σι όλνους ότι ανακατώθκαν τα καρπούζια;

Τσιότσιους: Τι λες ρε ξλέϊνι, ιγώ δεν τ αγόρασα πρώτους απου ικίνουν του μανάβ’ π’ του μπουγατσκό, που τα φερν’ απ του σάντβου κι απ’ τ’ βούλιαρ, ικείνουν μι του κτσό του μπλάρ; Δε διάλιξα πρώτους πτ ζιρβή τ’ν κουσιόρα, ικείνου του πρώτου του τρανό τ αμιρικάνκου κι πρόφτασα κι το’βαλα στ μισιά τν καρούτα;

Μήτσιους: Τσιότσιου ίσι ντιπ αδρέϊνους, δεν ξέρς τι λές…Ιγω ίμαν ντιπ πρώτους.. δεν ίχιν μια τρανή μαλάθα στου σαμάρ’ π’ ίχιν τα καλίτιρα; Δεν πιάλτσα πρώτους πτου καφινείου κι ινθιλάκουσα (ποιητική αδεία) του καλίτιρου κι του τρανίτιρου; Ως τ’ν πάδ ακούσκι του μπλιούμ, όταν του πουλιόμσα στ μισιά τν καρούτα…

Τσιότσιους: Κι πόταβου σμάδ’ έφκιασις στ’ν τσέφλα απ του καρπούζ’ για να του γνουρίιζ ρε;;, ίχις..(δεν πρόλαβι να πεί)

Μήτσιους: Πόταβου σμάδ’; ; Άμα σι ζιάσου μια στου ψμένου, θα σι πω ιγώ πόταβου σμάδ’.. Σμάδ σαν τν τρανή τν παλιά τ θκιμ πόχου ανάμισα στα σκέλια, φκιάνου (κι φκιάν κίνισ’ να ανοιξ’ του πανταλόν’τ)

Τσιότσιους: Τι έφκιασις ρε αζμπόρστι;…Τι θάρσις ότι μπουρείς να μι φκιάϊς;..θα σι φαν’ του στιάρ, τώρα θα σι δείξου ιγώ..θα σι τανίσου σα σαμπρέλα (κι αμέσους φκιάν’ ιπιθετική κίνησ’)…

Τ’ν κρίσιμ αυτίνια τ’ στιγμή, η παρέμβασ’ τ’ σπουδαίου μιγαλεπήβολου ηγέτ’, τ’ Πρόϊδρου τ’ Ντάφα , ίνι απόλυτα καθουριστική.( αντάμα μι τουν παπά κι του ντραγατ’ αποτιλούν τ’ς ηγιτικές φυσιουγνουμίις τ’ τόπου) Μιγαλοσπουδαγμένους, απόφοιτους τ’ς πρώτ’ς τάξ’ς τ’ Γυμνασίου τ Μπουγατσκού, μι γνώσεις Γαλλικής και πιάνου (χεχε τα τιλευταία δεν ισχύουν, μην τσιμπάτι).. Είνι η σιβάσμια ηγιτική φυσιουγνουμία , π’ παιζ’ καθουριστικό ρόλου στ’ν εύρυθμ’ λειτουργία τ’ς μκρής κοινουνίας κι κυρίους έχ’ καίρια κι καθουριστική συνδρουμή στ διευθέτησ’ τουν διενέξεων κι στν ιπίλυσ’ κουρυφαίουν κι απλών ζητημάτων (θα ιδίτι παρακάτ)

Ντάφας: Τι φκιάντι ιδώ ρε παρτάλια;…τι αλυχτάτι ετσιαϊάς σαν αλτσιάρκα σκλιά ..Ως τν Πέλκα ακούιστι.. μι σι πω ως τ Σέλτσα.. Τι τανίζτι τα μάτια σαν αστρίτις ρε;…τι γκαρλίζτι σα να σφαζν μπιτσιου;

Μήτσιους: Ιμίς κύριι Ντάφα ίχ..

Ντάφας: Τι ισίς ρε βντιάνια;..τουν κακό σας τουν κιρό κι τουν ανάπουδού σας του φλάρου….τέσσιρις καρούτις έχ’ ρε του πηγάδ.. κι τέσσιρις σιούρκις μι κρέχου … δε μπουρίτι να διαλέξτι μια να βάλτι του καρπούζ’; Δηλαδή αμα σας έδιναν κανά πουκάρ μαλί να μοιράστι θα σφάζουσάσταν; Αγλίγουρα πρόστμου..200 μιταλικές ου καθένας

Τσιότσιους: Τι πρόστιμου κύριι ηγέτ’;….

Ντάφας: Τι ηγέτ ρε γκντούν(ι) …γλίγουρα φώναξέτι του ντραγάτ’ να τσ δεσ’ κι τς κάνις κι τα τσιούγκα μι λιγαριές..να μη μπουρούν να σκαλτστούν ντιπ κι ως του βραδ’ στουν κατή…του ντραγατ’ γλίγουρα, πούντου ρε του ζιουγρίμ;

(παρέμβαση του ψύχραιμου παρατηρητή, Τζήκα με χαμηλό σχετικά ύψος)

Τζήκας: Ακούστι κυριι Ντάφα…ιγώ..

Ντάφας: Ισί τι ανακατόνισι ρε σβόμπιρα….ισί ρε μάζουμα  που να’ιδίς;…Ισί εχς του λιμό παρακάτ’ απ’ τ’ν κ’λια πτου μπλάρ…που να ιδείς ρε κούχτιου ως ουπάν στς καρούτις; Ισί , ισια μι γκαχιλώνα ίσι ,δεν ίσι..

Τζήκας: Ιγώ κύριι Ντάφα γέγκα, γνώστ’ς μιας κατάστασ’ς..

Ντάφας: Τι ίνι αυτά π’λες ρε μάζουμα;; Αμιρικάνκα; ..τι ίνι αυτά ρε μισουριξιά π’ δεν καταλαβαίν’ καένας καντίπουτα..ακούς ικεί  γνωστ’ς καταστασ’ς κι χαμπάρια;…η θα μαθς Ντριανουβνά η θα σι ιξουστρακίσου, θα σι στίλου ρε καγκαπόταβι μακριά στου ιξουτερικό…στ Σελτσα θα σι στίλου αν δε συμουρφουθίς ..του Σιαν’ θα φαντάζ’ παράδεισους , κι η Πέλκα όασ’, κατάλαβις ρε μαξούμ;;

(παρέμβασ’ τ’ Ντραγάτ’: Ακούστι κύριι Ντάφα , ίσως αν γένουμε κοινουνοί τουν απόψεων τ’…

Ντάφας: Κι σι ρε ντραγάτ’; Κι σι αλαμπουρνέζκα;;τι ινι αυτό ρα σήμιρα;; μόλιους σας τσάκουσιν;.. ακσι ντραγάτ’, αν δεν αλάξ’ ρότα (τόμαθιν στου μπουγατσκό στου γιμνάσιου) θα πάρου τουν τρανό στ Σιάτστα κι θα σ αμπώξου…θα κάμου διαγουνισμό μόνι μι Ντριανουβνοί ντραγαταίοι… μη αστουχάς ότι ισί , είσι ου μσος απ τν Πιπιλιστα..

Ντραγάτς: Δεν τ αστουχώ κύριι ηγέτ..δεν ακούμι όμους κι λίγου τουν Τσιότσιου, να μη έχουμι φασαρίις στου χουριό;, ζγώνει κι δικαπινταυγουστους, κι θα χαλάς η εικόνας κι θα χαϊς ψήφ …

Ντάφας: (σκέφτιτι..ωρέ να μη χάσου ψήφ;;..απουφασίζ’… απαντάει βλουσυρά) Α πε ρε Τζήκα ..να ξερς μονι μια ιφκιρια εχς  ύστιρα σι λιάρσα..

Τζήκας: ιχτές του βραδ’ κατά τ’ς τέσσιρις…πάϊνα κα’ του μπαχτσέ να πουτίσου…μόλις κίντσα κατ τουν Αητρίφυλλα, απόξου απ του σπίτ τ Τσιότσιου ..η Τσιατσιούλα μι τ Λεν’ απουπιάνουνταν για του ποιά έχ’ του νιρό…Τσούρζαν ουρρλιούνταν , έκουβι η μια τα δεσ’ μι ‘ν τσάπα κατ’ του θκότς, ‘α ίστιρα η άλλ’ στ θκήτς ‘ν μιριά.. αράδα αυτό γένουνταν κι δε σταματούσι. Σα να βασάντζαν γουμάρια ακούουνταν ολ’ τ’ νύχτα. Σι όλα αυτά, γλέπου τουν Τσιοτσιου μι του βρακί να βγαίν’ ‘π’του τσιαρδίτ, μι τα μάτια σα φιλτζιάνια…δεν ίχι κοιμθεί ντιπ κι μι πειν ότι  ίχι να παρ κι του γάλα κατα τ’ς τισιραμσ’. Ορε μι λέει θα γριντουθώ… δεν αντέχου… θα τ’ς σφάξου κι θα πάου στ Λάρσα στα σίδιρα…Όχ’ ρε Τσιότσιου τουν λέου.. θα πάν τα νιάτας , μόνι ιβδουμιντα χρόνια έχς …κρίμα να θμασι βεβια, ότι ως τα 127 εχς ακόμα. Λες ρε μι λέει;;..να φλαχτώ; όμους δεν άντιχιν άλλου, σβαρνίζουνταν καταής σα κφέτσιου Δεν πρόλαβιν να σινέλθ άει για του γάλα..ντιπ παρτάλ’ ..άσι οι άλλις μόλις πήγιν να τ’ς πει κάτ’ συμάχσαν κιόλαντς κι τουν στόλτσαν, κανουνικά , αντάμα..τουν ξιβάφτσαν ..έπαθιν πουλά ολ’ τ’ νύχτα..ου Τσιότσιους..για τι’αυτό ήταν ετσιαϊάς..έτμους μι του παραμικρό ν’ αρπάξ’ γκζότ’..

Νταφας: Ετσιαϊά γέγκαν Τζήκα; …κανόντσι τι θα πείς…σέσφαξα

Τζήκας: Ακριβώς ετσιαϊάς κύριι Ντάφα..

Ντάφας: Μ’αν’ ινι έτσ’, ου Τσιότσιους ίχιν ντιπ τσακζμένα τα νέυρατ..ηταν ντιπ αρπαγμένους…αμα δεν κοιμθις ένα τσιαφ’ χράζιτι για να χιρίσ’ ου καρπουζουπόλιμους..Για τι’ αυτό αρπάχνουνταν για τς καρούτις κι τα καρπούζια..

Για του λόγου αυτό, μι βασ’ κι τς ουμουλουγίις τ’ ντραγάτ κι κείνου τ΄κουντακνού , τ’ σβόμπιρα τ’ Τζήκα… ΑΠΟΥΦΑΣΙΖΩΜΕΝ ( κι αυτό στου μπουγατσκό το ‘μαθιν) 1ον)Διατάζου του Ντραγάτ’ (του μ’σό απ τ’ν Πιπιλίστα), να λύσ’ τ’ς λιγαριές απ τ’ς ένουχ’ Τσιότσιου κι Μήτσιου κι να τς απουλίκ’ ιλεύθιρ’

2ον) Ού Τσιότσιους κι ου Μήτσιους ϊνι ιπουχριουμέν’ να ιμφανίζουντι μια φουρα τ’ βδουμάδα στου Κοινουταρχείου κι να βραγκαλνούν τς παράδις στ’ν Κοινότητα ( Σημειουτέουν του πρόστιμου αυξίθκιν κι γέγκιν 300 μιταλικές για τουν καθένα γιατί η κοινότητα ίνι μκρή κι φτουχή)

3ον) Στους Τσιότσιου κι Μήτσιου… απαγουρέυιτι ρητά η έξουδους απ’ τ’ χώρα τ’ Ντριανόβου , η ουποία ουριοθιτείτι απού Δυτικά: Βακούφκα, Νότια Κουτσούφλιαν’ Ανατουλικά: Λνάρια- Γιουργιάνια, Βόρεια Μπέστιαν’ –Ντάμπαλ’

4ον) Τα καρπούζια απ’ τ’ μισιά τν καρούτα μι σμαδια όπους η παλιά τ’ αντρός, η κοσα π’ κόβ τ’ λόντζια, του καρπουλόϊ κι του διρπάν’ π’ κοβν του στιαρ’, τ’ν κθαριά κι πλιότιρου τ’ βριζα ΚΑΤΑΣΧΟΥΝΤΙ κι παέν πάραυτα (γνώση απ του μπουγατσκό ) στου σπιτ’ τ’ Ντάφα

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΝΤΑΦΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥΣ (πρώτους αξάδιρφους τ’ λιόλια τ’ παπαδόπουλου..τ’ συνταγματάρχη..π δεν αφινιν καγκαέναν να πει γκκ…κι όποιους ίλιγιν μπουντρουμ κι σουλταν μερεμέτ..ικεινουν μι του πλί , π’ καίουνταν τα πουδαριατ)

Αφου ή όλ’ κατάστασ διειθιτήθκιν απόλυτα απ του μιγάλου τουν ηγέτ του Ντάφα, η ηριμία ιπανήλθιν στ’ν Κοινότητα. Τν απόλυτ’ ησυχία τ’ μισμιριού, τσακζιν, μόνι ου ήχους πτου νιρό απ τς σιούρκις..μόνι του τσαρτσάλτζμα ακούουνταν…