Πέρασαν εννιά μήνες από το συνέδριο (Νοέμβρης 2013) της ΑΔΕΔΥ και ενώ δεν συγκροτήθηκε ακόμη το προεδρείο της, αυτό το διάστημα, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, των δυνατοτήτων και των προσδοκιών, ήταν θετικό σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες και δράσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια, παρεμβάσεις σε ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που άγγιξαν μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων.
Αυτά βεβαίως αποτελούν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις ενός συνδικάτου και δεν συνιστούν την αφετηρία μιας διαφορετικής αγωνιστικής, διεκδικητικής πορείας στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων, τα αναφέρω όμως γιατί αυτά δεν θεωρούνται δεδομένα από την γραφειοκρατική ηγεσία πχ της ΓΣΕΕ.
Επειδή όμως η εικόνα της ΑΔΕΔΥ για τους εργαζόμενους είναι θολή, αλλά και το γεγονός ότι σ’ αυτήν αντανακλάται το επίπεδο συνείδησης, προσωπικής στάσης και συμπεριφορών του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων, είναι χρήσιμο να αναλύσω αυτή την εικόνα και να την κάνω πιο καθαρή και διαυγή, για να μπορέσουμε και να την αλλάξουμε.
Στο τελευταίο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ και για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά, οι δυνάμεις τους εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ηττήθηκαν και έχασαν την απόλυτη πλειοψηφία στη διοίκησή της.
Η Αριστερά έγραψε Ιστορία όταν «έπιανε» τα μηνύματα των καιρών και λειτουργούσε ως ο συλλογικός εκφραστής των αναγκών, των καημών και των ελπίδων της εργατικής τάξης και της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Δυστυχώς όμως οι σημερινές συνδικαλιστικές της ηγεσίες αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων. Απαιτείτε μια συμφωνία πάνω σε ένα μίνιμουμ προγραμματικό πλαίσιο, που θα αποκαθιστούσε την αξιοπιστία της ΑΔΕΔΥ, θα υπεράσπιζε τον κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών του δημοσίου, τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων από τη μνημονιακή λαίλαπα και θα δρομολογούσε οργανωτικές καταστατικές αλλαγές με στόχο την αποκατάσταση της ενότητας των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και την ενοποίηση των ομοσπονδιών της.
Σ’ αυτήν την πρόκληση των ανεξάρτητων δυνάμεων αλλά και την πρόκληση της συγκυρίας, η ηγεσία του ΠΑΜΕ αρνήθηκε και απείχε, συνεχίζοντας ένα μοναχικό, διασπαστικό και στην μνημονιακή περίοδο, περίεργο ρόλο για τον οποίο θ’ έρθει η στιγμή που θα απολογηθεί και θα λογοδοτήσει στους εργαζόμενους. Η στάση της αυτή κρατά έξω από την κοινή δράση κρίσιμες αγωνιστικές δυνάμεις, τις αδρανοποιεί και το χειρότερο της οδηγεί να συμπεριφέρονται ως «τουρίστες» στα συνδικάτα και ως εισαγγελείς και κριτές των πάντων, αποσπώντας πολλές φορές τα κολακευτικά λόγια, για τη συνέπειά τους από τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού!
Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και τις ΔΑΚΕ, με την επαμφοτερίζουσα πολλές φορές στάση όλων των άλλων εκδοχών και διασπάσεών τους, επεδίωξαν απ’ την αρχή την παραλυτική ακινησία της ΑΔΕΔΥ, σαμποτάροντας πολλές φορές και τις συνεδριάσεις της Ε/Ε, υιοθετώντας την αρχή ότι όσο δεν εκλέγεται προεδρείο, δεν συμμετέχουν και δεν συναινούν στη λήψη αποφάσεων δράσης, πλην όσων έχουν σχέση με τη διαχείριση της καθημερινότητας και τη λογιστική τακτοποίηση των υποχρεώσεών της.
Η ζωή όμως έδειξε ότι είναι πιο σύνθετη και πιο πλούσια απ’ τους προγραμματισμούς των ηγεσιών κάποιων γραφειοκρατικών ομάδων, γιατί παρά τις επιδιώξεις τους και τις αντικειμενικές δυσκολίες από την έλλειψη προεδρείου, η ίδια περίοδος, όπως εισαγωγικά αναφέρθηκε, ήταν θετική σε δράσεις, που εμπλούτισαν τη συλλογική της λειτουργία, ανέδειξαν μορφές πάλης με μεγάλη συμμετοχή, αντοχή και συνέχεια, όπως αυτή της απεργίας. Δεν θα ήταν υπερβολή, ούτε θα αδικούσε την αλήθεια αν λέγαμε ότι η κινητήριος δύναμη αυτών των αντιστάσεων, των ιδεών, αλλά και της καθημερινής διεκπεραίωσης των αποφάσεων και της λειτουργίας της ΑΔΕΔΥ, αυτή τη στιγμή οφείλονται κυρίως, στις λίγες σχετικά δυνάμεις των ανεξάρτητων δυνάμεων Το γεγονός αυτό αναδεικνύει την ευθύνη όλων των συνδικαλιστών και άλλων παρατάξεων, για την ηθική υποχρέωση που έχουν απέναντι στους εργαζόμενους που τους εκλέγουν για να προσφέρουν ανιδιοτελώς και όχι για να επωφελούνται των όποιων συνδικαλιστικών διευκολύνσεων ή να ασχολούνται με αλλότρια καθήκοντα.
Με την έναρξη όμως της νέας κρίσιμης αγωνιστικής περιόδου από το Σεπτέμβρη και με ανοιχτά τα μέτωπα της αξιολόγησης και των νέων απολύσεων, της συνέχισης της διάλυσης των υπηρεσιών του δημοσίου και των εργασιακών σχέσεων, των νέων μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, όλες οι δυνάμεις πρέπει να επανεξετάσουν τη στάση τους με στόχο τη συγκρότηση του προεδρείου της ΑΔΕΔΥ, που θα οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων απέναντι στην κυβερνητική επίθεση και θα την οδηγήσει σύντομα, με βάση και τη συνεδριακή της απόφαση, σε ένα οργανωτικό καταστατικό συνέδριο.
Η επιδίωξη των ανεξάρτητων δυνάμεων, από αυτό το καταστατικό-οργανωτικό συνέδριο, θα είναι η δρομολόγηση των διαδικασιών της ενοποίησης ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, η ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα ανεξάρτητα σχέσης εργασίας, η ενοποίηση των ομοειδών ομοσπονδιών και συνδικάτων, ο εμπλουτισμός της εσωτερικής άμεσης δημοκρατικής τους λειτουργίας και η διαμόρφωση κανόνων δεοντολογίας, που θα αποκαθιστούν την εικόνα των συνδικάτων στην κοινωνία και θα αναδεικνύουν την ανιδιοτελή προσφορά των λειτουργών της. ασφαλώς και ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική. Όμως, οι συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί αγώνες χρειάζεται να είναι πολιτικοποιημένοι στην κατεύθυνση ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πληρώσουν την κρίση που προκάλεσε η ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό. Να εναντιώνονται στους σχεδιασμούς των δανειστών, της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. να χειριστούν το χρέος με «επιμηκύνσεις» και «αναδιαρθρώσεις» και την επιβολή ενός «αέναου» Μνημονίου που θα οδηγεί στη διαχρονική μείωση μισθών και συντάξεων, στη φτώχεια, την ανεργία, την κατάρρευση και πλήρη εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών της παιδείας και της υγείας, στην πώληση της δημόσιας περιουσίας, στην πρόκληση εν τέλει μιας τεράστιας κοινωνικής καταστροφής. Να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία τα δικαιώματα στη μόνιμη και αξιοπρεπή εργασία και μόρφωση προβάλλοντας το όραμα για μια κοινωνία δικαιοσύνης και ισότητας.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
