Μια Τοπική Διοίκηση ακόμα πιο αντιλαϊκή και αντεργατική σχεδιάζουν κυβερνήσεις και αιρετοί. Με δήμους φορομπήχτες, μπροστάρηδες στην ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών και στην ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων, βασικό κομμάτι του αστικού κράτους για την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, της «ανταγωνιστικότητάς» του, ώστε να περάσει αλώβητο την κρίση του μεταφέροντας τα βάρη στο λαό.
Σταθμός στην προσπάθεια αυτή η τέταρτη Ελληνογερμανική Συνέλευση (DGV) που έγινε 22-23 Οκτώβρη στη Νυρεμβέργη με θέμα «Ο δήμος του μέλλοντος». Επισήμως, η DGV «αποτελεί ένα πλαίσιο συνεργασίας δήμων, περιφερειών και πολιτών των δύο χωρών». Εντάσσεται στο πλαίσιο διαπεριφερειακής συνεργασίας των κρατών – μελών όπως ορίζεται στην ΕΕ, διεισδύει στο σύνολο των λειτουργιών της Τοπικής Διοίκησης, συντονίζει δυνάμεις και όργανα κεντρικών και τοπικών διοικήσεων με στόχο παραπέρα συρρίκνωση υποδομών, μείωση προσωπικού, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και την ύψιστη ανταποδοτικότητα (φόροι, τέλη κ.λπ.).
Στα τέτοια «μεταρρυθμιστικά» εγχειρήματα πρωτοστατούν στην Ελλάδα δήμαρχοι όπως αυτοί της «πρωτοβουλίας των 5» (Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Βόλου, Ιωαννίνων), που αυτοπαρουσιαζόμενοι μεν ως «ανεξάρτητοι» κι «ακομμάτιστοι», στήριξαν ευθύς εξαρχής και εφάρμοσαν τις πιο σκληρές μνημονιακές, αντιλαϊκές πολιτικές, τσακίζοντας λαϊκά εισοδήματα, συστηματικά αναζητούν «εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης» των δήμων έξω από την κρατική.
Σε ένα σύντομο ιστορικό, οι «ελληνογερμανικές συνελεύσεις» ξεκίνησαν από την κοινή ανακοίνωση, Μάρτη του 2010, στο Βερολίνο, του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και της καγκελαρίου Μέρκελ για «Ανανέωση και διεύρυνση της ελληνογερμανικής εταιρικής σχέσης», με εκπεφρασμένη πρόθεση να αναπτύξουν «κοινές πρωτοβουλίες». Ακολούθησε λίγο μετά (Ιούνη του 2010) η πρώτη DGV, «πρωτόκολλα συνεργασίας» π.χ. μεταξύ της ΠΕΔ Βάδης – Βιτεμβέργης και των ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Δυτικής Μακεδονίας, Θεσσαλίας, και της ίδιας της ΚΕΔΕ σε κεντρικότερο επίπεδο.
Γι’ αυτήν ακριβώς τη συνεργασία που συμφωνήθηκε μεταξύ συγκυβέρνησης και γερμανικής κυβέρνησης, και υλοποιείται κι από αιρετούς της Τοπικής Διοίκησης, Γερμανοί εμπειρογνώμονες μεταφέρουν εδώ «τεχνογνωσία». Μοιράστηκε μάλιστα σε δεκάδες δήμους της χώρας, δειγματοληπτικά, «ερωτηματολόγιο» για να καθορίσουν τα πεδία όπου θέλουν «συνεργασία» με τους Γερμανούς τεχνοκράτες.
Από τις απαντήσεις που δόθηκαν προκύπτει ότι συγκεκριμένοι αιρετοί επιθυμούν συνεργασία στα εξής: Διαδημοτική συνεργασία, συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, Κοινωνική Πρόνοια – υγειονομικός τομέας, εκπαίδευση – επιμόρφωση διοικητικών στελεχών, Πολιτισμός – Νεολαία – Εκπαίδευση – Αθλητισμός, Υδρευση – Αποχέτευση, Τουρισμός, αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης των δήμων, απορρίμματα – απόβλητα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – ενεργειακά ζητήματα, οικονομικά της Τοπικής Διοίκησης. Φαίνεται απ’ αυτά και ο προσανατολισμός τους (Γερμανών και ντόπιων παραγόντων) για τα πεδία δημοτικής δράσης πάνω στα οποία θέλουν να κερδοφορήσουν μέσω επιχειρηματικής δράσης.
Στην πιο πρόσφατη τέτοια εξέλιξη, έγινε πριν μερικές μέρες η 4η DGV, για πρώτη φορά με ευθύνη των Κεντρικών Ενώσεων των δύο χωρών (της Γερμανικής Ενωσης Πόλεων και της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας). Στη συνάντηση συμμετείχαν εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και οι υπουργοί Εσωτερικών και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Από γερμανικής πλευράς, ο εντεταλμένος της καγκελαρίου για την Ελληνογερμανική Συνέλευση κοινοβουλευτικός υφυπουργός Χ. Γ. Φούχτελ. Ο ίδιος που, π.χ., το Νοέμβρη του 2012, προετοιμάζοντας το έδαφος για μαζικές απολύσεις στην Τοπική Διοίκηση έλεγε: «Υπάρχουν μελέτες και έρευνες που έδειξαν ότι για εργασίες όσον αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση απαιτούνται 3.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία η δουλειά διεκπεραιώνεται με 1.000 άτομα. Θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις, ιδιαίτερα στους εταίρους που χρηματοδοτούν διαδικασίες στην Ελλάδα, γιατί δε γίνεται πιο αποτελεσματική εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού και να φανούν τρόποι πώς θα μειωθεί ο αριθμός τους». Δηλαδή, στους τρεις να φύγουν οι δύο...
Η 4η Ελληνογερμανική Συνέλευση εν μέσω τυμπανοκρουσιών και χειροκροτημάτων κατέληξε σε μια «Κοινή διακήρυξη» 19 σημείων, στο δια ταύτα των οποίων μεταξύ άλλων τονίζεται ότι:
«Οι συναντήσεις οδήγησαν σε συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες κατά το επόμενο έτος (σ.σ. 2014) θα εξειδικευτούν περαιτέρω και θα υλοποιηθούν με συνέπεια. Οι δράσεις αφορούν στο σύνολο των αρμοδιοτήτων της Τοπικής Διοίκησης, όπως: τη διαχείριση στερεών αποβλήτων και δημόσιων αγαθών όπως το νερό, την ενέργεια, τις υπηρεσίες προσχολικής αγωγής, υπηρεσίες για τους νέους και τα άτομα τρίτης ηλικίας, την κοινωνική ένταξη ατόμων με αναπηρία, τον τουρισμό, την πολιτική προστασία, τις δράσεις της κοινωνίας των πολιτών, αλλά και την οργάνωση των δομών της ΤΑ, καθώς και τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης».
Στα προαναφερόμενα πεδία υψηλότατης κερδοφορίας κάποιοι θα δραστηριοποιηθούν: «Οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι η εμπιστοσύνη και η συναδερφικότητα, ενισχύουν την οικονομική συνεργασία. Ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις δύο χώρες θα ενθαρρυνθούν να προχωρήσουν σε συνεργασίες. Η Ελληνογερμανική Συνέλευση επιθυμεί να προωθήσει τις οικονομικές δυνατότητες που έχουν δήμοι και περιφέρειες και να αξιοποιήσει τις προοπτικές και τη δύναμη που έχουν για οικονομική ανάπτυξη».
Βάζουν μπροστά τους μικρομεσαίους για να κρύψουν τα …μεγαθήρια που ακονίζουν νύχια προκειμένου να βάλουν στο χέρι χρυσοφόρες υπηρεσίες όπως διαχείριση απορριμμάτων, ορεινών όγκων, δασών, περιαστικού πρασίνου, ακτών κλπ. Χώρια το γεγονός ότι και μια μικρομεσαία επιχείρηση, τον όποιο δημοτικό τομέα αναλάβει να λειτουργήσει, με γνώμονα το ιδιωτικό κέρδος θα το κάνει. Οχι το συμφέρον του λαού και με προτεραιότητα την πλήρη κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών.
Ταυτόχρονα, ξεκαθάρισαν ότι οι αποφάσεις τους λαμβάνονται στο σφόδρα αντιλαϊκό κι αντεργατικό πλαίσιο της ΕΕ: «Η νέα προγραμματική περίοδος 2014 – 2020 της ΕΕ θα προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση στους δήμους και στις περιφέρειες».
Ρίχνουν την «απασχόληση» ως δόλωμα στους άνεργους και ψευτοαπασχολούμενους αποσιωπώντας ότι μοιράζουν μια θέση εργασίας σε δυο, τρεις, τέσσερις άνεργους, την παραχωρούν για λίγο, μέσω ολιγόμηνης σύμβασης, με μισθό πείνας, δίχως δικαιώματα.
Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κλαυθμυρίζοντας για την ανεργία, σαν να μην είναι το σύστημα που υπηρετούν αυτό που τη γεννά και τη διογκώνει. Ανεργία την οποία εκμεταλλεύονται για να επιβάλλουν στα πλατιά λαϊκά στρώματα ακόμα χειρότερους όρους εργασίας και διαβίωσης: «Ενόψει της δραματικά υψηλής ανεργίας των νέων θα πρέπει να υπάρξει μια κοινή προσπάθεια προκειμένου να προσφέρουμε στους νέους μια ποιοτική επαγγελματική κατάρτιση. Η ενίσχυση της επαγγελματικής κατάρτισης με το δυαδικό σύστημα εκπαίδευσης στην Ελλάδα, αλλά και με τις δυνατότητες μαθητείας στην Γερμανία, μπορεί να προσφέρει μια προοπτική που οφείλουμε να αξιοποιήσουμε. Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη να προσφερθεί άμεση εκπαίδευση στους νέους, ώστε να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας για αυτούς. Με τις εξαιρετικά μεγάλες μεταρρυθμίσεις που ήδη υλοποιήθηκαν στην Ελλάδα ενισχύθηκαν οι οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών και δίνονται περαιτέρω κίνητρα για επενδύσεις. Είναι προφανές ότι οι πολιτικές ανάπτυξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την προσέλκυση επενδύσεων, η οποία προϋποθέτει τη δημιουργία και διασφάλιση ενός ασφαλούς οικονομικού και επενδυτικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα».
Αρα, δια βίου μάθηση για ψευτοκατάρτιση με βάση τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, τζάμπα εργασία στη Γερμανία για να πάρει ο σπουδαστής μια βεβαίωση εργασιακής εμπειρίας και επιστρέφοντας να αναζητήσει δουλειά στην Ελλάδα, όπου κυβερνήσεις και τοπικές διοικήσεις (σε στενή συνεργασία μεταξύ τους) θα τα έχουν δώσει όλα στο ξένο και ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο: πεδία να κερδοφορήσει, απαλλαγές από φόρους και εισφορές, καθεστώς εργασίας – δικαιώματα – μισθούς ισοπεδωμένα, κι από άποψη εργατικών – λαϊκών διεκδικήσεων (σε συνεργασία με το συμβιβασμένο συνδικαλιστικό κίνημα) άκρα του τάφου σιωπή…
Ρόλο στα παραπάνω δίνουν και στις περιλάλητες ΜΚΟ: «Οι συμμετέχοντες χαιρετίζουν τη δράση της Κοινωνίας των Πολιτών υπό την μορφή Ελληνικών και Γερμανικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς και την παρουσία τους στην Τέταρτη Ελληνογερμανική Συνέλευση».
Και πώς αλλιώς, εφόσον δήμοι ήδη μέσω ΜΚΟ βρίσκουν, προσλαμβάνουν, στην ουσία ενοικιάζουν για μερικούς μήνες κι ανακυκλώνουν φτηνό κι ευέλικτο εργατικό δυναμικό, την τέτοια απαράδεκτη πρακτική θέλουν να επεκτείνουν και με άλλες μορφές (π.χ. μέσω «Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων» βαφτίζοντας τους άνεργους «επιχειρηματίες»), να καθιερώσουν και έτσι τη σύγχρονη δουλεμπορία ως το «νέο μοντέλο εργασίας».
