Κοιτάζοντας τον Χρόνο με μελαγχολία
«Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό,τι κάνει. Προχώρα».(Sam Levenson)
Κοιτάζοντας τους δείκτες ενός ρολογιού ίσως είναι από τις λίγες φορές που νιώθουμε μία παντελή αδυναμία απέναντι σε ένα φαινόμενο που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ή να προφυλαχτούμε από αυτό. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν υπακούει σε καμία ανθρώπινη δύναμη ή παράκληση. Έχει το δικό του ρυθμό και υπακούει μόνο στην δική του νομοτέλεια. Οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι που ερμήνευσαν τη βαθύτερη ουσία του χρόνου διαπίστωσαν πως το «άτρωτο» σημείο του εντοπίζεται στην «ανυπαρξία» του. Θεωρούν, δηλαδή, πως δεν έχει αντικειμενική υπόσταση και είναι καθαρά ανθρώπινη επινόηση. Μία επινόηση που στοχεύει στην επιβολή της «τάξης» στο χαώδες τοπίο του σύμπαντος.
Συνέχεια ΕΔΩ