Μέσα στα πολλά της παραλίμνιας ζώνης Αλιάκμονα-Πολυφύτου Εξωκλήσια, δύο πανέμορφα στους πρώτους λόφους των Πιερίων ιστορικά (πετρόχτιστα και μικρά) Εξωκλήσια πανηγύρισαν τη γιορτή τους.
Το ένα είναι το Εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Παλαιογρατσάνου, που τιμάται στη μνήμη του Γενεσίου του Προδρόμου, 24 Ιουνίου, και που γιόρτασε (με Εσπερινό, Αρτοκλασία και Θεία Λειτουργία) τη γιορτή του στην ημέρα του.
Ο πετρόχτιστος αη-Γιάννης Παλαιογρατσάνου συνδέεται με το Ολοκαύτωμα των Πιερίων, Δεκέμβρης του ΄43, από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής. Σ’ αυτόν κατέφυγαν μετά την πυρπόληση του Παλαιογρατσάνου οι επιζήσαντες (και στις γύρω κτηνοτροφικές καλύβες) μέσα στον παγερό χειμώνα, μάνες με τα νεογέννητα παιδιά στην αγκαλιά τους, για να βρουν ασφαλές καταφύγιο.
Το άλλο είναι το Εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου Παλαιογρατσάνου, που τιμάται στη μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου, 2 Μαΐου, και που λόγω των γνωστών συνθηκών με τη διασπορά του φονικού ιού, η γιορτή του έγινε (με Θεία Λειτουργία) στις 26 Ιουνίου.
Η θέση και των δύο Εξωκλησιών είναι περίοπτη με καταπληκτική θέα προς τη λίμνη Αλιάκμονα-Πολυφύτου.
Σ’ αυτά αποκαλύπτεται (είναι εμφανής) η πίστη, ο σεβασμός, η αγάπη και η πολλή φροντίδα των ανθρώπων: οικογενειών, συντεχνιών, παρεών, αφιερωμένων σ’ αυτά συνταξιούχων των πάσης φύσεως επαγγελμάτων.
Τα επισκέπτεσαι και νομίζεις ότι εδώ πέρα στις όμορφες ερημιές κατοικούν μόνιμα άνθρωποι. Τι κήποι, τι βρύσες, τι λουλούδια, τι καλλωπιστικοί θάμνοι και δέντρα, περιφράξεις προαυλίων, είσοδοι όπου υψώνεται η ελληνική σημαία σαν και να στέλνει περήφανο χαιρετισμό από τα Πιέρια σε όλη την παραλίμνια ζώνη ως πέρα μακριά στον Μπούρινο και τα Χάσια, στο Βελβεντό, στη Νεράιδα, στην Αύρα και στην Ίμερα, ψηλά στην Κοζάνη.
Τα Εξωκλήσια στο εσωτερικό τους μυρίζουν κερί και λιβάνι. Απλά, λιτά και αρχοντικά. Πεντακάθαρες κανδήλες αναμμένες. Λάμπουν. Όπως λάμπουν και τα πρόσωπα των ανθρώπων που τα διακονούν με πίστη Χριστού και με αφοσίωση στην καλλιέπεια τους.
Όλοι και όλα εκφράζουν την ‘’εν ενί στόματι και μιά καρδία’’ ενότητα εν Χριστώ, που είναι και ιστορική και επειδή αρδεύεται από την λειτουργική υμνολογία της Εκκλησίας γι’ αυτό και βαθειά ανθρώπινη και όντως αληθινά κοινωνική.
Έψαλαν οι ψάλτες: Γιάννης Παπαγόρας, Κώστας Καρδάκος και Γιώργος Πιτσιάβας. Λειτούργησαν οι πατέρες: Οικον. Αθανάσιος Παπαϊωάννου, εφημέριος Ίμερας και Αύρας και ο πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας εφημέριος Αγίου Διονυσίου Βελβεντού και αρχιερατικός της Α.Π.Β.
Συγχαρητήρια στις Επιτροπές, στους Συλλόγους και στις οικογένειες για όλα αυτά.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,
παπαδάσκαλος
