ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Μύλασα ή Μυλάσων) ήταν μια αρχαία πόλη στην σημερινοί νοτιοδυτική Τουρκία στην περιοχή της αρχαίας Καρίας . Η πόλη αυτή ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της αρχαίας Καρίας
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Βρισκόταν βορειανατολικά της Αλικαρνασσού η απόσταση των 44 χιλιόμετρα
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, σύμφωνα με τα στοιχεία του 1912, το αστικό κέντρο της Μύλασα (Μίλας) είχε πληθυσμό 9.000, εκ των οποίων περίπου 2.900 ήταν Έλληνες , χίλιοι περίπου Εβραίοι και η υπόλοιπη πλειοψηφία ήταν Τούρκοι .
Στο διάστημα 1914- 1918 ειχε 7000 κατοίκους οι μισοί ήταν Έλληνες .
Η Μυλάσα είχε 12 γειτονιές που καταγράφονται στα μητρώα φορολογίας και πληθυσμού στις αρχές του 19ου αιώνα
Οι Ελληνόφωνες ζούσαν σε ξεχωριστή γειτονιά που οι Τούρκοι την αποκαλούσαν RUM MACHALESSI (Ελληνική γειτονιά )
Το 1738 υπήρχε η παλιά γειτονιά των Ελλήνων ,που ζούσαν , 30 ελληνικές οικογένειες που αντιστοιχούσαν σε 200 άτομα
Αλλά στα τέλη του 19ου αιώνα, ιδρύθηκε μια νέα ελληνική γειτονιά με 550 σπίτια ανάμεσα στους λόφους Hisarbaşı και Yel Değirmeni."
Για την δημιουργια τους πλούσιοι γαιοκτήμονες της Μίλας, ειδικά προσκάλεσαν Έλληνες μαστόρους , ξυλουργούς, κηπουρούς και μυλωνάδες μαζί με τις οικογένειές τους από την Κω, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κύπρο.»
Το 1908, ο αριθμός των Ελληνων αυξήθηκε στους 3200
Ένας άλλος παράγοντας συνετελεσε στην αύξηση τον πληθυσμό είναι ότι πολλοί Έλληνες μεταναστεύσαν από τη Σμύρνη και τη Θεσσαλονίκη λόγω πανούκλας και άλλων λόγων εγκαταστάθηκαν στη Μυλάσα και άνοιξαν καταστήματα που εργάστηκαν σε άλλους τομείς
— Τα ονόματα από τις άλλες γειτονίες ήταν : Ağa Mahallesi,,Ahmet Çavuş Mahallesi,Burgaz Mahallesi ,Gümüşlük,Hacı Abdi,Hacı İlyas,Hayıtlı,Hisarbaşı,Hoca Bedreddin, Merkepçi, Şevketiye..
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Το όνομα της πόλης το 454 π.Χ. ήταν Μύ(ι)λασα, με τα ονόματα δε Μούλασσα , Μυλάσων, με διαφορές παραλλαγές έφθασε στις μέρες μας στην σύγχρονη πόλη Μίλας
— Μύλασα
Ο Στέφανος Βυζαντινός γράφει στα Εθνικα του ότι η Μύλασα πήρε το όνομά του από τον Μύλασο, γιο του Χρυσάωρα, το εγγόνι του Σίσυφου και του Αιόλου.
— Μίλας
Την ονομασία αυτή στην πόλη την συναντούμε το 1333 μ.Χ τότε που την πόλη κατέλαβε ο Τούρκος Μεντέσε Μπέη και την έκανε πρωτεύουσα του κρατιδίου του (Μπέηλικη της Μεντέσας ) .
ΙΣΤΟΡΙΑ
Σχετικά με την ιστορία της Μίλας Πιστεύεται ότι η ιστορία της Μίλας είναι πάνω από 5 χιλιάδες χρόνια.
Αναφέρεται ότι στο παρελθόν ιδρύθηκαν 27 αρχαίες πόλεις στην περιοχή της Μύλασα. Η Ιάσος, η Λαμπράντα και ο Ευρωμός είναι από τις πιο σημαντικές από αυτές. Δεδομένου ότι έχει πολύ πλούσια γεωλογική δομή σε μάρμαρο, το μάρμαρο χρησιμοποιήθηκε σε πολλά από τα αρχαία ερείπια.
–Ίδρυση
Η πόλη ονομαζόταν “Μύλασα” στα αρχαία χρόνια και βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Σότρα
Κατά τον μύθο ιδρύθηκε Από τον Μύλασο, γιο του Χρυσάωρα, εγγονό του Σίσυφου και του Αίολου.. (Ο Χρυσάωρασς ήταν κατα την Ελληνική μυθολογία γιγάντιος πολεμιστής αδερφός του Πηγασσου.)
Ο δε Σίσυφος ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος.
Ο Αίολος ήταν ο Θεός του Άνεμου.
Το όνομα Μύλασα , με το παλιό που έρχεται από τους προϊστορικούς χρόνους που τελειώνει σε -ΑΣΑ είναι απόδειξη πολύ πρώιμης ίδρυσης.
Βάσει της πρώτης συλλαβής -ΜΥΛ που βρέθηκε επίσης στο όνομα των Λυκίων που αποκαλούσαν τον εαυτό τους Τρμίλη , μια θεωρία συνδέει το όνομα της Μύλας με το πέρασμα των Λυκίων από τη Μίλητο , που κατ’ αυτη την Μίλητο την ίδρυσαν οι ίδιοι με το Μιλάουαντα από τον Έφορο
— 7ου αιώνα π.Χ.,
Η πρώτη αναφορά στην καταγεγραμμένη ιστορία γίνεται στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ., με το όνομα Μυλάσων αναφερόμενη στην κατάληψη του θρόνου της Λυδίας από τον βασιλιά Γύγη,, με τη βοήθεια της Καρίας οπλαρχηγού ‘Αρσελης ( Arselis
–Πέρσες
Υπό τον Αχαιμενιδικό κανόνα, η Μύλασα ήταν η πρωτεύουσα της Καρίας. Ένας κυβερνήτης που διορίστηκε από τον Περσικό αυτοκράτορα ( σατράπη ) κυβερνούσε την πόλη σε διάφορους βαθμούς πίστης στον αυτοκράτορα. Η πρώτη δυναστεία του ηγεμόνα κάτω από την Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία ήταν η δυναστεία της Λυγαμίδης (520-450 π.Χ.).
— Ιωνική επανάσταση
Η Μύλασα έλαβε μέρος στην εξέγερση του Ιονίου και στους Περσικούς Πολέμους τον πέμπτο αιώνα π.Χ.
— Δηλιακη συμμαχια
Μεταξύ 460-450 π.Χ., η Μύλασα ήταν ένα περιφερειακά εξέχον μέλος του Συνδέσμου Delian , όπως οι περισσότερες πόλεις της Καραϊκής,
–Πέρσες
Η περσική κυριαρχία αποκαταστάθηκε προς το τέλος του ίδιου αιώνα (5ου).
— Δυναστεία Εκατομνίδων
Οι Εκατόμνιδες , η δυναστεία που ιδρύθηκε από τον Εκατόμνου , ήταν επίσημα σατράπες της Περσικής Αυτοκρατορίας, αλλά Ελληνικά στη γλώσσα και τον πολιτισμό, όπως μαρτυρούν οι επιγραφές και τα νομίσματά τους.
Η Μύλασα ήταν η πρωτεύουσα τους και το Μαυσωλείο του Εκατόμνου ,που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα το οποίο χρησίμευσε ως αρχιτεκτονικό προηγούμενο από το οποίο αναπτύχθηκε η μετέπειτα Μαυσόλεια Δυναστεία. Κατά τη διάρκεια της μακράς και εντυπωσιακής βασιλείας του Μαυσόλιου , έγιναν εικονικοί ηγέτες της Καρίας και μιας ευρείας περιοχής γύρω από το 377-352 π.Χ.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Mausolus η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στον Halicarnassus , αλλά η Μύλασα διατήρησε τη σημασία της.
–Μ. Αλέξανδρος
Το Το 334 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος, στην εκστρατεία του στην Ασία, κατέκτησε τη νοτιοδυτική Ανατολία, καθώς και τη Μύλασα, αλλά αργότερα έδωσε αυτό το έδαφος στην Άντα, τη βασίλισσα της Καραϊβικής.
— Αντιοχος
Το 189 π.Χ. ο Αντίοχος Γ΄, ο Βασιλιάς της Συρίας, ηττήθηκε από τους Ρωμαίους και έπρεπε να αφήσει πολλές από τις πόλεις της Καραϊκής, εκτός από τη Μύλασα, στους Ρόδιους.
— Ρωμαίοι
Το 143 π.Χ. η Μύλασα διορίστηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Μαξιμιλιανός για να ενεργήσει ως κριτής σε μια διαμάχη και ως εκ τούτου έγινε η έδρα του μοναστηριού, όπου οι Ρωμαίοι κυβερνήτες προεδρεύαν .
–Η Συμπολιτεία
Στα τέλη του 2ου π.Χ. αιώνα οι πόλεις της ευρύτερης περιοχής συνενώθηκαν με τα Μύλασα, δημιουργώντας μία συμπολιτεία. ήταν οι Λάβρανδα, ο Όλυμος, ο Εύρωμος, η Κασωσσός, η Υδισσός και η Ύδα.
— Η λατρεία του Διός στην Μύλασα και την γύρω περιοχή
Στην Μύλασα υπήρχαν τρία μεγάλα ιερά που ήταν αφιερωμένα σε υποστάσεις του ∆ιός: πρόκειται για τα ιερά του ∆ιός Καρίου, του ∆ιός Λαβραΰνδου ή Στρατίου και του ∆ιός Οσογώα ή των Οτωρκωνδεών ή Ζηνοποσειδώνος.
Ο Κάριος ήταν ο θεός που λάτρευαν από κοινού οι Κάρες, οι Λυδοί και οι Μύσιοι,
Ο Λαβράυνδος ήταν ο θεός των Λαβράνδων, των γειτονικών κωμών και των Μυλασέων, ενώ
Ο Οσογώα ο θεός της φυλής των Οτωρκονδέων, που ταυτίστηκε με τον Ζηνοποσειδώνα. Εκτός από τα τρία αυτά μεγάλα ιερά, υπήρχαν και άλλα μικρότερα, που σχετίζονταν με τις διάφορες φυλές και συγγένειες της περιοχής.
Οι τρεις φυλές των Μυλάσων ήταν οι Οτωρκονδείς, οι Υαρβεσύτες και οι Κονοδωρκονδείς
— Βασιλιάς της Περγάμου
Ο τελευταίος βασιλιάς της Περγάμου, ο Άτταλος Γ΄, δωρίζει τη Μύλασα στη Ρώμη το 129 π.Χ. και η πόλη κυριάρχησε από Ρωμαίους ηγέτες.
— 1ος ΑΙΩΝ Π.χ.
Τον 1ο αιώνα π.Χ. οι δύο μεγάλοι, και ανταγωνιστικοί, πολιτικοί της πόλης ήταν ο Ευθύδημος και ο Υμπρέας και, όταν ο πρώτος πέθανε, ο δεύτερος μίλησε στην κηδεία του, επινοώντας την παροιμία «Είστε απαραίτητοι» κακό: δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε μαζί σας ούτε χωρίς εσάς ».
— Ρωμαϊκή περίοδος
Το 40 π.Χ. η Μύλασα υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τον Ρωμαϊκό εμφύλιο πόλεμο . Στην ελληνορωμαϊκή περίοδο, αν και η πόλη αμφισβητήθηκε μεταξύ των διαδόχων του Αλεξάνδρου, απολάμβανε μια εποχή λαμπρής ευημερίας, και οι τρεις γειτονικές πόλεις Εύρωμος, Όλυμος, Λαμπράντα , συμπεριλήφθηκαν στα όριά της.
Η Μύλασα αναφέρεται συχνά από αρχαίους συγγραφείς.
Την εποχή του Στράβωνα, η πόλη καυχιόταν για δύο αξιοσημείωτους ρήτορες, τον Ευθύδημο και την Υβρέα
— Βυζάντιο -Χριστιανική εποχή
Στα Βυζαντινά χρόνια, η Μύλασα ήταν επισκοπικό κέντρο.
Μεταξύ των αρχαίων επισκόπων της Μυλάσας ήταν
— ο Άγιος Έφρεμος (πέμπτος αιώνας), του οποίου η γιορτή κρατήθηκε στις 23 Ιανουαρίου, και τα λείψανα της οποίας λατρεύονταν στη γειτονική πόλη του Λούκα .
— Ο Κύριλλος και ο διάδοχός του,
— ο Παύλος, αναφέρονται από τον Νικηφόρο Κάλλιστο και στο Life of Saint Xene . Ο Michel Le Quien ανέφερε τα ονόματα τριών άλλων επισκόπων, και από την εποχή του οι επιγραφές που ανακαλύφθηκαν αναφέρονται σε δύο άλλους, ο ένας ανώνυμος, ο άλλος με όνομα Basil, ο οποίος έχτισε μια εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Στεφάνου .
Η Αγία Ξένη ήταν Ρωμαία ευγενής, η οποία, για να ξεφύγει από το γάμο που οι γονείς της ήθελαν να της επιβάλουν, φορούσε ανδρική ενδυμασία, έφυγε από τη χώρα της, άλλαξε το όνομά της από Ευσεβια σε Ξενη και έζησε και πηγε στη Μύλασα.
— Μπεηλίκι του Μεντεσέ
Ο Μίλας και η γύρω περιοχή (το βυζαντινό θέμα της Μυλάσας και του Μελανουδιού ) καταλήφθηκαν από τους Τούρκους υπό την ηγεσία του Μεντέσε Μπέη στα τέλη του 13ου αιώνα, ο οποίος έδωσε το όνομά του στο μπεηλίκ ( Μεντέσε ) που ίδρυσε την πρωτεύουσά του στην πόλη. Το διοικητικό κέντρο των απογόνων του ήταν το κάστρο του Beçin που βρίσκεται στο σύγχρονο εξαρτώμενο δήμο με το ίδιο όνομα σε απόσταση 5 χλμ. (3 mi) από τη Milas και το οποίο ήταν πιο εύκολο να υπερασπιστεί.
— Οθωμανοί
Τον 13ο αιώνα κυριάρχησε από τους Τούρκους και έγινε το διοικητικό κέντρο της Μεντεσ Γκλάρι το 1392.
Ο Μιλάς, μαζί με ολόκληρο τον Μπέηλικ της Μεντέσας , καταλήφθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1390.
— Ταμερλάνος 1402 μ.Χ.
Ωστόσο, μόλις δώδεκα χρόνια αργότερα, ο Ταμερλάν και οι δυνάμεις του κατέλαβαν τους Οθωμανούς στη Μάχη της Άγκυρας και επέστρεψαν τον έλεγχο αυτής της περιοχής στους πρώην ηγεμόνες της, οι Μεντέσες Μπέη , όπως έκανε και για άλλους ανατολικούς μπελίκες .
— Μεχμέτ Α .
Ο Μίλας επανήλθε υπό τον Οθωμανικό έλεγχο, αυτή τη φορά το 1420 από τον Σουλτάνο Μεχμέτ Α . Μία από τις πρώτες πράξεις των Οθωμανών ήταν η μεταφορά της περιφερειακής διοικητικής έδρας στη Μούγλα
ΤΑ ΜΥΛΑΣΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ 1922
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Στις αρχές του 20ου αιώνα η Μητρόπολη Ηλιουπόλεως και Θείρων περιλάμβανε τον Χριστιανικό οικισμό ΣΤΗΝ μΎΛΑΣΑ
Εγραφε στην θέση του σχετικού καταλόγου :
λε) Μύλασα (Milas) Μητρόπολη Ηλιουπόλεως και Θειρών
Τον 5ο αιώνα υπήρχαν 4 Ελληνικές εκκλησίες στην Μύλασα .
Η μία ήταν τού Αγίου Στεφάνου που την έκτισε η οσία Ξένη
Αργότερα τον υπήρχαν δύο μοναστήρια στην πόλη με τα ονόματα του Αγίου Ανδρέα και της μονής νεαρών κοριτσιών που και αυτό το ίδρυσε η οσία Ξένη.
Πριν το 1922 υπήρχε η Εκκλησία της Παναγίας και της Αγίας Ξένης η εκκλησία να κατέρρευσε τον Αύγουστο του 1936 .
Μετά από τις παρεμβάσεις ενός του Τούρκου ταγματάρχη , που ήθελε να μετατρέψει την εκκλησία σε τζαμί,.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Υπήρχε Ελληνικό σχολείο με 85 μαθητές στο τέλος του 19ου αιώνος το 1908 , υπήρξε αύξηση του αριθμού τους που έφθασε στους 120 λίγο πριν το 1917 στο Αρρενοαγωγείο 150 αγόρια και 80 μαθήτριες υπήρχαν στο Παρθεναγωγείο
Το σχολείο ήταν εγκαταστημένο σε δικό του κτίριο που είχε κτισθεί στα ερείπια αρχαίου θολωτού κτιρίου
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Όταν οι Ελληνες στις αρχές του 19ου αιώνα δημιούργησαν την καινούργια γειτονιά, χάρη στις ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες, αναπτύχθηκαν γρήγορα και πήραν στα χέρια τους το εμπόριο ψωμιού και αλευριού στην πόλη, την υποδηματοποιία, ραπτική και χειροτεχνία…. Οι Έλληνες κατέλαβαν και το εμπόριο της πόλης
Δύο Έλληνες επιχειρηματίες ο Μανωλάκης εφέντης και ο Χουσαμεντίν εφέντης πήραν την εκμετάλλευση του κοντινού ορυχείου του λιγνίτη
. Επειδή δε οι Τούρκοι θεωρούν την καύση της πέτρας στη θρησκεία ως αμαρτία και το μονοπώλιο του ασβέστη ήταν στα χέρια των Ελλήνων.
Από το 1801.στο Külüki (Güllük), το οποίο είναι το λιμάνι της Μίλας και όπου ζούσαν άλλοι 500 Έλληνες ασχολούνταν με την παραγωγή αλατιού. έχοντας και τον έλεγχο της εμπορίας του.
Στις αρχές του αιώνα, η ελληνική κοινότητα έδωσε το 32% του συνολικού φόρου.
Οι αντανακλάσεις αυτού του κοινωνικού δυναμισμού στην ελληνική συνοικία και η αποτελεσματικότητα των Ελλήνων στην εμπορική ζωή της Μίλας εμφανίζονται επίσης στο δημοτικό συμβούλιο όπου από τα 5 μέλη ο ένας ήταν Έλληνας
ΔΙΩΞΕΙΣ
Για πρώτη φορά οι κάτοικοι είδαν στην Μύλασο την εφαρμογή του σχεδιασμού των Γερμανών από τους Νεότουρκους του σχεδίου για την απομάκρυνση του Ελληνικού πληθυσμού από τα παράλια του Αιγαίου το 1914 όταν συνέλαβαν 2156 κατοίκους της πόλης μαζί με άλλα άτομα από τις περιοχές γύρω από την Μύλασο 429 από το Mandalyat, 383 από το Güllük και 355 από το Kuyucak ,συνολικά 3323 Έλληνες απελάθηκαν από τη Μύλασο στα νησιά. Επέστρεψαν λίγο πριν από την είσοδο του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη από τα νησιά δύο χιλιάδες Έλληνες
Όταν επέστρεψαν συνελήφθησαν ξανά και στάλθηκαν στα Μούγλα .
Μαζί με αυτούς συνελήφθησαν και μικρά παιδιά .
Συγκεκριμένα γράφτηκε: “Ένας Τούρκος τελάλης εμφανίστηκε λίγες μέρες στην Μύλασσο και ανακοίνωσε ότι όλοι οι Χριστιανοί άνω των 14 ετών που ζουν στο Tellal Küllüklü πρέπει να συγκεντρωθούν στο Mύλασο. Οι φυλακισμένοι ήρθαν στο Μύλασο μαζί μας, μας κράτησαν στη φυλακή. ”
Οι Έλληνες που κρατήθηκαν στη φυλακή στη Μίλα για ένα μήνα μεταφέρονται στη φυλακή Μούλα. Αφού έμειναν μέχρι και ένα μήνα στη φυλακή στη Μούγλα «Είπαν ότι θα μας πήγαιναν προς το εσωτερικό της Τουρκίας.»
Μάτα στάλθηκαν στο Βουρδούρι ,Ικόνιο και Καισάρεια ανάμεσα σε αυτούς που στάλθηκαν στην Καισάρεια ήταν και παΐδια έως 14 ετών
Στην Καισάρεια πλούσιοι Ελληνόφωνες επηρέασαν τις αρχές της πόλης με το επιχείρημα «Τα παιδιά δεν έχουν τη δύναμη να αντέξουν σε περαιτέρω ταλαιπωρίες» και και παιδιά μικρότερα των 20 χρόνων τα έστειλαν στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Zincirlidere. ” και από εκεί στάλθηκαν πίσω στην πατρίδα τους . Όλοι οι άλλοι ,στάλθηκαν σε επώδυνη εξορία πιο βαθειά στην Μ. Ασία στο Ερζερούμ, Μαλάτια, και Σαρίκαμις .Ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αυτούς άφησαν τα κοκάλα τους στα βάθη της Μ. Ασίας από τις κακουχίες αλλά και από δολοφονικές ενέργειες που υπήρχαν ,όσοι επέζησαν ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή.
Οι τελευταίοι Έλληνες με την ανταλλαγή πληθυσμών αναγκάζονται επίσης να μεταναστεύσουν από τη Μίλασο με βάσει την θρησκευτική πίστη.
Η αλήθεια όμως είναι ότι οι Έλληνες πολίτες τη Μύλασου ήδη είχαν περάσει στην απέναντι πλευρά από τον φόβο για την ζωή τους, στα νησιά της Δωδεκανήσου που τότε βρισκόταν υπό Ιταλική κατοχή ή σε άλλα Ελληνικά νησιά
Η ΜΥΛΑΣΑ (ΜILAS ) ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα (απογραφή 2012 ) είναι μια πόλη 55.348 κατοίκων Από την παλιά πόλη ,την πρωτεύουσα της Καρίας για ένα μεγάλο διάστημα, έχουν μείνει ερείπια από ναούς και οικοδομήματα και όχι μόνον, που θυμίζουν τις παλιές δόξες της
Μερικά από αυτά είναι :
O ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΙΟΥ
Ο ναός αυτός αποτελούσε το επίκεντρο της πόλης στους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους καταστράφηκε το 40 π.Χ. και ξανακτίστηκε σώζονται ελάχιστα ερείπια.
ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΡΩΜΗΣ & ΟΙ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Στα Μύλασα της Μ. Ασίας ο ναός της Ρώμης και του Αυγούστου καταστράφηκε ολοσχερώς λίγο πριν από το 1765, προκειμένου να οικοδομηθεί ένα τζαμί.
ΠΥΛΗ ΜΕ ΑΞΙΔΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ
Αυτή χτίστηκε στα τέλη του πρώτου αιώνα μ.Χ. Η διακόσμηση των αποβάθρων αποτελείται από μια σειρά από φλάουτα που ξεπερνούν μια σειρά από παλάμες. Παίρνει το όνομά του από το ανάγλυφο με διπλό τσεκούρι στον ακρογωνιαίο λίθο της αψίδας στην εξωτερική πλευρά.
Το διπλό τσεκούρι έχει πολλούς συμβολισμούς στην Ελληνική μυθολογία ένας από αυτούς Είναι το σύμβολο της Πνευματικής Αθανασίας και της Σοφίας του Ιερού Ζεύγους Ουρανού και Γής (Ήλιος – Σελήνη), σύμβολο της ενωμένης τους Δύναμης πάνω στην Γη.
Ο ΠΑΛΙΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΤΑΦΟΣ
Αυτό το μνημείο εκτιμάται ότι κατασκευάσθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Έχει έναν ορθογώνιο τάφο με έναν τοίχο με ευρεία και στενή τοιχοποιία, που περιέχει τέσσερις πυλώνες που στηρίζουν το δάπεδο της ανώτερης ιστορίας
ΤΑΦΟΣ ΕΚΑΤΟΜΝΟΥ
Ο Εκάτομνος (395-377 π.Χ.) ήταν σατράπης της Καρίας, άφησε τρεις γιους, (Μαύσωλος, Ἱδριεύς, και Πιξώδαρος) και δύο κόρες (Αρτεμισία και Άντα).Τον διαδέχθηκε ο Μαύσωλος, που ήταν και ο δημιουργός του περίφημου Μαυσωλείου.
Τεράστιας σημασίας αρχαιολογική ανακάλυψη στα Μύλασσα της Καρίας, όπου, σε λαθρανασκαφή που γινόταν στο χώρο λατρείας του Καρίου Διός, ανακαλύφθηκε η σαρκοφάγος του σατράπη της Καρίας, Εκατόμνου, πατέρα του Μαύσωλου.
Η σαρκοφάγος, που βρέθηκε μέσα σε ασύλητο τάφο, είναι μαρμάρινη, στολισμένη με υψηλής αισθητικής και τεχνοτροπίας μαρμάρινα ανάγλυφα και στις τέσσερις πλευρές και έχει μήκος 2,75 μ., πλάτος 2,15 μ. και ύψος 1,85 μέτρα. Τον τάφο του Εκατόμονου θεωρείται ότι έχτισε ο διάδοχός του, βασιλιάς της Καρίας Μαύσωλος, ο τάφος του οποίου βρίσκεται στην Αλικαρνασσό και θεωρείται ότι ήταν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.
. Ο τάφος είναι πολύ σημαντικός χτίστηκε από τους καλύτερους αρχιτέκτονες και γλύπτες τους της εποχής και ήταν προκάτοχος Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού .
— ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ
Τα τείχη που περιβάλλουν τα τέμενος ενός από τους ναούς που ηταν αφιερωμένοι στον Δία ( πιθανώς ο Δίας Οσόγκαα και χτίστηκαν τον πρώτο αιώνα π.Χ. είναι ακόμα ορατοί, καθώς και μια σειρά από κίονες.
Ο Άγγλος ταξιδιώτης του δέκατου όγδοου αιώνα, Richard Pococke, αναφέρεται στα Ταξίδια του , έχοντας δει τον ναό του Αυγούστου εδώ. τα υλικά του από τότε έχουν εν μέρει ληφθεί από τους Τούρκους για να χτίσει ένα τζαμί .
— ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΑ – ΥΔΑΤΙΑ
Τα υδραγωγεία σε δύο επίπεδα κατά μήκος των πεδιάδων στα ανατολικά της Μυλασα. Χρονολογούνται στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο. Στην κατασκευή τους, επαναχρησιμοποιηθήκαν παλιά αρχιτεκτονικά κομμάτια.
ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Τα τείχη της πόλης,ήταν ενισχυμένα με δύο στρογγυλούς πύργους στα ανατολικά και δυτικά, η έκταση στο εσωτερικό των τειχών ήταν αρκετά μεγάλη
Μέσα στους τοίχους βρέθηκε ένα μεγάλο Δημόσιο Λουτρό ανάμεσα στο φρούριο και το Τζαμί Αχμέτ Γκάζι.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ
Έξω από τα τείχη υπήρχε ένας ναός σε βάθρο, 3,5 μ. σε ύψος, στο λόφο δυτικά της συνοικίας Hisarbaşı. Από αυτόν υπάρχει σήμερα μια μονοκόμματη κολώνα Οι κάτοικοι της Μύλασα την ονομάζουν τη στήλη «Uzun Yuva» που είναι μεταφράζεται στα Τουρκικά «Υψηλή φωλιά», γιατί κάθε καλοκαίρι φωλιάζουν μερικοί πελαργοί..
ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΜΝΟΥ ΣΕ ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΣΤΗΛΗ
Στα ερείπια της αρχαίας πόλης Μύλασας, στην Μικρά Ασία (Τουρκία), ανακαλύφθηκε μια επιτύμβια στήλη η οποία έχει χαραγμένους 121 στίχους ενός ποιήματος.
ΤΑΦΙΚΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ 2400 ΕΤΩΝ
Ταφικός θάλαμος βρέθηκε πρόσφατα (2016 ) 2.400 χρόνων. Ο ταφικός θάλαμος ανακαλύφθηκε κοντά στον ιερό δρόμο μεταξύ της πόλης Μύλασα, τα οποία ήταν η πρωτεύουσα την αρχαιότητα της περιοχής της Καρίας, και το θρησκευτικό κέντρο τα Λάβρανδα.Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της βρίσκονται τα 103 αντικείμενα που βρέθηκαν , ανέγγιχτα και ασύλητα Βρέθηκε επίσης τάφος ενός παιδιού μέσα στο θάλαμο
ΑΓΑΛΜΑ ΑΘΛΗΤΗ
Άγαλμα ενός Έλληνα αθλητή ,αντίγραφο πιθανά της ρωμαϊκής περιόδου, βρέθηκε ,όπως και αποσπασματικά το χέρι που κρατά μια μπάλα έχουν βρεθεί κατά τη διάρκεια ανασκαφή της περιοχής Μύλασα (Milas)
Στο στυλ ανάγει σε αυτό του διάσημου Έλληνα γλύπτη Λύσιππου και από το 1,43 ύψους μαρμάρινο γλυπτό έλειπε ένα κεφάλι, το δεξί πόδι και τα χέρια. Εκτιμάται ότι αυτό κατασκευάστηκε στο τέλος του 4ου π.Χ. αιώνα ή στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.
