ΝΕ ΘΑ Τ’ ΜΥΡΙ’ΕΙΣ ΝΕ ΘΑ Τ’Ν ΙΔΕΙΣ. (ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ – ΡΙΖΕΣ. Δρυόβουνο). Μέρος 6ο

Γιατρός: Ιντάξ’..όπους τάπαμι όχ καταχρήσεις..άαα μια που θμίθκα δεν πστέβου να πίντς πουλύ;;

Νιάνιους: Όχ ρε Νούνι..τι πουλύ..μόνι τέσσιρις ντραματζάνις τιουλτιούκου τ μέρα πι..

Μχάλτς: Τίιιι!!!!!! Τι τέσσιρις ντραματζάνις τιουλτιούκου τ μέρα ρε;..ισί θα πάθς…

Νιάνιους: Ιντάξ ρε γιατρέ να τ μειώσουμι αμά ίνι ..πέντι τ μέρα (μπέρδιβιν στν αρθμητική ποιο ίνι σιαπάν ποιο σιακάτ) θα πώ του Λιόλια..

Μχάλτς: Τι πέντι τ μέρα ρε::!!!! Αυτό ίνι ακόμα σιαπάν..άκσι να σι πώ..σίπα που προυτύτιρα όχ καταχρήσεις..ντίπ  άλλ φουρά τν τιουλτιούκου.. ΝΕ ΘΑ Τ ΜΥΡΙΙΣ ΚΙ ΝΕ ΘΑ ΤΝ ΙΔΕΙΣ , κατάλαβις;; νε τ μιρίιζ, νε τ γλέπς

Νιάνιους: Ιντάξ’.. νε τ μυρνώ νε τ γλέπου άλλ φουρά..Α πέμι τώρα τι σι χρουστώ για να παένου σιγά-σιγά

Γιατρός: Τι ίπις ρέ; Παράδις ιγώ πτι σένα; Φεύγα ρε μι σι φτύσου….σα να κλέβου μκρό πιδί η ικλισιά θα νάνι..πτουν κουμπάρου;  άξι να πάρου σπίτ να πώ του προυσουπικό να ιτοιμάσ’’ ότ φαί θελτς να ρθείς του μισμέρ να ρουμπακώσουμι;

Νιάνιους: Όχ ρε Μχάλ’..άλλ φουρά..έχου κι κάτ δλειές κι να προυφτάσου του νουρίτιρου του λιουφουρείου για του χουριό πάντους σι γινικές γραμμές τν άλλ τ φουρά θα ρθώ   άααα Μχάλ’  ίνι μια λιγάμιν απόξου κι τν ίδα να μη παίρν τα γράμματα..να κάτσου ψίχα να τς τα δείξου , ειδικά του Β κι του Γ π τιριάζν σι γινικές γραμμές; (κι σφαλνάει του μάτ’ στου γιατρό)

Γιατρός: Νιάνιου άιντι βζνν..έχς κι μάλη κι πιδιά..δρόμου ..καιπιώς

Χιριτιούντι κι ου  Νιάνιους φουνάζ.. «άει Μχάλ..τν άλλ τ φουρά σι γινικές γραμμές θα τα πούμι»

Ου γιατρός ου Μπουντιούκους τουν ήγλιπιν να βγαίν απ τν πόρτα , απουρημένους π τς γινικές γραμμές πίλιγιν αράδα ου Νιάνιους

Ου Νιάνιους βγαίν’ ‘πτου γραφείου τηράει κι γλέπ τ λιγάμιν’ , π’ σκώθκιν να σεβ στου γιατρό κι τν πατάει του μάτ’.    Κατιβαίν’ πτς σκάλις, βγαίν απόξου κι τηράει πτι δώ πτι κεί (σκέφτιτι) «Ωρέ τώρα θμήθκα ..πτι δώια π σιακάτ ίνι η πλατέα τ Λασσάν’ που ίνι τα χαλκουργεία , οι γανουματζήδις ..άει να κινήσου.. τώρα π μίπιν κι ου άλλους σι γινικές γραμμές»

Βάν τν κλούτσα στου νόμου  κι κινάει..γλέπ φέξεις , μαγαζιά , φτουκίνητα, ντουιτζμένις γκουκυρές αλλά κι παρδάλις, γλέπ πάπ μι τραιάσκις αραδιαζμέν σι παγκάκια να μουλουγούν , μπάμπις σι νουβρούδια να κάμν δλειές, άλλις μπουιατζμένις κι σουφατζμένις σαν ιξαπτέριγου, γλέπ διάφουρ άλλ’ τς ουρθιάς , αλλ’ καμπόταβ, άλλ’ γιλούν κι χπιούντι στα νόμια, αλλ’ ουρλιούντι κι κρούουντι  .. « Ωρε σκέφτιτι..ντουνιάς ..τι ίνι όλ ιτούτ; Ντράνουβου κι πάλι Ντριάνουβου ρε». Τν ώρα που σιλουιάζιτι μι όλα ιτούτα..φτάν’.

Γλέπ ένα τρανό χαλκουργείου π ίνι γιουμάτου απόξου μι λουίς-λουίς , τσίντζηλα κι μίντζηλα. Θμάτι ότι ξαναήρθιν κι αγόρασιν τσιμπράτσκαλα..

Νιάνιους: Γειά σου ρε πατριώτ’  σι γινικές γραμμές ήρθα ..τι φκιάνς; Αν θμούμι καλά Σιόμου σι λέν έτς δεν ίνι;

Χαλκουργός: Ναι ρε πατριώτ Σιώμου μι λέν..πόθιν μας έρχισι; Τι θέλτς;

Νιάνιους: Πτου Ντριάνουβου ρε Σιώμου..σι γινικές γραμμές ήρθα ν αγουράσου κατ τζάβαλα για τ δλειάμ. Να κλουστώ ψίχα να ιδώ κι σι λέου ..ιντάξ’;

Σιόμους: Ιντάξ

Ου Νιάνιους κλώθιτι, τηράει..τσακών κατ’ κδούνια κι τα δουκιμάζ’. Τα βάν’ στου φτί κι τα χπάει μι του νύχ’. Ύστιρα κατ’ καρδάρια..τα γκιούμια απ όλα. Ξανακλώθιτι ξανατηράει , κι ύστιρα λέει «άει ρέ Σιώμου , έλα να σι πώ , νάσι κι ψια ιφνός γιατι, δεν τς πατώ κι πουλύ κι σι γινικές γραμμές θα πάρου κάμπουσα..ιντάξ’;

Σιώμους: Ιντάξ’ ρε ίπαμι..ωρέ γιατί λές αράδα σι γινικές γραμμές; Γιατί δε λές τ μια τ γραμμη π ξέρουμι όλ’; δηλ. δε λές  σι γινική γραμμή;

Νιάνιους: Ωρέ τούπιν ου γιατρός ου Μχάλτς..ου Θκόζμ ου Νούνους στου πιδίμ του τσιούτσιανου ..κι ιπιδής ίνι ιπιστήμουν κι γώ φουστήρας..σιαίν’ ..τ άρπαξα αμέσους κι του λέου..κατάλαβις Σιώμου;

Σιώμους: Όχ..δεν κατάλαβα καντίπουτα ..άει ουμίλα όμους τώρα γιατί , σι γινικές γραμμές, έχου κι δλειές..(ωρέ μι τ ακόλτσιν;)

Νιάνιους: Βάλι αυτόια του κυπρί για του ρώσιου τουν πούρτσιουμ..τουν ξέρς σι γινικές γραμμές;;

Σιώμους: Ντριανουβνέ..αει σταμάτα μι τς γραμμές κι λέγι, μι σι τ’νάξου μι του γκιούμ στου λαέν κι δεν ξέρς τι σι γένιτι..που να ξέρου τον πούρτσιους ρε;; εκαμάμι αντάμα φαντάρ’; ή στ σκουλή μι τς αγανατζίδις ήμασταν αντάμα;  παρακάτ λέγι, τι άλλου θέλτς

Νιάνιους: Κοίταξι, αυτόια του πλιακατάρ, θέλου για του μούργκα..ξέρς χάνιτι πυκνά, γιατί  πιαλάει σι σμιθιρές κι τουν χάνου μι τι αυτόια σι γινικές γραμμές θα τουν βρίσκου κι..

Σιώμους: (ντιπ φουρκζμένους..σκών ένα καρδάρ έτμους να του φουρλάξ’ στου Νιάνιου) Κάμι πως ίπις αλλ’ φουρά για τι αυτές τς γραμμές κι θα σι πώ ιγώ ζιουγρίμ τι θα πάθς… γ#@ώ τς γραμμές κι ..λέγι γλήγουρα  τι θέλτς να σι δώσου κι άει στου καλός γιατί χίρσα να φουσκώνου παραφύσις , κι ούτι τόχου σι καλό , αλλα ούτι θα σι βγεί σι καλό. Λέγι τι του θέλτς του πλιακατάρ για του πιδί του Μούργκα , π δεν του διαπιδαγώγισις κι ίνι κι μουρντάρς κι πιαλάει στς σμιθιρές..

Νιάνιους: !!!! Ποιο πιδι ρε γκρέμουρα;; Πιδί ίνι ου Μούργκας; Σκλί ίνι ρε αχμάκ , ντιπ μέλανου κιόλας παγκατ ίδιου χρώμα έχτι..Ου μούργκας πιαλάει σι σμιθιρές κι σι  παρδαλές σι γινικ…. (σταματάει  κουμπιάζιτη)..αυτόν θέλου να βρίσκου όταν χάνιτι..ααα χίρσις να τα χάντς  ..δώσιμι κι μια κδούνα για τ σακάρα τώρα

Σιώμους: Ποια ίνι η σακάρα τώρα ρε π θέλτς κδούνα;

 Νιάνιους: (ξιθαρέβ) Αγανατζή..δε θα νάχουμι καλά ξιμπιρδέματα ..μια ποιός ίνι ου ρώσιους ου πούρτσιους, μια τι σμάδ ίνι ου μούργκας..τώρα η σακάρα..τι θέλτς να σι φέρου οπτικουακουστικό υλικό σι γινικές γραμμές; (ξιθάριψιν μι τα δίκιατ) για ν αγουράσου;..τι θέλτς φουτουγραφίις κι να γράψου σι γραμόφουνου πώς κάμν όταν πουρτσιαλνάει ου ρώσιους, πως αλυχτάει ου Μούργκας κι πως βλιάζ’’ η σακάρα η προυβατίνα;; άει κάμει τ δλειάς, γιατί έχου κι γώ κλούτσα κι σ’αφήν’ στουν τόπου. Δώσιμι κι ένα καρδάρ μι τρανές κρικέλις να μη μι κοβ’ τα δάχλα, ψιά τρανούτσκου νάνι  κι ένα γκιουμούλ μι καλό καπάκ’ να σφαλνάει καλά , κι να κραπαλνάει όταν βράζουμι νιρό στου τζιάκ’ , γιατι ετσιαιά γαληνεύου κι κοιμούμι εύκουλα  σι γινικές γραμμές

Σιώμους: (μόλις ακούει τος τρανή παραγγιλιά χαίριτι κι ξιλαχτιάζ’) Ωρέ ιντάξ, ιμίς δε χράζιτι να μαλώνουμι..σι γινικές γραμμές τα φέρνου ενακένας..

Φέρν ου Σιώμους τν παραγγιλιά κι ου Νιάνιους τουν λέει « Κοίταξι , ρούκουσι στου κυπρί, στου κδούν’ κι στου πλιακατάρ κανά παρτάλ’ μέσα να μη κνιούντι τα γλουσίδια κι λαλούν στ στράτα, κι θαρέσν ότι ίμι κανας ντιπ βλάχους. Απού τίπουτα άλλου δε φένιτι έτς κι αλλιώς; ..Κάμνου για βλάχους ιγώ ρε;; δε γλέπς έμπριπους;

Ου Σιώμους τηράει τα τσαρούχια, τ σιαλβάρα τ αντί κι όλ τν ιμφάνισ’, γκαργκαλιέτι ψίχα στα κρυφά κι λέει «όχ ρε Νιάνιου , ‘που που αλλού να φανεί..θα ρουκώσου παρτάλια στα γκντούνια, να μη κνιούντι ντιπ τα γλουσίδια κι δε θ ακούιτι τίπουτα..να σι πώ κι πόσου κάμν;»