Ημέρα Μνήμης των Φιλελλήνω
Πολλοί ήταν οι Φιλέλληνες που βοήθησαν, πολέμησαν και μερικοί απ´ αυτούς έδωσαν τη ζωή τους για την λευτεριά της πατρίδας μας από τον Οθωμανικό ζυγό. Μια εξέχουσα μορφή στην καρδιά μου έχει η θυσία του Άγγλου αριστοκράτη Lord Byron.
Θυμάμαι στα σχολικά μου χρόνια (πήγαινα στο δημοτικό) στον Πεντάλοφο ένας νεαρός στρατιώτης από τα ΤΕΑ, είχε ζωγραφίσει πάνω σε καμβά, έπειτα από έκκληση των δασκάλων μας για την γιορτή της 25ης Μαρτίου, αυτήν ακριβώς τη μορφή του Λόρδου Μπάιρον που δείχνει η κάτωθι εικόνα. Μαθαίνοντας την ιστορία του μεγάλου αυτού Φιλέλληνα και την προσφορά του στον αγώνα για την ελευθερία των Ελλήνων τον είχα εξιδανικεύσει. Σε κάθε διάλειμμα ή κάθε ευκαιρία που μου προσφερόταν καθόμουν μπροστά στον τελειωμένο πίνακα και θαύμαζα την μορφή του. Εύχομαι αυτός ο πίνακας να χρησιμοποιείται ακόμη στην εθνική μας γιορτή στο σχολείο του Πενταλόφου.
Το εξής ποίημα γράφηκε το 1824, λίγο πριν το θάνατο του ποιητή και αποτυπώνει τη μεγάλη αγάπη του προς την Ελλάδα, αλλά και την αποστροφή του προς τα υλικά αγαθά:
Τι είναι τούτες οι τιμές κι η αναγνώριση
που γίνηκαν ή θα γεννούν για μένα,
πάρεξ ενός νεογέννητου λαού κραυγή;
Κι όμως γι’ αυτές, εγώ,
θα αποστρεφόμουν κάθε στέμμα τιποτένιο
-εκτός κι αν ήταν από δάφνη-
κι όμως γι’ αυτές, εγώ, θα μπορούσα να πεθάνω.
Είμαι τρελός από πάθος, κι ένα σκυθρώπιασμα δικό σου
με παραλύει, όπως της έχιδνας το βλέμμα το φτωχό πουλί
που τα φτερά του, μάταια, πεταρίζει προς το θάνατο:
τόσο παράφορη η λαχτάρα μου για σένα,
τόσο δυνατή η μαγεία σου ή τόσο αδύναμος πια έχω καταντήσει.
Ο Μπάιρον δεν ήταν απλώς φιλέλληνας. Είχε πάθος για την Ελλάδα, ένα πάθος που πηγάζει από την κλασική του παιδεία.