«ΝO FARMERS, NO FOOD…NO FUTURE»*. Σύνθημα, απειλή ή μία θλιβερή διαπίστωση;

     Ηλία Γιαννακόπουλου

     “Νύχτα και πρωί / ένα με τη γη / χωρίς ανάσα μια / φτάνει πια, φτάνει πια” ( «Τα αγροτικά» Θωμάς Μπακαλάκος / Διονύσης Τζεφρώνης).

      Κανείς δεν γνωρίζει αν τα συνθήματα τα γεννά η πραγματικότητα ή τα συνθήματα είναι μία νοητή κατασκευή που στοχεύει στην ακριβή περιγραφή της πραγματικότητας ή ακόμη και στην κατανόηση, ερμηνεία και στο τέλος στη διαμόρφωσή της.

Βέβαια, η τέχνη-τεχνική της κατασκευής ενός συνθήματος είναι δύσκολη γιατί πρέπει να επιλεγεί η κατάλληλη λέξη ή ο μικρότερος δυνατός αριθμός λέξεων. Το σύνθημα πρέπει να είναι λακωνικό, κάτι σαν τα δελφικά ρητά.

Το σύνθημα είναι από τη φύση του ένας άμεσος συλλογισμός, χωρίς τις προκείμενες κρίσεις-προτάσεις. Το ίδιο το σύνθημα είναι ταυτόχρονα οι προκείμενες και το συμπέρασμα. Το σύνθημα είναι η κατάληξη μιας σκέψης-θέσης χωρίς τα περίτεχνα και τα ενίοτε σοφιστικά επιχειρήματα. Τις προκείμενες αφήνεται να τις υποψιαστεί ο δέκτης.

Συνέχεια ΕΔΩ