ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ ΔΡΥΟΒΟΥΝΟΥ: ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΗΡΘΙΝ ΟΥ ΚΑΖΑΝΑΡΣ. (ΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΥ ΝΤΑΗΚΑΣ)..

ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ ΔΡΥΟΒΟΥΝΟΥ: ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΗΡΘΙΝ ΟΥ ΚΑΖΑΝΑΡΣ. (ΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΥ ΝΤΑΗΚΑΣ).. Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

 Δ4

Όλγα: Άει πιδίμ..πρεπ’ πρώτα να προυστυλάξουμι, (δηλ προς τη θηλή) κι όσα αρνιά δεν μπόρισαν να πιάσν τ’ ρώγα πτου μαστάρ’ τς μάνας τ. Ισύ τσάκουνι τ’ν προυβατίνα κι γώ θα τα βάνου να βζάξν.

Σιγά –σιγά τσακών’ ου Γιώτης τς προυβατίνις , βάν΄η Όλγα τα ‘ρνια να βζάξν….μπιτίζν κι μι του προυστύλαγμα κι ύστιρα απουμέν δυό τρία, π’ πεθανιν η μάνατα ή γινίθκαν ψια πρόουρα κι δεν μπουρούν να βζάξν.

Όλγα: Αιντι Παναιουτάκμ, πάτα στα παρμακλίκια κι ανέβα τώρα ψίχα ικεια ουπάν στν κουτουλουιώμσ’, π΄ έχου ρουκουμένις τς τζιουμπανίκις κι τ θκής κι τ αδιρφούς. Κατέβασίτις που τώρα γιατί κουντά-σμά ζγών’ τα κόλιαντα, να τς βάνουμι που τώρα κάπου-κάπου  στου νιρό να σφιξν…να μη ξιμπουσκέν κι βγαιν’ απ ν’ τρύπα του τζιουμάκ’. Δίπλα πτς τζιουμπανίκις έχου κι μπότσα π’ έχ στν τρύπα γαλουβύζ’. Κατέβαστην κιαφτήν για να δώσουμι γάλα σι τούτα τα τσιούτσιανα , τ ανέσουστα…αν τα ζιαβαρίσουμι κι τα προυστυλάξουμι κι ψίχα θα ξιμπραγκαλίσν..μια χαρά θα γέν τρανά ζγούρια.

Ανιβαίν’ ου Παναιώτς , πατάει στου μιντερ ουπάν πτα παρμακλίκια κι ζγκαργκαλώνιτι ουπάν στν κουτουλουιώμσ’. Πουλιομάει κάτ τς τζιουμανίκις, χών΄στουν κόρφουτ΄ τ’ μπότσα μι του γαλουβύζ κι κατιβαίν, μι τρόπου να μι βαρέσ’.

Μόλις φτάν’, ταχτουποιάει τς τζιουμπανίκις στν άκρα κι δίν’ στ μάνατ’ του γαλουβύζ’. Ή Όλγα του παίρν’ , βάν’ πτου γκιουμούλ’ ζιστό νιρό, κι ύστιρα παίρν’ ένα τρουβαδούλ’ πέχ’ σκον’ γάλα, μιτράει μένα χλιάρ, δυό χλιαριές..σφαλνάει τ’ μπότσα μι του γαλουβύζ’ κι πλιακαλνάει τ μπότσα για να αριώσ’ να σκρουπίσ’ η σκόν’.

Γιώτης: Μό Μάννα να τα δώσου ιγώ να βζάξν;; να τα λεου κι λόια γιατί μέμαθαν τόσις μέρις

Όλγα: Ιντάξ πιδίμ…μόνι πουγάλια να μη γκριώνουντι..γιατί ίνι τσιούτσιανα κι δεν ξέρν καλά-καλά ούτι γάλα να πίν.

Παίρν’ ου Γιώτης του γαλουβύζ’ κι χιρνάει ένα-ένα τ’ αρνούλια. Σου τιλιφταίου ζουρίζιτι. Τόχ’ σν αγκαλιάτ, του ανοίγ του στόματ’ κι φαίνουντι οι ζιαντούρις τ’, τραβιέτι κατά ουπίσου , ίνι ντιπ τσιούτσιανου κι παραφύσις ανάφαγου, δεν πίν’ πουλύ..κάπου-κάπου καμιά ρουφσιά μόνι. Τρέμ κιόλας πτου κρύου. Ου Παναιώτς τ αψχάει πουλί κι λέει τ μάνατ:

Γιώτης: Μάνα..να του πάρου στου καζάν’ να ζισταθεί; Να του δώσου κι τ’ άλλου του γάλα  για να συνέρθ;;

Όλγα: Ιντάξ’ πιδίμ , πρόσιξι μόνι να μη σκουντάψ πουθινά, σχιδόν σκουτίδιασι όξου. Ιγώ θα κλουστώ ψίχα ιδώια, θα τηρήσου αν όλα ίνι ινταξ’ , θα αμπαρώσου κι θα φύγου. Τήρσι..μη ξιαστουχθείς στου καζάν γιατί δε θα σκώνισι τ’ χαραϊ .. θα σι καρτιράει κι ου φίλους ου Σιώμους τ’ χατζηάν’ να παίξτι.

«Ιντάξ’ Μάναμ». Βαν’ ου Παναιώτς στουν κόρφουτ του γαλουβύζ’..παίρν αγκαλιά τ’ αρνί κι του κοβ’ για του καζάν’. Παέν ψια σβέλτα γιατί το χιόν’ πύκνουσιν. Φταν στου καζάν..ντραγκαλνάει ψίχα τν πόρτα κι φουνάζ΄  «Ώ μπαμπά..άνξιτι να ιδείς τι φέρνου.. ψίχα γλίγουρα γιατί χιουνίζουμέστι».

Ανοίγ’ ου Κουτσιαρής «Καλώς τουν Παναιουτάκ’ μ’. Τι ίφιρις; Τ αρνούλ του μκρό; Καλά έφκιασις..βάλτου ικεία στν κουριλού, οχ’ πουλύ κουντά στ’ φουτιά όμους να μη καψαλτστεί..ταχτουποίατου κι σι λίγου βγαίν κρέας ψμένου, μπάτζιους , λουκάνκου να σι δώσου»

Ου Παναϊώτς δίν’ κι του υπόλοιποι του γάλα στ’ αρνούλ’ κι του βάν παραδίπλα πτ φουτιά. Κάθιτι σ έναν τάκου ύστιρα κι συζητάει μι τουν πατέρατ..τουν λέει κι για τς δλειές πέφκιασιν μι τ’ μάνατ. Σι λίγου χπάει η πόρτα…ου ιπόμινους να βγάλ, ρακί  ου Μχάλτς ου μπιράτς μι τ’ γυναίκατ’ τν τσατσιούλα.Ανοίγ’ ου Κουτσιαρής..

Κουτσιαρής: Ω..καλώς του Μχάλ’..έλα σέβα ..τι φκιάντς τσιατσιούλα; Ήρθις κι σύ να μας βουηθίις;

Σιβαίν ου Μχάλτς κι η Τσιατσιούλα..

Τσιατσιούλα: Γειά σου Κώτσιου..αα..έχς κι τουν Παναιουτάκ’ παρέα; Αυτό βάνου κι μι πατάει τα σταφύλια κι πιαλάει κι σ’ άλλις δλειές ..τόχουμι κι πιαλάει στα θυλίματα για όλνους..Παναϊουτάκ’,  γλέπου έχς κι του αρνούλ’ αυτούια..καλά φκιάντς θα ξιμπραγκαλίσ’ κι θα σι’ ακλουθάει π’ τ’όχς φρουντίδα..Κώτσιου ιφιράμικι για τ φουτιά..για ψήσμου..ψαχνό πτου μπίτσιου κι πλιυραμιά..προυχτές του λιάρσαμι κι έφκιασα κι πατσιά μι τα φτιά κι τα πουδάρια κι τσεπα μι πράσου..ξιδιάλιξα τς τζιούφ’.Έχου κι για τουν πάτου κούκλις καλαμπούκ’ κι κυδώνια για ψήσμου.

Στου καζάν’ έχ κι αραδιαζμέν’ τάκ’ για να κάθουντι κι να ξιχλιάζν οι γκουκυραίοι. Στ’ μέσ’ έχν ένα σουφρά για ν’ ακουμπούν τα ψημένα κι τα πιόματα..κράσου κι τιουλτιούκου.

Μχάλτς: Κώτσιου ..άκσι ..ξέρς πέχου τρανό αμπέλ στ’ μπάρα..παρακάτ. πτου θκόσας. Έχου να βγάλου πουλά Καζάνια τιουλτιούκου αλλά ..τώρα ιπιδής έχου κι άλλις δλειές θα βγάλου τώρα ένα- δυό να προυφταστώ, νάχου τιουλτιούκου για πιόμα κι για ιλιάτσια κι που βδουμάδα θα σι φέρου  να βγάλουμι τα πουλλά. Πόξου έχου διμένα τα πράματα μι τς κουσιόρις ιουμάτις μι τα τσίπουρα (στέμφλα), τς ντραματζάνις κι τα τρουβαδούλια μι τα καλούδια.Άει να βάλουμι μπρουστά οχ’ πουγάλια-πουγάλια, τουν κουσιό  γιατί ίνι κρίμα κιαυτά μες του χιόν. Κόμα ένα φουρτιό θα πάου να σι φέρου  κι ύστιρα να τα δέσου στ αχούρ..να πάν στουν τόπου τα να ησυχάσν.

Κινούν σιγά-σιγά..πρώτα ξιφουρτών’ τς κουσιόρις κι τς φέρν απού μέσα. Κατιβάζν κι τ’ άλλα τα τσιμπράτσκαλα  κι ου Μχάλτς φεύγ’ να φέρ κι τ’ άλλου του φουρτιό.

Ου Κουτσιαρής ανιβαίν στου καζάν’..γιρός άντρας , θιριό τσακών τς σουλήλις πτου νιρό και πτουν ατμό μι κατ΄παρτάλια..τς ξιμπουσιατίζ  πρώτα πτου καζάν’ κι τς ξικαχτάει παραπέρα …ύστιρα σκών του καζάν κι βγαίν γιρός άμπουρους κι τιουλτιουκου-μυρουδιά. Τσακών’ ύστυρα ένα σνί κι χιρνάει να βγάν τα ξιζουμζμένα τα τσίπουρα. Τα σνάζ’ μεσα σ’ένα τρανό χαρανί πούντου πουκάτ πτου καζάν..κιόταν γιουμώζ κάμπουσου, μη ν’ τσιουτάλα  πόνα παραθυρούλ’ τα φουρλαχν’ όξου. Τώρα ήταν ιουμάτου του καζάν..ιχιν βγάλ’ νουρίτιρα ου Νκόλας τ’ λιόκα, αλλά έφυγιν ψιά απότουμα. Πήγιν να ταχτουποιήσ’ τα πρόβατα γιατί τσάκουσιν κιρός.

Μόλις , μπιτίζ’ λέει τν τσιαατσιούλα:

Κουτσιαρής:  Τσιατσιούλα κάτστι ψίχα ιδώια μι τουν Παναιουτάκ’..πιτάχνουμι στου πηγάδ’ να βάλου του νιρό κέρχουμι..τήρα κι ψίχα τα ψμένα να μη μας αρπάξν…ωπ  νάνι τα βγάνουμι