« Ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουμε καὶ ὁμολογοῦμε μόνο τὴν Ὀρθοδοξία· οἱ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας λεγόμενες Ἐκκλησίες δὲν εἶνε παρὰ σχίσματα καὶ αἱρέσεις. Συνεπῶς μία Σύνοδος, στὴν ὁποία ἀντιπροσωπεύεται ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία, μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ Οἰκουμενική» (θεολόγος Χρῆστος Ἀνδροῦτσος)
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Η Κυριακή που πέρασε, Κυριακή των Αγίων Πατέρων, είναι η έβδομη Κυριακή από του Πάσχα και η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή εορτάζει ως γνωστό «την εν Νίκαια Πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων».
Η επόμενη Κυριακή, Κυριακή της Πεντηκοστής, φέρνει δυστυχώς στον νου μας ότι σε επτά ημέρες η αιρετική σύνοδος της Κρήτης θα κλείσει ένα χρόνο ληστρικής ζωής. Η ονομαζόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» της Ορθοδόξου Εκκλησίας που έγινε, από τις 17 έως τις 27 Ιουνίου, στην ”Ορθόδοξη” Ακαδημία Κρήτης στο Κολυμβάρι Χανίων, ήταν μία αιρετική σύνοδος και συνεχίζει να είναι μια μεγάλη εστία μόλυνσης για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο και όχι μόνο.
Στις 4 Ιουνίου 2017, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα (με 13 ημέρες διαφορά!), η Σύναξη της Κρήτης που άρχισε στις 17 Ιουνίου του 2016 συμπληρώνει ένα χρόνο καθώς η εκκλησιαστική μας ιστορία σημειώνει ότι κανείς από τους τέσσερις γνωστούς επισκόπους της ημερίδας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στον Πειραιά, μέχρι τη σήμερον ημέρα, δεν στάθηκε άξιος των περιστάσεων δηλαδή δεν ανέλαβε με επίσημο Πατερικό τρόπο απόσταση από την αιρετική Οικουμενιστική σύναξη των 10 «Παπών» – προκαθημένων μας που συμμετείχαν σ’ αυτήν. Φυσικά ο Κύριος γνωρίζει το «γιατί» του καθενός μας!
Ας σταθούμε όμως σήμερα στην «έβδομη Κυριακή από του Πάσχα» και ειδικότερα στον ευλογημένο αριθμό επτά! Για όσους έγραψαν ή άκουσαν περί 8ης Οικουμενικής συνόδου – εννοώντας τη σύναξη της Κρήτης – ας ακούσουν ΚΑΙ τα σχετικά με τον ευλογημένο αριθμό…
Όπως διαβάζουμε: «Ξεχωριστή θέση έχει ο αριθμός 7 και στην Παλαιά διαθήκη: (…) Το Πάσχα διαρκούσε 7 ημέρες. Ο Νώε έβαλε στην κιβωτό 7 ζεύγη ζώων και πτηνών, ο Κατακλυσμός άρχισε 7 ημέρες μετά από την είσοδο του Νώε στην κιβωτό, την 7η μέρα μετά τον Κατακλυσμό έστειλε ο Νώε το περιστέρι έξω και 7 ημέρες και 7 νύκτες ταξίδεψε το περιστέρι μέχρι να επιστρέψει στην Κιβωτό… Η λυχνία του Μωυσή ήταν επτάφωτη. Ο βασιλιάς Δαβίδ 7 φορές την ημέρα υμνούσε το Θεό… Ο αριθμός 7 χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη 70 φορές!… Στην ορθόδοξη εκκλησία 7 είναι τα ιερά μυστήρια (Γάμος, Βάπτιση, Χρίσμα, Ευχέλαιο, Μετάληψη, Εξομολόγηση, Ιεροσύνη), 7 είναι τα θαύματα του Χριστού κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη… (…), 7δωρος η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, 7 οι λόγοι που είπε στο Σταυρό ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.» [1] και 6+1, 7 οι Ημέρες της Δημιουργίας.
Αδελφοί, πέρασαν 1230 χρόνια από την 7η Οικουμενική Σύνοδο και 365 ημέρες από τη σύναξη της Κρήτης και επαναλαμβάνουμε στην αγάπη σας ό,τι έγραφε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς το 1971 προς την Ιερά σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε «Υπόμνημα » με τίτλο: «Περί την μελετωμένην “Μεγάλη Σύνοδο” της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Υπόμνημα προς την Σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας»: «Εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Θεάνθρωπος εἶναι τὸ πᾶν καὶ τὰ πάντα, οὐδὲν ἐπιτρέπεται νὰ ρυθμίζεται “κατὰ ἄνθρωπον”, “κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν”… Ἐὰν καὶ τὰ σύγχρονα προβλήματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν λύωνται μὲ τὸν Θεάνθρωπον καὶ κατὰ τὸν θεανθρώπινον, ἀποστολικόν, ἁγιοπατερικὸν τρόπον, εἶναι ἀδύνατον νὰ λυθοῦν ὀρθοδόξως καὶ θεαρέστως…Προσωπικῶς δὲν βλέπω, ὅτι κατὰ τὰς σημερινὰς περιστάσεις ὑπάρχει πράγματι ἀναπόφευκτος ἀνάγκη διὰ τὴν σύγκλησιν τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἐὰν ὅμως ὑπάρχῃ, ἡ παροῦσα στιγμὴ εἶναι ἡ πλέον ἀκατάλληλος εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας μας… Πᾶσα νέα Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν θὰ εἶναι οὔτε Ἁγία, οὔτε Οἰκουμενική, οὔτε Ὀγδόη, ἐὰν πρωτίστως δὲν δεχθῇ τὰς προγενεστέρας οἰκουμενικὰς καὶ ἀσαλεύτους ἀποφάσεις των»[2].
Στο παρακάτω επίσης απόσπασμα, από μία επιστολή την οποία έγραψε ο ίδιος ο π. Σεραφείμ Ρόουζ κατά την εορτή της μετακομιδής των λειψάνων του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου – 27 Ιαν./9 Φεβ. το 1977, υπογραμμίζει προφητικά τη μεγάλη ανάγκη για ενότητα των Ορθοδόξων, εν όψει της προκλήσεως της «Μεγάλης και Αγίας Συνόδου» ή αλλιώς της τρομακτικής «Όγδοης Οικουμενικής Συνόδου»: «Προσευχόμαστε ο Θεός να χαρίζει ειρήνη στο μικρό ποίμνιό Του και οι μικρές διαφορές απόψεων να μην καταστρέψουν την ενότητα όλων, όσοι θα έπρεπε να αγωνίζονται εναντίον της πραγματικής αποστασίας της εποχής μας – αυτήν που αντιπροσωπεύει η τρομακτική «Όγδοη Οικουμενική Σύνοδος» * η οποία φαίνεται πως πλησιάζει. Κατά κάποιον τρόπο υποδεχόμαστε αυτήν τη ληστρική σύνοδο διότι θα είναι ίσως τόσο ολοφάνερα αντι-Ορθόδοξη ώστε κάποιοι θα τη δουν και θα αποστραφούν την ολέθρια αυτή οδό. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τους αληθινούς Ορθοδόξους χριστιανούς να μην είναι φανατικοί αλλά μετριοπαθείς, παραμένοντας στην οδό της αληθινής Ορθοδοξίας και όχι του σεκταρισμού, εν όψει τέτοιων πειρασμών». *[έτσι αναφέρονταν στη Σύνοδο, εκείνη την εποχή, οι διοργανωτές και σχολιαστές αυτής]. [3]
Τέλος, Ο τελευταίος Στάρετς της Όπτινα, ο όσιος Νεκτάριος με θέμα: « Η ένωση των Εκκλησιών» απαντά σε απορίες μας!: «Κάποτε άλλοτε τον ρώτησε:
– Είναι δυνατόν να ελπίζει κανείς στην «ένωση» των «Εκκλησιών»;
– Όχι! Απάντησε εκείνος. Μόνο μια Οικουμενική Σύνοδος ίσως μπορούσε να την πραγματοποιήσει αλλά δεν θα υπάρξουν άλλες Οικουμενικές Σύνοδοι. Έχουν γίνει ήδη επτά, σαν τα επτά μυστήρια. Για την εποχή μας, ο αριθμός της πληρότητας είναι ο αριθμός επτά. Το οκτώ είναι ο αριθμός του μέλλοντος αιώνος… Μόνο μεμονωμένοι αιρετικοί της Δύσεως θα επιστρέψουν και θα ενωθούν με την Εκκλησία μας»[4]…
Επειδή πάλι γεννάται το ερώτημα: Από την Έβδομη Οικουμενική Σύνοδο μέχρι σήμερα πέρασαν 12 αιώνες «συνοδικής απραξίας»; Ο π. Αυγουστίνος απαντά σε όσους ρωτούν για να μάθουν και θέλουν φυσικά να τον υπ-ακούσουν: «Ἡ τελευταία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ Ἑβδόμη (Ζ΄), συνῆλθε τὸ 787 μ.Χ.. Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα ἔχουν περάσει 12 αἰῶνες. Κάποιος εἶπε, ὅτι αὐτοὶ ἦταν αἰῶνες συνοδικῆς ἀπραξίας. Ἀλλὰ κάνει λάθος. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἦταν καὶ εἶνε ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ τῆς ἀγωνιζομένης χριστιανοσύνης. Ἂν ῥίξῃ κανεὶς ἕνα βλέμμα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τῶν 12 αὐτῶν αἰώνων, θὰ δῇ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔπαψε νὰ ὑπερασπίζεται τὴν πίστι της ἀπέναντι σὲ μικρὰ καὶ μεγάλα θηρία. Πρῶτο ἀπ᾽ αὐτὰ εἶνε τὸ ἰσλάμ, ποὺ ἀπ᾽ τὴν Ἀραβία μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο ἐρείπωσε περιοχὲς τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Ἄλλο θηρίο εἶνε ὁ παπισμός, ποὺ ἀπ᾽ τὴ Δύσι μὲ προπέτασμα τὶς σταυροφορίες ἐξασθένησε τὴν αὐτοκρατορία, ὥστε αὐτὴ νὰ πέσῃ στὸ στόμα τοῦ πρώτου θηρίου· καὶ ἦταν τόση ἡ φρίκη τῶν ὀρθοδόξων ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους τοῦ πάπα, ὥστε μεταξὺ τῶν δύο κακῶν, ἰσλὰμ καὶ παπισμοῦ, οἱ ὀρθόδοξοι νὰ προτιμοῦν τὸ πρῶτο, ὡς λιγώτερο ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστι, ποὺ τὴν ἔθεταν πάνω ἀπ᾽ ὅλα. Τέλος παρουσιάστηκε τρίτο μεγάλο θηρίο, κόκκινο, ὁ ἄθεος κομμουνισμός, ποὺ κατεσπάραξε μυριάδες ἁγίων πίσω ἀπὸ τὸ σιδηροῦν παραπέτασμα. Κατὰ τὸ μακρὸ αὐτὸ διάστημα στὸν Ὀρθόδοξο χῶρο ἔγιναν πάνω ἀπὸ 30 Σύνοδοι, μικρὲς καὶ μεγάλες· τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο δὲν ἔπαψε νὰ λαλῇ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς ἔχουν ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἄκου το ἐσύ, ποὺ λὲς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία βρισκόταν σὲ συνοδικὴ ἀπραξία…»[5]
Άκου το ΚΑΙ εσύ, που λες ότι: «Σήμερα “βαπτίσαμε” το “παιδί” μας προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, προς τιμήν της Παναγίας της Εσφαγμένης και του Αγίου μάρτυρος Θεοκλήτου. Το όνομα του Σωτήρος υπήρχε στο Ναό, η Παναγία ήταν η μεγάλη ευλογία που μας έφερε ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός και το όνομα του Αγίου Θεοκλήτου [είναι] μια αίτηση συγνώμης, μια αίτηση συγχώρεσης απέναντι στον επίσκοπο που κάποιοι από την Πτολεμαΐδα πρωτοστάτησαν στη σπίλωση του ονόματός του. Κάποιοι λίγοι αποφάσισαν να αφήσουν το μαντρί και να περιπλανηθούν με τον λύκο, αλλά θα υπάρχει [εδώ] και μια αγία Τράπεζα που θα τιμά τον μάρτυρα Θεόκλητο και θα μνημονεύει τον επίσκοπο Θεόκλητο, γιατί όσοι τον γνωρίζουμε προσωπικά έχουμε το προνόμιο να αποκαλούμε τον επίσκοπό μας “Πάτερ” και να το εννοούμε και όχι απλά, εικονικά, να το λέμε» [6]
Αλίμονο! Ο ιερέας της Μεταμόρφωσης επαναλαμβάνει ό,τι και οι «καλογριές» του Παπισμού. Αυτές σύμφωνα με τον αείμνηστο π. Αυγουστίνο απαγγέλουν δύο «Πάτερ» ημών! Ένα προς το Θεό Πατέρα και ένα προς τον Πάπα! Ένα «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…», και ένα «Πάτερ ημών ο επί της γης…» για τον Πάπα. Μα βέβαια, όταν ο πνευματικός του εν λόγω κληρικού απαγγέλει εν μέσω Ουνιτικού Ναού προσευχή για να φωτίζει ο Θεός τους δύο «Πατέρες» μας…. τι περιμένεις; Σε έναν τέτοιο ανίερο «ναό» όπως ήδη γνωρίζετε πήγε ο μητροπολίτης Προύσης και, όπως είδαμε και σε βίντεο, απήγγειλε ΚΑΙ το «Πάτερ ημών» και τέλος, ευχήθηκε «Ο Θεός να δίνει στους δύο Πατέρες μας, τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, υγεία και χρόνια πολλά, για να μας καθοδηγούν όλους μας στο δρόμο της Σωτηρίας και της Ενότητας» (www.youtube.com/watch?v=zp15aaXPCWM ). ΑΙΣΧΩΣ!
Μετά τιμής τιμή
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ
« Ἄκου το ἐσύ, ποὺ λὲς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία βρισκόταν σὲ συνοδικὴ ἀπραξία… » (π. Αυγουστίνος): « Ἡ Σύνοδος αὐτή (ποὺ συνῆλθε τὸ 879-880 στὴν Κωνσταντινούπολι ἐπὶ Μ. Φωτίου και που στην συνείδηση του λαού είναι η ΟΓΔΟΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, σύμφωνα και με τη γνωστή δήλωση του επισκόπου μας κ. Θεοκλήτου στο τηλεοπτικό σταθμό FLASH), στὴν ὁποία μετεῖχαν 383 ἐπίσκοποι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἀντιπρόσωποι τῶν πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα, [ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ] κατεδίκασε ὁμοφώνως τὸ Filioque, δηλαδὴ τὸ παπικὸ δόγμα, καὶ ἀποφάσισε ὅτι, ὅποιος ἀλλοιώσῃ τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως, προσθέσῃ ἢ ἀφαιρέσῃ κάτι, ἂν εἶνε κληρικὸς νὰ καθαιρῆται καὶ ἂν εἶνε λαϊκὸς νὰ ἀναθεματίζεται….»[7]. ΑΝ ΤΩΡΑ Ο κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ή ο κ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ ή «Μερικοὶ θὰ προβάλουν τὴν ἔνστασι· Ἀφοῦ μετὰ τὸ σχίσμα ὁ χριστιανισμὸς διασπάθηκε, οἱ Σύνοδοι αὐτὲς δὲν μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν Οἰκουμενικές, ἐφ᾽ ὅσον σ᾽ αὐτὲς δὲν μετεῖχαν οἱ παπικοὶ καὶ οἱ διαμαρτυρόμενοι· πανορθόδοξες ναί, οἰκουμενικὲς ὄχι.
Ἀπαντώντας σ᾽ αὐτὸ λέμε ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ κορυφαῖος θεολόγος Χρῆστος Ἀνδροῦτσος· Ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουμε καὶ ὁμολογοῦμε μόνο τὴν Ὀρθοδοξία· οἱ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας λεγόμενες Ἐκκλησίες δὲν εἶνε παρὰ σχίσματα καὶ αἱρέσεις.Συνεπῶς μία Σύνοδος, στὴν ὁποία ἀντιπροσωπεύεται ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία, μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ Οἰκουμενική» [7]
ΣΥΝΕΠΩΣ, Η ΔΗΘΕΝ «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ» ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ 10 ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΕΙΝΑΙ «μηδέν»! ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ”ΜΗ” ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ”ΔΕΝ” ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ! ΟΜΩΣ προσευχόμαστε «ο Θεός να χαρίζει ειρήνη στο μικρό ποίμνιό Του και οι μικρές διαφορές απόψεων να μην καταστρέψουν την ενότητα όλων, όσοι θα έπρεπε να αγωνίζονται εναντίον της πραγματικής αποστασίας της εποχής μας» (αυτήν δηλ. που αντιπροσωπεύει η τρομακτική «Όγδοη Σύνοδος»), η οποία φαίνεται πως εμπνέει τον επίσκοπό μας και πολλούς επιφανείς κληρικούς της μητροπόλεώς μας, όλων όσων δηλ. θα έπρεπε μα την ευχή του Καντιώτη να αγωνίζονται…
Η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι λοιπόν τόσο ολοφάνερα αντι-Ορθόδοξη, ώστε ουκ ολίγοι θα τη καταλάβουν και θα την αποστραφούν ως ολέθρια οδό, και ο λόγος αυτός ας είναι «ένας ακόμη λόγος για τους αληθινούς Ορθοδόξους χριστιανούς να μην είναι φανατικοί αλλά μετριοπαθείς, παραμένοντας στην οδό της αληθινής Ορθοδοξίας και όχι του σεκταρισμού, εν όψει τέτοιων πειρασμών» (π. Σεραφείμ Ρόουζ).
. .
