Ο Λήσταρχος Γιαγκούλας από το Μεταξά που δολοφόνησε 54 ανθρώπους με την “παρδάλα” μέσα στους πέντε πιο διαβόητους ληστές της Ελληνικής ιστορίας

Στην ελληνική ιστορία υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που γράφτηκαν με μελανά γράμματα για τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Κάποιοι από τους πιο διαβόητους ληστές που πέρασαν από την Ελλάδα έμειναν γνωστοί για τα άγρια εγκλήματα τους ακόμα και αν έχουν περάσει σχεδόν 200 χρόνια.

Λήσταρχος Γιαγκούλας – Δολοφόνησε 54 ανθρώπους με την “παρδάλα”

Ο Φώτης Γιαγκούλας (20 Σεπτεμβρίου 1925) ήταν θρυλικός Έλληνας λήσταρχος από το χωριό Μεταξάς Κοζάνης.

Κατηγορήθηκε για φόνους και ληστείες και αποδείχθηκε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ο Γιαγκούλας δρούσε στον μισό Όλυμπο και στα Πιέρια, την Ελασσόνα και την Κοζάνη, ενώ υπήρξε φίλος και με τον άλλο μεγάλο λήσταρχο, Θωμά Καντάρα. Σε μικρό χρονικό διάστημα η συμμορία του κατάφερε να γίνει ο φόβος και ο τρόμος του Ολύμπου, τρομοκρατώντας τους ορειβάτες.

Σκοτώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1925 σε συμπλοκή που κράτησε 8 ώρες με χωροφύλακες στην περιοχή Κλεφτόβρυση του Ολύμπου. Μαζί του σκοτώθηκε και ο συνεργάτης του, Πάντος Μπαμπάνης. Επίσης, σκοτώθηκε ο λήσταρχος Τσαμήτρας και ο χωροφύλακας Κωνσταντίνος Σαλιώρας. Τα κεφάλια των ληστών εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην Κατερίνη, επάνω σε ένα κοντάρι, μπροστά στο κτήριο του δικαστηρίου για να αποθαρρυνθεί η περαιτέρω σύνταξη ληστρικών ομάδων.

Σήμερα το κεφάλι του Γιαγκούλα, μαζί με το θρυλικό μαχαίρι του, την «Παρδάλα», με το οποίο εκτιμάται ότι δολοφόνησε 54 ανθρώπους, εκτίθενται στο Μουσεο Εγκληματολογίας (ΕΚΠΑ) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1925 η ζωή και η δράση του Γιαγκούλα αποτέλεσε το θέμα ταινίας του Δημήτρη Καμινάκη με τίτλο Ο λήσταρχος Γιαγκούλας σε μια εμβρυακή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Η ταινία τελικά δεν προβλήθηκε στις αίθουσες της Θεσσαλονίκης, όπως είχε αναγγελθεί.

Λήσταρχος Νταβέλης – Ληστές που έκαναν σκληρά εγκλήματα

Ο Χρήστος Νταβέλης (πραγματικό όνομα: Χρήστος Νάτσιος, περ. 1832 – 12 Ιουλίου 1856) ήταν αρβανιτοβλάχικης καταγωγής περιβόητος Έλληνας ληστής της Αττικής και της Βοιωτίας.

Ο Νταβέλης και η συμμορία του είχαν διαπράξει σκληρά εγκλήματα και είχαν καταφέρει να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος στην ευρύτερη περιοχή της Αττικοβοιωτίας.

Η φήμη του Νταβέλη εξαπλώθηκε στην Ελλάδα,λόγω ενός περιστατικού το 1855. Στην εποχή του Κριμαϊκού Πολέμου, με τον ηθελημένα ταπεινωτικό αποκλεισμό της Αθήνας από τον αγγλο-γαλλικό στόλο και την ξενική κατοχή του Πειραιά, ο Νταβέλης μετακινήθηκε πέτυχε, στην οδό Πειραιώς, τη σύλληψη Γάλλου αξιωματικού του στρατού κατοχής που είχε καταπλεύσει στον Πειραιά για να αποτρέψει τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας.

Για την απελευθέρωσή του αξιωματικού, ο οποίος ονομαζόταν Μπερτώ (ή Μπρετώ), ο Νταβέλης εισέπραξε το υπέρογκο για την εποχή ποσό των 30.000 δρχ. σε χρυσό από την ελληνική κυβέρνηση. Η τελευταία ταχύτατα ενέδωσε στις απαιτήσεις του Νταβέλη θέλοντας, αφενός να αποφύγει την ανάμιξη των ξένων Δυνάμεων στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας, κι αφετέρου να προλάβει τυχόν αποκαλύψεις για την διαπλοκή ανάμεσα σε ληστρικές συμμορίες και πολιτικά πρόσωπα της εποχής.

Η είσπραξη των λύτρων στην παραλία του Κορινθιακού, όπου ο Νταβέλης είχε καταφύγει στηριζόμενος σε δίκτυο υποστηρικτών, εξόργισε τους άλλους λήσταρχους, οι οποίοι προσδοκούσαν από την απελευθέρωση του ξένου αξιωματικού αντί χρημάτων, την παροχή γενικής αμνηστίας.

Λήσταρχος Κακαράπης η Μπελούλιας – Εκδικήθηκε τον βιασμό της γυναίκας του

Ο Λουκάς Μπελούλιας’ ή Κακαράπης ήταν ληστής που έδρασε στα τέλη του 19ου αιώνα και έλαβε μερος σε μάχη στο Ζεμενό στις 12 Ιουλίου του 1856 μαζί με τον Χρήστο Νταβέλη. Καταγόταν από το Κυριάκι Βοιωτίας.

Την ιστορία του διηγειται ο δισεγγονος του Μπελούλια η Κακαράπη

Ο προπάππος του πατέρα μου ο Λουκάς Μπελούλιας, ‘’φύλαγε’’ τα γιδοπρόβατα του μοναστηριού στη ‘’Λάκκα’’ του Οσίου Λουκά. Κάθε μεσημέρι η γυναίκα του η Παγώνα που καταγόταν από την Πέτρα, του πήγαινε το κολατσιό. Όταν ο Λουκάς με τα ‘’πράματα’’ ήταν μακριά, η Παγώνα έδενε το ταγάρι σε ένα ψηλό κλαδί. Μια μέρα που έλειπε ο Λουκάς, ο πονηρός καλόγερος περίμενε τη Παγώνα. Της επιτέθηκε και τη κακοποίησε.

Ποιος είδε τον Λουκά και δεν τον φοβήθηκε.
Έπιασε τον καλόγερο, τον έδειρε, τον σαμάρωσε και αφού τον βασάνισε φρικτά, τον σκότωσε.
Δεν είχε πλέον θέση στη “καλή” κοινωνία. Σπίτι του έγινε το βουνό, οι ρεματιές , τα λαγκάδια και οι βουνοκορφές. Όσο περνούσε ο καιρός και τα αποσπάσματα τον κυνηγούσαν, τόσο αγρίευε.

Και όμως ο Κακαράπης ήταν φιλήσυχος οικογενειάρχης. Όταν όμως η γυναίκα του ατιμάστηκε από κάποιον καλόγηρο, η Ελληνική δικαιοσύνη δεν τιμώρησε τον μοναχό αλλά κατεδίωξε άγρια τον Μπελούλια που αναγκάστηκε να βγεί στα βουνά.

Τα αδέρφια Pετζαίοι – Οι ληστές που έκαναν πάνω από 80 φόνους

Τα 2 αδέρφια Γιάννης και Θύμιος ήταν ο φόβος και ο τρόμος των βουνών ενώ κρατάνε τα σκήπτρα διαπράττοντας τη πρώτη και μεγαλύτερη ληστεία χρηματαποστολής στην Eλλάδα. Oι δύο λήσταρχοι έστησαν ενέδρα στον δρόμο Πρέβεζας – Iωαννίνων. Στόχος ήταν το αυτοκίνητο, που μετέφερε 15.000.000 δραχμές της Eθνικής Tράπεζας. Για να πάρουν αυτό το τεράστιο για την εποχή ποσό, σκότωσαν εφτά ανθρώπους.

Περιπλανήθηκαν στην Aλβανία, τη Σερβία και τη Pουμανία για να εγκατασταθούν τελικά στη Bάρνα της Bουλγαρίας. Oμως εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν.

Θωμάς Καντάρας – Εφάρμοζε τον σκληρό, άγραφο νόμο των κλεφτών

Ο Θωμάς Καντάρας (ή Γκαντάρας) επικαλούμενος και “Μαύρος Λήσταρχος, βγήκε στο κλαρί τον Ιούλιο του 1918 με σύντροφό τον Γεώργιο Βελώνη και με πρώτο φόνο εκείνον του τσιφλικά Θ. Μόσιου στην Βαλανίδα Ελασσόνας, επειδή αυτός είχε βιάσει τη σύζυγό του. Λίγο αργότερα οι Καντάρας και Βελώνης πιάστηκαν και στις 21 Ιουλίου 1919 το στρατοδικείο της Λάρισας τους επέβαλε ποινή κάθειρξης 14 ετών.

Στις 21 Νοεμβρίου 1921 ο Θωμάς Καντάρας δραπέτευσε από τις φυλακές της Λάρισας σκάβοντας μια τρύπα στο κελί του και βγήκε στην τουαλέτα, απ’ όπου και δραπέτευσε με τον Πέτρο Γκανάτσιο και τον νεαρό Περικλή Παπαγεωργίου από το Λουτρό Ελασσόνας. Ένα χρόνο αργότερα το κεφάλι του επικηρύχθηκε. Η επικήρυξη για το κεφάλι του Καντάρα ήταν 40.000 δρχ! Ποσό πάρα πολύ μεγάλο για την εποχή του 1922.

Θεωρώντας τους εαυτούς τους αδικημένους και καταπιεσμένους από την κρατική εξουσία και εφαρμόζοντας τον άγραφο νόμο των κλεφτών, αλλά τα εγκλήματα τους ήταν σκληρά όπως περιγράφει το παρακάτω βίντεο.

Ο Θωμάς Καντάρας, σκοτώθηκε στην θέση Οξιά της Δεσκάτης Γρεβενών, κοντά στο Μαυρέλι, στις 5 Αυγούστου του 1923, από τον Γεώργιο Σιακαβάρα, ο οποίος συμμετείχε στο απόσπασμα που τον καταδίωκε. Το κεφάλι του Καντάρα κόπηκε, μεταφέρθηκε στο Γερακάρι και κατόπιν εκτέθηκε σε κοινή θέα στην Καλαμπάκα στις 6 Αυγούστου 1923, για παραδειγματισμό.