Η Ευρώπη καυχάται για την ανακάλυψη και κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αιώνες μετά από το απαράμιλλο κήρυγμα του Χριστού περί της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου ως πλασθέντος κατ’ εικόνα του Δημιουργού του. Το βαρύ κλίμα του φεουδαρχικού ολοκληρωτισμού, τον οποίο ευλόγησε ως μη όφειλε ο παπισμός, που αποτέλεσε τη μήτρα για όλους τους ολοκληρωτισμούς που ακολούθησαν, ανέτρεψαν με τη γαλλική επανάσταση αντίθεες δυνάμεις, εμφορούμενες από το προτεσταντικό πνεύμα της ασυδοσίας περί το δόγμα, την ηθική και τις ανθρώπινες ενέργειες στους χώρους της πολιτικής και της οικονομίας. Ο προτεσταντισμός υπήρξε η μήτρα του καπιταλισμού. Βέβαια τόσο οι πάσης φύσεως ολοκληρωτισμοί, όσο και ο αστισμός αποτελούν πολιτικοκοινωνικά συστήματα, τα οποία εμφορούνται από υλιστικές ιδεολογίες ή προβάλλουν τον πρακτικό υλισμό. Το τραγικό είναι ότι ακόμη και τώρα οι κοινωνίες, που εξέθρεψαν τις ιδεολογίες και τα συστήματα αυτά, αποκαλούνται χριστιανικές και οι χριστιανοί, όσοι απόμειναν, στηρίζουν αυτά δίνοντας κατά καιρούς κάποιες ήπιες μάχες για την «τιμή των όπλων» μη έχοντας το σθένος να αντιπαλαίψουν, καθώς έχουν από καιρό απολέσει το πνεύμα θυσίας.
Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού αποκληθέντος σοσιαλισμού κατά την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, ο καπιταλισμός κατέστη μονοκράτωρ. Τότε τα φερέφωνά του διατυμπάνισαν με καύχηση περισσή ότι είναι το μόνο σύστημα, το οποίο εγγυάται την ελευθερία του ατόμου και προάγει την ευημερία αυτού! Και δεν ήσαν λίγοι οι πολίτες των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, που θέλοντας να αγνοούν τα συμβαίνοντα στις περιοχές του πλανήτη πέραν της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, έσπευσαν να πανηγυρίσουν τον θρίαμβο της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας! Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι προνομιούχοι λαοί άρχισαν να γεύονται τις συνέπειες της μονοκρατορίας του καπιταλισμού μετά τον αφανισμό του αντιπάλου δέους, χάρη στο οποίο εκείνοι είχαν αποκτήσει κατά το παρελθόν πλείστα όσα εργασιακά δικαιώματα. Τα εισοδήματα συρρικνώθηκαν, η οικονομική δραστηριότητα καταποντίστηκε, η ανεργία γιγαντώθηκε και ο εξωτερικός δανεισμός κατέστη ανεξέλεγκτος. Άρχισαν κάποιοι αφελώς ή υποβολιμαίως να ομιλούν και να γράφουν για την κρίση του καπιταλισμού. Αλλά ποια κρίση εννοούν, αφού οι πολλοί φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι ελάχιστοι πλούσιοι πλουσιότεροι; Αυτό δεν αποδεικνύει την επιτυχία του συστήματος;
Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι και ο καπιταλισμός άλλαξε μορφή έγινε νέος, καθώς αποκαλείται «νέα τάξη πραγμάτων»! Παλαιότερα είχε μορφή κρατική. Τα κεφάλαια εν πολλοίς ήσαν εθνικά υπό την προστασία και τον σχετικό έλεγχο ισχυρών κυβερνήσεων των κρατών. Τώρα τα κράτη έχουν υποχωρήσει κατά κράτος μπροστά στην επέλαση του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, το οποίο εξαγόρασε τις επιχειρήσεις των «εθνικών» κεφαλαιοκρατών του παρελθόντος και ελέγχει ασφυκτικά τις κυβερνήσεις όλων των χωρών. Αλλά οι κυβερνώντες καυχώνται ακόμη για τη ανεξαρτησία αποκοιμίζοντας και εξαπατώντας τους λαούς, ακόμη και όταν την πολιτική την χαράζουν κατά ωμό τρόπο οι εντολοδόχοι των τραπεζικών διευθυντηρίων, ακόμη και όταν αφανίζεται το κράτος πρόνοιας, αποδεκατίζονται τα ασφαλιστικά ταμεία, εκποιείται η περιουσία του Δημοσίου.
Η «νέα τάξη πραγμάτων» δεν είναι μόνο κοινωνικοπολιτικό σύστημα και μάλιστα εκσυγχρονιστικό, όπως θέλει να εμφανίζεται. Έχει στόχους πολύ πιο σημαντικούς και ολέθριους, αν πραγματοποιηθούν, για τους μέχρι τώρα προνομιούχους λαούς. Ο πρώτος είναι ο συγκερασμός των θρησκευτικών πίστεων και η επικράτηση της πανθρησκείας της «νέας εποχής». Η πίεση είναι εντονότερη στις «χριστιανικές» χώρες, στις οποίες ο πρακτικός υλισμός έχει από καιρό διαβρώσει την όποια πίστη, έστω και παραποιημένη. Ακόμη και οι λαοί των ορθοδόξων χωρών εμφανίζουν έκδηλα τα σημάδια εγκατάλειψης της παράδοσης. Στόχος η πλαστή συνένωση όλων στο όνομα δήθεν της αγάπης υπό κοινή ηγεσία. Και δεν είναι άγνωστος ο θρησκευτικός ηγέτης, τον οποίο προβάλλει η «νέα τάξη». Πρόκειται για τον πάπα. Αυτός θα αποδεχθεί την ελευθεριότητα του προτεσταντικού κόσμου και εκείνος θα τον αναγνωρίσει ως ηγέτη του, ώστε να επικρατήσει ενότητα. Τι θέλουμε όμως εμείς οι ορθόδοξοι και σερνόμαστε στο ανίερο αυτό παιχνίδι κοσμικής εξουσίας και αποχριστιανισμού;
Ο δεύτερος στόχος είναι ο αφανισμός του πατριωτισμού και η επικράτηση της ιδεολογίας των «ανοικτών συνόρων»! Ο στόχος είναι εύκολος μετά την επίτευξη του προηγουμένου. Έχουν συμμάχους-νεροκουβαλητές όλους τους «προοδευτικούς», οι οποίοι καυχώνται, επειδή έχουν απελευθερωθεί από τις θρησκευτικές δοξασίες. Έτσι ενώ οι οικονομικά ισχυροί εξακολουθούν να σπέρνουν τον όλεθρο σε πλείστα όσα μέρη του πλανήτη και να ξεριζώνουν από τη γη τους εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια, έχουν συνήγορους στην αθρόα εγκατάσταση των αποκλήρων στις χώρες της Ευρώπης, κυρίως όμως Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία, όλους τους εθνικά ανερμάτιστους, πολλοί από τους οποίους αδιαφορούν παντελώς, για το αν η χώρα τους καταστεί μελλοντικά πεδίο σύγκρουσης πολιτισμών και θρησκειών.
Οι κρατούντες υπηρετούν το σχέδιο της οικονομικής άλωσης της χώρας και της οικονομικής εξαθλίωσης των λαών και οι αγωνιζόμενοι για την «ανατροπή» υπηρετούν το σχέδιο του αποχριστιανισμού των λαών και τον αφανισμό του πατριωτισμού. ΟΙ πολιτικά αντίπαλοι στην υπηρεσία του ίδιου σχεδίου.
Υποστήριζαν κάποιοι μέχρι πρότινος ότι από την Ευρώπη έχει οριστικά εκλείψει ο κίνδυνος του ολοκληρωτισμού. Αλλά το συμπέρασμα ήταν τόσο επιπόλαιο! Γράψαμε ότι η δυτική Ευρώπη είναι η μήτρα του ολοκληρωτισμού και αυτός θα ορθώσει ανάστημα, όταν οι λαοί αντιληφθούν ότι οι πολιτικοί τους έχουν προδώσει. Τώρα βλέπουμε πόσο διαψεύδονται οι κήρυκες της ψευτοδημοκρατίας, την οποία υπηρετούν με το αζημίωτο σε βάρος των λαών. Αμήχανοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εκτοξεύοντας κατηγορίες οι με εναντίον των δε για ευθύνες ή συνέργεια στην εκκόλαψη των φιδιών. Ασφαλώς έχουν όλοι ευθύνη: Και εκείνοι που εκποιούν τον πλούτο της χώρας στα ξένα συμφέροντα και οι άλλοι που βάλλουν κατά της πίστεως και της πατρίδος. Οι λαοί, προδομένοι από τους πάντες, μηδέ οι ορθόδοξοι εξαιρούμενοι, παρασύρονται από τους επίδοξους σωτήρες της πατρίδος. Δεν έχουν ενστερνιστεί τον ολοκληρωτισμό, όπως τους κατηγορούν οι ξεπουλητές τους, δίνουν ψήφο διαμαρτυρίας.
Εκείνο που αδυνατούν να κατανοήσουν οι λαοί είναι ότι και τα ολοκληρωτικά σχήματα ελέγχονται από το σύστημα της «νέας τάξης». Δεν υπάρχει χριστιανικός ολοκληρωτισμός. Όλα τα σχήματα είναι διαποτισμένα από μεταφυσική πίστη αποκρυφιστικού, αν όχι σατανιστικού χαρακτήρα. Και όμως είναι αρκετοί οι χριστιανοί ψηφοφόροι των ολοκληρωτικών σχημάτων. Πόσο μεγάλη είναι γι’ αυτό η ευθύνη των ποιμένων! Κατάντησε μάλιστα η χώρα μας, καθώς και η ορθόδοξη Ουκρανία να έχουν κινήματα ολοκληρωτικά με την πιο έκδηλη χρήση βίας! Στη Γαλλία το σύστημα δοκίμασε πιο ήπιο σχήμα, γι’ αυτό το «εθνικό μέτωπο» σημείωσε σημαντικές επιτυχίες κατά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Μήπως και στις άλλες χώρες, καθώς και στη δική μας, προβληθούν παρόμοια σχήματα στο προσεχές μέλλον; Ασφαλώς έχουν αντιληφθεί οι ισχυροί ότι είναι ανόητο να υιοθετούν τα ολοκληρωτικά σχήματα τη βία πριν από την ανάρρηση στη εξουσία. Θα έχουν αρκετό χρόνο να την ασκήσουν στη συνέχεια. Το ερώτημα είναι: Ποιοι θα είναι οι αποδέκτες της βίας; Δεν είναι δύσκολο να προβληθεί ο «ξένος» ως η αιτία της εθνικής κακοδαιμονίας. Μια νέα σταυροφορία αχρίστιανων χριστιανών σε ευρωπαϊκό έδαφος αυτή τη φορά θα είναι η τελική φάση της τραγωδίας.
«ΜΑΚΡΓΙΑΝΝΗΣ»
