Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση της έντασης, που δημιουργεί κλίμα ψυχροπολεμικής περιόδου. Και να μην ξεχνάμε, η Ελλάδα, λόγω υποχρεώσεων που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εμπλέκεται, κάτι που καθιστά επιβεβλημένη τη μελέτη της ιστορίας και ειδικά την αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Κριμαία, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσέγγιση Λένιν-Κεμάλ, με τα γνωστά επακόλουθα για τον Ελληνισμό του Πόντου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας.
Ενώ, όμως, το ζήτημα αυτό έχει πολύ μελλοντικό «ψωμί», αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει τώρα ιδιαίτερα είναι η κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί στη Συρία, όπου κατά τα φαινόμενα η ενεργός στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας, περιπλέκει τα πράγματα.
Ευτυχώς που οι πιέσεις ασκήθηκαν και στη Βουλγαρία, η οποία είπε πρώτη το «όχι» και δεν χρειάστηκε να πούμε κι εμείς το δικό μας «όχι», αφού χωρίς τη Βουλγαρία, δεν υπάρχει πρόσβαση στον ελληνικό εναέριο χώρο.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Ρωσία στριμώχνεται στον Εύξεινο Πόντο και την Αζοφική και αποκλείεται από αέρος από τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Τουρκία και τη Μεσόγειο.
Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος της Δύσης, που προσπαθεί να πετύχει από το Μάρτιο του 2011.
Τέλος, όσον αφορά τη δίσμοιρη Ελλάδα, ελπίζουμε οι ηγέτες της να αντιληφθούν ότι η ευρύτερη περιοχή είναι σε φάση ανασχεδιασμού συνόρων και ζωνών επιρροής.