Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως μοχλός ανάπτυξης και η πολιτική αδράνεια. (Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου)

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως μοχλός ανάπτυξης και η πολιτική αδράνεια. (Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου)

Αυτή τη στιγμή στην περιοχή της δυτικής Μακεδονίας  λειτουργούν 1,1 GW έργων ΑΠΕ και πρόκειται να λειτουργήσουν σύντομα καθώς ήδη έχουν αδειοδοτηθεί άλλα 4GW, δηλαδή όλα αυτά τα φωτοβολταικά έργα και οι ανεμογεννήτριες που βλέπει κανείς όταν μπαίνει στη ΔΜ πρόκειται να πενταπλασιαστούν.  Δυστυχώς από όλα αυτά  μόνο ένα 4,7% αντιστοιχεί σε τοπικούς επενδυτές.

H ανισορροπία αυτή μεταφράζεται σε χρήματα ως εξής:

5,5GW = 490.000.000€ (μισό δις) ετήσια έσοδα, από αυτά μόνο τα 23.000.000€ θα μένουν στην περιοχή καθώς αυτά τα έργα έγιναν από τοπικούς επενδυτές.

Πάμε στο γιατί φτάσαμε ως εδώ και αυτή τη στιγμή η περιοχή μας χάνει πολύτιμα κεφάλαια. Έχουμε ευθύνη εμείς ως πολίτες της περιοχής που ενώ έβρεχε λεφτά εμείς κρατούσαμε ομπρέλες; Η απάντηση είναι φυσικά και όχι. Οι κατατεθειμένες αιτήσεις από εταιρίες και ιδιώτες της περιοχής που είχαν κατατεθεί μέχρι το 2022 και οι οποίες απορρίφθηκαν ή δεν έχουν απαντηθεί από ΔΕΔΔΗΕ και ΑΔΜΗΕ είναι τουλάχιστον 2,5GW οι οποίες σταμάτησαν εκεί γιατί όπως φάνηκε δεν υπήρχε η πρόθεση από το υπουργείο να τις αδειοδοτήσει. Αυτό δείχνει πως οι ‘’μικροεπενδυτές’’ της ευρύτερης περιοχής και ήθελαν αλλά και μπορούσαν να στηρίξουν τέτοιες επενδύσεις.

Είναι ξεκάθαρο πως για όλη αυτή την άνιση μεταχείριση στην πρόσβαση στον ‘’ηλεκτρικό χώρο’’ έχει αποκλειστική ευθύνη ο κεντρικός σχεδιασμός, καθώς οι τοπικοί επενδυτές και την πρόθεση είχαν αλλά και τα αντανακλαστικά για να ανταποκριθούν στο επενδυτικό κάλεσμα για πράσινη ανάπτυξη. Το κράτος έδρασε επιλεκτικά και έδωσε τη δυνατότητα σε μεγάλες εταιρίες εκτός της περιοχής να γίνουν παραγωγοί ΑΠΕ.

Ας δούμε τους αριθμούς.  Τα 5,2 GW ΑΠΕ των εξωτερικών επενδυτών αντιστοιχούν σε πάνω από 80.000 στρέμματα τα οποία τα χαρίσαμε για να παράγουν πλούτο εταιρίες με έδρα εκτός Δυτικής Μακεδονίας. Η πρόταση των τοπικών επενδυτών προς το υπουργείο, τους αιρετούς και τους βουλευτές της περιοχής ήταν να γίνουν τουλάχιστον επιπλέον 1,5GW από ανθρώπους που εδρεύουν και επενδύουν στον τόπο τους. Αυτό θα έφερνε ετήσιο εισόδημα στην περιοχή 135.000.000 ευρώ δηλαδή  μιλάμε για μία αύξηση του ΑΕΠ της ΔΜ περίπου 3,3%. Αυτό το εισόδημα χάθηκε, όχι επειδή εμείς δεν δράσαμε, αλλά επειδή το κράτος επέλεξε να δώσει προτεραιότητα σε δράσεις ξένων επενδυτών στην ίδια μας την περιφέρεια.

Τέτοιου είδους αναπτυξιακές ευκαιρίες δεν μπορούμε να τις πετάμε στα σκουπίδια αν θέλουμε να έχουμε οικονομική ανάπτυξη σε αυτόν τον τόπο. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους την ευθύνη την έχουν ή οι πολιτικοί εκπρόσωποι μας που δεν κάνανε όλα όσα μπορούσαν ή η κυβέρνηση που τους αγνόησε παντελώς σε κάθε τους έκκληση. Προς το παρόν το πιθανότερο είναι ο μέσος πολίτης της ΔΜ να μην μάθει ή ασχοληθεί ποτέ με το τι έχασε η περιοχή από αυτή την πολιτική αδράνεια.