Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου, 2025

Οι χειμώνες στο χωριό μας (Αυγερινό Βοϊου)… κάποτε…

0 comment 4 minutes read

Οι χειμώνες στο χωριό μας (Αυγερινό Βοϊου)… κάποτε…

Στους παλιούς χειμώνες τα πολλά χιόνια που έπεφταν στο χωριό προκαλούσαν μεγάλα προβλήματα στις αναγκαίες μετακινήσεις, στα σχολεία που έκλειναν για βδομάδες, στις αποκλεισμένες απόμακρες στάνες, στις προμήθειες βασικών εφοδίων της οικογένειας. Για μετακίνηση με αυτοκίνητο ούτε λόγος, κι όταν υπήρχε ανάγκη σε άρρωστο, αναλάμβαναν την επιχείρηση κάποιοι ψυχωμένοι νεαροί χιονοδρόμοι τυλιγμένοι με χοντρά μαλιότα, σκουφιά και κάπες για τη μεταφορά του σε γιατρό. Μια φορά τουλάχιστον κάθε χρόνο στη διάρκεια του χειμώνα αποκλειόμασταν από τον έξω κόσμο για μέρες με το πολύ χιόνι το οποίο έφραζε τις πόρτες με τα ανεμοσούρια που συσσωρεύονταν με τον αέρα σε μεγάλο ύψος μπροστά τους. Ένα πρωινό θυμάμαι πως ανοίξαμε την πόρτα και είδαμε έναν άσπρο τοίχο να φράζει την έξοδο. Τότε με φτυάρια και άλλα εργαλεία ανοίξαμε ένα τούνελ για να φτάσουμε ως το υπόστεγο της αυλής που ήταν η ξυλαποθήκη για να πάρουμε ξύλα για το τζάκι. Το χιόνι το κουβαλήσαμε με τσίγκινους τενεκέδες, σακιά και μπακράτσια μέσα από το σπίτι και το ρίχναμε έξω, από την πίσω πόρτα όπου είχε λιγότερο χιόνι, γιατί ο τοίχος του γειτονικού αχυρώνα έκοβε τον βορειοδυτικό ελατίσιο αέρα και απέτρεπε το ανεμοσούριΌμως σε παλιότερες εποχές οι άντρες και οι γυναίκες του χωριού ήταν εξοικειωμένοι με τον χιονιά, ήξεραν από βαρείς χειμώνες κι έκαναν το κουμάντο τους στο σπίτι με τα απαραίτητα που κρατούσουν για πολύ καιρό. Έγκαιρα αποθήκευαν μεγάλες ποσότητες με τα αναγκαία για τη διαβίωση της οικογένειας: αλεύρι σε ξύλινα αμπάρια για το ψωμί που ψήναμε στη γάστρα στο τζάκι, όταν ο φούρνος της αυλής σκεπαζόταν με χιόνι, τραχανά, το νόστιμο και τονωτικό πρωινό μας, τυρί φέτα σε κάδες, λίπος (λίγδα) από το γουρούνι που έσφαζαν τα Χριστούγεννα, κρέας μέσα σε παγωμένη λίγδα, λουκάνικα κρεμασμένα στο κατώι, φασόλια, φακές και ρεβίθια, ξεραμένες τσουκνίδες για τις τσουκνιδόπιτες, καστανα απο τον τσαρκο, κρασί και τσίπουρο, λίγο λάδι για εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι κότες που ήταν προστατευμένες στον ζεστό αχυρώνα συνέχιζαν να γεννούν και μας προμήθευαν αυγά για τις συχνές ομελέτες ανακατωμένες με τηγανισμένα πράσα και λουκάνικα. Για θέρμανση είχαμε άφθονα ξύλα, ξυλαποθήκες ολόκληρες στην αυλή από βελανιδιές, οξιές, κέδρα και πουρνάρια για το τζάκι που έκαιγε μέρα νύχτα, όπου οι μεγάλοι μετέφεραν τεράστιες γκζιούπες, ασήκωτους κορμούς δέντρων, που κρατούσαν τη φωτιά ζωντανή όλο το βράδυ. Το τζάκι χρησίμευε και για μαγειρείο όπου οι νοικοκυρές ετοίμαζαν το μεσημεριάτικο φαγητό σε μεγάλες κατσαρόλες πάνω σε πυροστιές και τηγάνιζαν κρέατα, λουκάνικα και αυγά, συνήθως τα βράδια. Για φωτισμό τις νύχτες έφτανε το φως που ανέδιναν οι φλόγες από το τζάκι, βοηθητικά οι γκαζόλαμπες με λαμπογυάλι και οι απλές τσίγκινες με φιτίλι κρεμασμένες στο τζάκι και για οικονομία ή όταν σωνόταν το γκάζι, το φωτιστικό πετρέλαιο, σε ώρα ανάγκης χρησιμοποιούσαμε δαδί, που ήταν εύφλεκτες σκίζες από κορμό πεύκου.Η μέρα περνούσε δύσκολα στο αποκλεισμένο σπίτι που δεν χωρούσε με τίποτα μια πολύτεκνη οικογένεια με ζωηρά παιδιά. Εμείς ήμασταν παιδιά του έξω και όλα τα παιχνίδια μας τα κάναμε στο ύπαιθρο. Για εσωτερικά επιτραπέζια παιχνίδια ούτε λόγος, και η όποια παιδική απασχόληση ήταν ανύπαρκτη κι αδιανόητη. Εφτά αδέρφια σε ένα ισόγειο δωμάτιο, που ήταν το μοναδικό ζεστό, ήταν φρίκη για ολοήμερη συμβίωση. Τα δυο δωμάτια του ορόφου ήταν παγωμένα και οι μεγάλοι δεν εμπιστεύονταν τα παιδιά να ανάψουν μόνα τους εκεί το τζάκι δίπλα σε ξύλινο πάτωμα από τον φόβο πυρκαγιάς. Τρωγόμασταν και μαλώναμε όλη τη μέρα, ησυχάζαμε λίγο μόνο με τις φοβέρες των μεγάλων, κι ύστερα από λίγο πάλι από την αρχή. Ηρεμούσε το σπίτι μόλις έπεφτε το σκοτάδι κι όλο τ’ αδέρφια μαζί κατά σειρά κοιμόμασταν στρωματσάδα σκεπασμένοι με βαριές μάλλινες βελέντζες. Η απαντοχή μας ήταν να λήξει ο χειμωνιάτικος αποκλεισμός και να βγούμε έξω από το σπίτι που ήταν η ζωή μας.Οι κτηνοτροφοι με τα κοπαδια τους και τον δυσκολο απροσπελαστο δρομο προς τα μαντρια ποτε με τα ποδια ποτε με τα ζωα με μετρα χιονι και ανεμουσουρι ! Αγωνας δυσκολος που μονο θαυμασμο αισθανοσουν για αυτους τους ανθρωπους ιδιως στην γεννα των ζωων , αγωνας μεγαλος.
Ετσι ηταν οι χειμωνες στα χωρια μας και στην επαρχια μας δυσκολοι παγεροι αλλα ομορφοι!!! Γεματοι αγαπη διασκεδαση χαρα ομορφια και τραγουδι!χωρις σκεψεις και αγχος! Μια γιορτη μεσα στον παγωμενο αερα με της χιλιες χειμωνιατικες μυρωδιες απο φαγητο λιχουδιες και καμενο ξυλο απο τα πανηψυλα τζακια!!!
Χρήστος Γκίνης

Leave a Comment

Ταυτότητα Ιστοσελίδας:
Σαλακίδης Ιωάννης – Ατομική Επιχείρηση

ΑΦΜ: 046450157, ΔΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

Δ/νση Έδρας: Ζαφειράκη 3, ΤΚ 0100 Κοζάνη

Email: info@efkozani.gr

Τηλ. 24610-25112

Ιδιοκτήτης, νόμιμος εκπρόσωπος και διευθυντής: Σαλακίδης Ιωάννης

Διευθύντρια Σύνταξης: Μαρία Τσακνάκη

Διαχειριστής: Σαλακίδης: Ιωάννης

Δικαιούχος του ονόματος τομέα (domain name): Σαλακίδης Ιωάννης

Efkozani logo

@2024 – All Right Reserved. Hosted and Supported by Webtouch.gr

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Διαβάστε περισσότερα

Are you sure want to unlock this post?
Unlock left : 0
Are you sure want to cancel subscription?
-
00:00
00:00
Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00