Στον αρχαίο κόσμο επτά ήσαν οι σοφοί, μετά αυτών ουδείς άλλος. Οι φιλόσοφοι, οι γλύπτες, οι ρήτορες και οι τραγωδοί δεν ήταν σοφοί αλλά απλοί θνητοί . Ουδείς άλλος κατάφερε να γίνει ο όγδοος σοφός. Στην Ελλάδα των μνημονίων ή της χρεοκοπίας, όλοι δια της εγκεφαλικής επιφοιτήσεως έγιναν σοφοί.
Σοφοί εγκαταστάθηκαν εντός και εκτός να συμβουλεύουν ή ορμηνεύουν τη σωτηρία του ασφαλιστικού. Αλλά αλλοίμονο σήμερα σοφοί δεν υπάρχουν. Η σωτηρία ουδέποτε έρχεται με υπολογισμούς σε ασκήσεις φτώχειας. Το ασφαλιστικό δεν είναι ο μεγάλος ασθενής, αλλά ρημαγμένο κουφάρι. Όσοι πρόλαβαν τον κύριο είδαν. Άλλοι πήραν νωρίς σύνταξη, άλλοι δεν πήραν ποτέ , άλλοι πήραν εφάπαξ, άλλοι ποτέ, άλλοι είχαν ευγενή προσφορά υγείας, άλλοι ποτέ, σε άλλους έγινε υπολογισμός αναπλήρωσης με την παλιά μέθοδο, σε άλλους με τη νέα και πονηρής μείωσης μέθοδο. Όποιος πρόκανε εσώθη, οι άλλοι που δεν πρόκαναν αύτανδροι στο βυθό θα χαθούν.
Στον τόπο αυτόν που περισσεύουν οι σοφοί, αγνοήθηκε μια πρωτόγονη βασική αρχή. Η αποταμίευση, ή αποθήκευση, ή συσσώρευση κεφαλαίου των εισφορών των εργαζομένων μέσα από την αλληλεγγύη των γενεών. Αντί αυτού υποχρέωσαν τα ταμεία να καταθέτουν τα λεφτά στις τράπεζες έναντι ευτελούς ή μηδενικού επιτοκίου και να δανείζουν ακόπως αυτές. Μετά υποχρέωσαν να αγοράζουν μετοχές στο τζόγο του χρηματιστηρίου και εχάθησαν αυτές. Μετά αγόραζαν ομόλογα του δημοσίου και αυτές υπέστησαν κουρά από PSI μεριά. Μετά πήραν τα αποθεματικά των ταμείων και πλήρωσαν άλλες υποχρεώσεις με αυτά. Αγνόησαν την αρχέγονη ιστορία των σημερινών ανθρώπων των Homo sapiens sapiens(άνθρωπος της αυγής). Αυτοί οι άνθρωποι δηλαδή εμείς δυο πράγματα ανακάλυψαν και επέζησαν Την χρησιμότητα της φωτιάς και την αποθήκευση της τροφής. Ο Νεάντερνταλ ο μεγαλόσωμος εκείνος άνθρωπος δεν αποθήκευε και όταν έμεινε από τροφή ευάλωτος εχάθη και εξοντώθη από τον μικρόσωμο homo sapiens. Έτσι ο Νεάντερνταλ κείτεται απολιθωμένος στους παγετώνες των Άλπεων και ο homo sapiens o άνθρωπος της αυγής έγινε κυρίαρχος και εξολοθρευτής. Δυστυχώς τον Νεάντερνταλ ούτε τα βελανίδια που είναι πολλά εκεί στην Ευρώπη τον έσωσαν. Έτσι οι homo sapiens άνθρωποι, από δέκα χιλιάδες τότε στην κοιλάδα της γέννησης, σήμερα έγιναν εννέα δις και δεν πέρασαν από τότε ούτε πενήντα χιλιάδες χρόνια.
Επειδή θα περιμένουμε πολλά χρόνια να αντλήσουμε πετρέλαιο από τα θαλάσσια οικόπεδά μας για τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού, καλό είναι μέσα από ένα σοβαρό διάλογο να υπάρξει εξορθολογισμός του ασφαλιστικού στα πλαίσια της ισονομίας του δικαίου και της ισοπολιτείας. Απαράβατα είναι τα προαναφερθέντα αν θέλουμε να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη. Η κύρια σύνταξη και όλα τα δικαιώματα της επικουρικής και του εφάπαξ πρέπει να απονέμονται τουλάχιστον σε ένα τρίμηνο . Σήμερα η απονομή καθυστερεί από ένα έως και τρία χρόνια ίσως και παραπάνω. Αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να βάζουν μέσον σε συνδικαλιστές, βουλευτές, παράγοντες, ακόμα και κάποιον γνωστό που κατεβαίνει στην Αθήνα, να βρουν άκρη. Τουτέστιν ένα Αθηνοκεντρικό δύσκαμπτο και αναποτελεσματικό κράτος. Μια τριήμερη κάθοδος στην πρωτεύουσα στοιχίζει πάνω από εξακόσια ευρώ και να σταθείς τυχερός να βρεις και τον αντίστοιχο υπάλληλο και αν σε δώσει κάποια λύση. Όλα αυτά θυμίζουν Ζιμπάμπουε, αν και η χώρα αυτή μας ξεπέρασε στην οργάνωση του ασφαλιστικού της. Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν συμβαίνει αυτό το αίσχος, να αντιμετωπίζουν τον εν δυνάμει για απονομή σύνταξης με αδιαφορία και σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου. Μάλιστα οι χώρες αυτές έχουν πετύχει σε ένα μήνα ή το ανώτερο δυο να απονέμουν όλες τις συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις στον πολίτη. Το ένα και ενιαίο ταμείο δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα παραπάνω προβλήματα. Αντίθετα θα εγκλωβιστεί σε ένα γραφειοκρατικό τυφώνα και για να απονείμει σύνταξη θα κάνει δυο και τρία χρόνια . Το σημερινό ενιαίο επικουρικό ταμείο είναι ένα παράδειγμα για τι πρόκειται να συμβεί. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει μόνο ένα ασφαλιστικό ταμείο, αλλά παράλληλα λειτουργούν και άλλοι κλάδοι ασφάλισης εργαζομένων.
Τρία μνημόνια υπέγραψαν για την σωτηρία των τραπεζών και των άμοιρων καταθετών ώστε με την ανακεφαλαιοποίηση να πάρουν τα αντίστοιχα δις και να σωθούν οι καταθέσεις. Σωστά.. Ουδείς όμως σκέφτηκε να διαπραγματευτεί σκληρά και ας αντιδρούσαν οι εταίροι και οι τροϊκανοί, την ανακεφαλαιοποίση του ασφαλιστικού, τα οποία είναι λεφτά, που κατέθεσαν δια των εισφορών τους οι εργαζόμενοι. Αλήθεια τι έχουν απογίνει τα ανείσπρακτα των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών; Το ασφαλιστικό έχει δυο δρόμους. Ο πρώτος δρόμος είναι από κουφάρι, να σηκωθεί όρθιο με μια πολύ δυνατή ένεση, χωρίς να πληρώσει τη νύφη ο ασφαλισμένος, για να μη φωνάξουμε, το ασφαλιστικό εσώθη, αλλά οι ασφαλισμένοι πνίγηκαν. Ο δεύτερος δρόμος είναι να γίνει απολίθωμα στους χειμερινούς παγετώνες του Ολύμπου ή των Βαυαρικών Άλπεων μαζί με τον Νεάντερνταλ, τον άνθρωπο που δεν ήξερε να αποθηκεύει.