Οι Γυναικοκτόνοι
Οι γυναικοκτόνοι της 41χρονης Γεωργίας που ήταν έγκυος στον 3ο μήνα και είχε και ένα κοριτσάκι 13 ετών, δεν αφαίρεσαν μόνο μια ζωή, αλλά τρεις.
Πρέπει λοιπόν, να δικαστούν, με την κατηγορία της αφαίρεσης της ζωής,
της δικής της,
του αγέννητου παιδιού της αλλά και της ζωής της κόρης της που πρέπει τώρα, να αντέξει να ζήσει ορφανή από μάνα και ψυχικά σακατεμένη…
Ο κοινωνικός δε αντίκτυπος των επαναλαμβανόμενων γυναικοκτονιών, είναι τρομακτικά μεγάλος.
✓ Δημιουργεί ένα κλίμα ΤΡΟΜΟΥ που διαλύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στις αστυνομικές αρχές.
Οι δολοφόνοι της Γεωργίας,είχαν βαρύ ποινικό μητρώο αλλά κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι …
✓ Διαλύει κάθε αίσθημα εμπιστοσύνης στην Δικαιοσύνη, στις οικογένειες των θυμάτων που εξοντώνονται οικονομικά και συναισθηματικά από τις συνεχείς αναβολές των δικών και την ανήθικα “ευέλικτη υπεράσπιση” των θυτών με χρονοβόρες διαδικασίες εφέσεων.
Για παράδειγμα η δίκη για την Ελένη Τοπαλούδη, είχε άπειρες αναβολές και απαιτήθηκαν δεκάδες, χωρίς αποτέλεσμα , μετακινήσεις των γονιών της μέχρι την τελική καταδίκη των δολοφόνων. Πριν την τελική δικαίωση , οι γονείς, υπέστησαν δυστυχώς, ψυχική και οικονομική εξόντωση…
✓ Επίσης, διασύρονται συλλήβδην όλοι οι άνδρες, ενώ οι περισσότεροι νιώθουν την ίδια οργή για τις γυναικοκτονίες,
και διογκώνεται δραματικά
η αγωνία των γονιών για τις πιθανές σχέσεις των παιδιών τους στη σκέψη πως κάθε σύντροφος, μπορεί να είναι εν δυνάμει κακοποιητικός…
✓ Τέλος, οι ίδιες οι γυναίκες, μαθαίνουν να ζουν μέσα στον φόβο, τρομοκρατημένες από την πιθανότητα να τους συμβεί κάτι, σε κάθε τους βήμα, και γίνονται αγχωτικές και νευρικές,
με ανοιχτές τις κεραίες της εγρήγορσης και της δυσπιστίας σε βαθμό υστερίας…
Έτσι, ακόμη κι αν οι ένοχοι τιμωρούνται τελικά για “έναν” φόνο, μένουν πάντα ατιμώρητοι για τις ανυπολόγιστες κοινωνικές συνέπειες του εγκλήματός τους που ισοδυναμούν με πολλαπλά, κατ’ εξακολούθηση “φονικά”.
Ολυμπία Τσικαρδάνη
