Οι Λαζαρίνες της Αιανής: 400 χρόνια ζωντανής παράδοσης και άνοιξης
Ενα έθιμο το οποίο κέντρισε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα να παρουσιάζεται,είναι το τοπικό έθιμο των Λαζαρίνων Αίανης Κοζάνης
Η ηλικία του 400 ετών και πλέον και στο χωριό της Αιανής Κοζάνης δεν σταμάτησε ποτέ να αναβιώνεται και μάλιστα με γεωγραφική αύξηση συμμετεχόντων κάθε χρόνο. Γυναικείο χορευτικό δρώμενο, στο οποίο παλαιότερα συμμετείχαν νεαρές κοπέλες, ανύπαντρες, οι οποίες τραγουδούσαν και χόρευαν εκ περιτροπής.
Η διάρκεια του εθίμου τριήμερη, από την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου έως και την Κυριακή των Βαΐων.
Ο ερχομός της άνοιξης, σε συνδυασμό με το γεγονός του θαύματος της νεκρανάστασης αλλά και τον χορό αυτών των νέων γυναικών, συμβολίζουν την αναγέννηση της φύσης,τον ερχομό της άνοιξης, την ανανέωση, την νέα ζωή και την γονιμότητα.
Μοναδικότητα η οποία με την βοήθεια των πολιτιστικών συλλόγων διατηρείται(και θα πρέπει να διατηρείται) ανά τους αιώνες.
Τα ήθη και τα έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης είναι αυτά που καθορίζουν την πολιτιστική μας ταυτότητα και την πολιτισμική μας ύπαρξη.
Έρχονται από το παρελθόν, όμως αποτελούν βάση για το παρόν αλλά και το μέλλον μας.
Στίχοι:
«Τσιντσιρό γαϊτάνι μάϊκου μ’ κι αργυρό κουϊμπί
μωρ’ κι αργυρό κουϊμπί.
Έχασα το χαϊμαλί μου ποια του βρήκιτι
μωρ’ ποια του βρήκιτι.
Σαν του βρήκεις μωρ’ Βασίλω δώσ’ ‘μάς ‘τό να ζεις
μωρ’ δώσ’ ‘μάς ‘τό να ζεις….»
Βασίλης Κορσαββίδης
