Οι «μαγικές ημέρες» του ραδιοφώνου… (ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ *)

Διαβάζοντας το τι ετοιμάζει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών (όπου ακόμα όλα είναι ανοικτά, αλλά μοιάζουν και ανέφικτα) μου ήρθαν στο μυαλό οι ηρωικές ημέρες του ραδιοφώνου που επηρέασαν πολλές γενιές, ειδικά την δική μου που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε συντροφιά με τα ακούσματα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ενώ προσωπικά ευτύχησα να ζήσω και επαγγελματικά τις δικές μου «μέρες ραδιοφώνου» μετά την λεγόμενη «Άνοιξη» της ελεύθερης ραδιοφωνίας που ξεκίνησε το 1987, δουλεύοντας στα δύο αξιόλογα τοπικά ραδιόφωνα. Όλο όμως το υπόβαθρο είχε δημιουργηθεί από τα ακούσματα του δημοσίου ραδιοφώνου, του ιστορικού Ε.Ι.Ρ.
Από ένα ραδιόφωνο «Φίλιπς» αγορασμένο από το κατάστημα Κρητικός στη γωνία Μητροπόλεως-Ανδρέου Λόντου, τοποθετημένο πάνω σε ειδικό έπιπλο ( τα έχω φυλάξει και τα δύο και το ραδιόφωνο παίζει ακόμα…), μπαίνουν τα πρώτα ερντζιανά ακούσματα στα σπίτια μας τη δεκαετία του ’50. Από αυτό το ραδιόφωνο, που δεν χάλασε ποτέ, άκουγα κάθε πρωί τη «Θεία Λένα στα μικρά παιδιά» της Αντιγόνης Μεταξά, της γυναίκας που διαμόρφωσε με τη φωνή της και το πνεύμα της εκατομμύρια Ελληνόπουλα, κάθε Κυριακή μεσημέρι όλη η οικογένεια άκουγε καθισμένη στο τραπέζι τα «Νέα ταλέντα» του ανεπανάληπτου Γιώργου Οικονομίδη και αμέσως μετά το «Θέατρο στο μικρόφωνο» του Αχιλλέα Μαμάκη. Το βράδυ, στις 8 μ.μ. με κατάνυξη ακούγαμε τα «Χρονικά της ημέρας», το κεντρικό δελτίο ειδήσεων δηλαδή, με ανταποκρίσεις απ’ όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.
Απ’ αυτό το ραδιόφωνο άκουγα τις αναμεταδόσεις των ποδοσφαιρικών αγώνων, ειδικά όταν έπαιζε ο Παναιγιάλειος στην Α’ Εθνική κολλώντας πάνω του το αυτί για να πιάνω και τις φωνές από την εξέδρα… Την αναμετάδοση έκανε ο αείμνηστος Γιαννακάκος με ένα στυλ και μια χαρακτηριστική φωνή που δεν μπόρεσε κανείς να πλησιάσει (σε άλλο επίπεδο αργότερα μόνο ο Γιάννης Διακογιάννης), απ’ αυτό ακούγαμε και όλα τα άλλα αποτελέσματα για να βγάλουμε και τη βαθμολογία αργά το βράδυ…
Απ’ αυτό το ραδιόφωνο άκουγα το «Λεωφορείο η μελωδία» με τον Νίκο Μαστοράκη που παρουσίαζε τα πρώτα ξένα τραγούδια, απ’ αυτό άκουσα για πρώτη φορά τα τραγούδια των Μπήτλς και των Ρόλινγκ Στόουνς, τα πρώτα λαϊκά τραγούδια κάθε απόγευμα… Τα βράδια αργά άκουσα για πρώτη φορά θεατρικές παραστάσεις με τις φωνές όλων των μεγάλων ηθοποιών. .. Από εκεί άκουσα την περίφημη μετάδοση του Πατρινού Βασίλη Γεωργίου από το Παναθηναϊκό στάδιο όταν η ΑΕΚ κέρδισε το Ευρωπαϊκό κύπελλο στο μπάσκετ το 1968, από εκεί το διάγγελμα του Γέρου της Δημοκρατίας για την αποστασία του ’65. Απ’ αυτό το ραδιόφωνο άκουσα και την ανακοίνωση για την επιστράτευση του ’74, αυτή την παρωδία της ελληνικής ιστορίας και το ότι έπρεπε να παρουσιαστώ στο Μεσολόγγι…
Ποτέ δεν σταμάτησα να ακούω ραδιόφωνο, ταξιδεύοντας πάνω κάτω στην Ευρώπη πάντα το ράδιο ήταν ανοιχτό αλλάζοντας σταθμό από χώρα σε χώρα, με διαφορετικές μουσικές και πληροφορίες για τον καιρό και την κίνηση. Στην Αμερική αλλάζοντας Στέητ αλλάζουν και οι σταθμοί, από σκληρό ροκ στην Καλιφόρνια περνάς στο κάντρυ του Τέξας, κ.ο.κ…
Το 1987 με το άνοιγμα στην «ελεύθερη ραδιοφωνία», η υπόθεση του ραδιοφώνου μπαίνει στην δεύτερη περίοδο με την εμφάνιση χιλιάδων ραδιοσταθμών σε όλη την Ελλάδα, που άλλαξαν τελείως την ενημέρωση και την ψυχαγωγία βγάζοντας στην πρώτη γραμμή όλο το τοπικό προοδευτικό δυναμικό . Στο πρώτο, μεταβατικό , στάδιο, που οι ηρωικοί καμικάζι πρωτοπόροι ραδιοφωνατζήδες έστηναν τις κεραίες παράνομα με τους εισαγγελείς να τους κυνηγάνε, μια ομάδα συμπολιτών (μ΄ επικεφαλής τον Χρυσό Βλαστό και τον Θόδωρο Σπυρόπουλο) στήσαμε το ιστορικό «Κανάλι 13», τον πρώτο ελεύθερο ραδιο-σταθμό της Αιγιάλειας, μετά το επίσης ηρωικό «Ράδιο Αίγιο» της δεκαετίας του ’60 του Χρήστου Σπηλιωτόπουλου και του Σπύρου Παπαδόπουλου (μετέπειτα στενού μου συνεργάτη, με το ψευδώνυμο CNN…). Από το «Κανάλι 13» βγήκε στον αέρα το πρώτο ελεύθερο ραδιοφωνικό δελτίο ειδήσεων στην ιστορία της Αιγιάλειας από μια παράγκα πίσω από τη Φανερωμένη, χωρίς στούντιο, μόνωση και με ανοιχτή σχεδόν την πόρτα…
Μετά τη νομιμοποίηση και αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών πραγμάτων στη χώρα μας, έκανα σοβαρές παραγωγές στο «Ράδιο Αίγιο» και τον «Αχαϊα 10.38», σημερινό «Μέλλον FM», ραδιοσταθμούς που λειτουργούν και σήμερα με σωστές προδιαγραφές και επαγγελματισμό. Συνολικά έζησα τη μαγεία του ραδιοφώνου από μέσα για 10 χρόνια έχοντας στο ενεργητικό μου χιλιάδες ώρες ζωντανού (πάντα) προγράμματος ειδησεογραφικού κυρίως, αλλά και πολιτιστικού περιεχομένου. Και τι δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από αυτές τις εκπομπές, θετικά πιστεύω για την ενημέρωση, τον πολιτισμό και την ελεύθερη έκφραση. (Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εκπομπή με τα παράπονα των ακροατών του «Ράδιο Αίγιο» που έσπαγε το τηλεφωνικό κέντρο από τα τηλεφωνήματα).
Σήμερα λειτουργούν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες Ρ/Σ σε όλη την Ελλάδα, στους οποίους έχουν προστεθεί και ισάριθμα τηλεοπτικά κανάλια, άλλα καλά, άλλα μέτρια, βιώσιμα η μη απασχολούν κόσμο, έχουν καθιερωθεί με υψηλή αποδοχή στις τοπικές κοινωνίες και δύσκολα θα μπορέσει να αλλάξει το καθεστώς λειτουργίας τους, ή να «βάλει τάξη» όπως πιστεύει η κυβέρνηση, γιατί αποτελούν μια συμπυκνωμένη περιφερειακή δύναμη που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει. Τουλάχιστον όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις από το 1989 και μετά δεν το τόλμησαν…
Το θέμα είναι ότι τουλάχιστον τα καλά τοπικά ραδιόφωνα πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, αποτελούν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι των τοπικών κοινωνιών και εκτός από την ενημέρωση που είναι σίγουρο ότι προσφέρουν, κρατάνε τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία σ’ ένα αρκετά υψηλό επίπεδο. Το νέο Ν/Σ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρέπει να είναι φιλικό, τουλάχιστον προς τα περιφερειακά ραδιόφωνα ώστε να συνεχίσουν να προσφέρουν τις «μαγικές τους ημέρες»!…