ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ – Η ιστορία του ΝΕΝΕΚΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ( Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)

ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ – Η ιστορία του ΝΕΝΕΚΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡ

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, πολλοί δεν άντεξαν τη σωματική καταπόνηση και γινόταν μουσουλμάνοι. Ήταν όμως μικρός ο αριθμός αυτών που τούρκευαν.
Εκεί που υπήρξε μεγάλο πρόβλημα, ήταν στην περίοδο του Ιμπραήμ. Ολόκληρα χωριά τούρκεψαν, μη αντέχοντας την καταπίεση, αποφασίζοντας να προσκυνήσουν τον Αιγύπτιο κατακτητή. Αυτός σε αντάλλαγμα τους έδινε να υπογράψουν τα λεγόμενα «ράι μπουγιουρντί» (προσκυνοχάρτια).
Τα προσκυνοχάρτια, το «μόλυσμα» όπως τα αποκαλούσαν τότε οι Έλληνες, εξαπλώθηκαν με γρήγορους ρυθμούς στους εξαθλιωμένους χωρικούς. Αρχηγός των προσκυνημένων ήταν ο Δημήτριος Νενέκος από την Ζουμπάτα (Μοίρα Αχαΐας). Αρχικά ο Νενέκος ήταν οπλαρχηγός της περιοχής και είχε διακριθεί στις μάχες εναντίον των Τούρκων. Μετά την πτώση του Μεσολογγίου προσκύνησε τον Ιμπραήμ, ο οποίος του παραχώρησε πολλά προνόμια και τον όρισε αρχηγό ενός στρατιωτικού σώματος 2000 χριστιανών προσκυνημένων. Είχε γίνει ο Νενέκος ο φόβος και τρόμος των χριστιανών.
Ο Γέρος του Μοριά επικήρυξε τον προδότη και έδωσε αυστηρές εντολές για σκληρή τιμωρία όσων προσκυνούσαν τους Τούρκους. Θα δήλωνε ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του, πως ποτέ του δεν φοβήθηκε τόσο πολύ για την επανάσταση, όσο φοβήθηκε για το προσκύνημα!
Η διαταγή για την εκτέλεση του προδότη Νενέκου που εξέδωσε ο Κολοκοτρώνης ήταν γραπτή. Μάλιστα πριν την υπογράψει, μπήκε σε μια εκκλησία και ζήτησε συγχώρεση από την Παναγία λέγοντας «δεν σκοτώνω χριστιανό, αλλά Τούρκο». Τελικά η εκτέλεση του Νενέκου θα γινόταν το 1828 από τον Αθανάσιο Σαγιά.
Στην επανάσταση χρησιμοποιήθηκε ο όρος Τουρκο-προσκυνημένος και αποτελούσε την χειρότερη ύβρη της εποχής. Δυστυχώς για τον Νενέκο και τους οπαδούς του, τότε δεν είχαν επινοηθεί οι όροι «ελληνοτουρκική φιλία», «αντιρατσισμός», «πολυπολιτισμός», «συνύπαρξη στο Αιγαίο», «ευάλωτες ομάδες μεταναστών», ούτε υπήρχαν «προοδευτικοί και εκσυγχρονιστές», για να γράφουν στους τοίχους συνθήματα «κανένας Έλληνας φαντάρος – Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια – Τζαμί στην Αθήνα – Είμαστε όλοι μετανάστες – Οι Τούρκοι είναι αδέλφια μας – Νομιμοποιήστε όλους τους μετανάστες – Συνωστισμός στη Σμύρνη» κλπ.
Τότε δεν υπήρχαν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης για να βγάζουν τουρκοσειρές και να υποστηρίζουν την Οθωμανική ιστορία. Δεν υπήρχαν μεγαλοδημοσιογράφοι να θησαυρίζουν πουλώντας ιστορία και δεν υπήρχαν «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» (ΜΚΟ).
Δυστυχώς για τους οπαδούς της ελληνοτουρκικής φιλίας εκείνης της εποχής, υπήρχε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που έκανε πράξη την εντολή «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»!
Είχε παραγγείλει ο Γέρος του Μοριά του Ιμπραήμ: «Όχι κλαδιά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνει, ημείς δεν προσκυνούμεν. Μόνον ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάμεις δική σου, βγάλτο από το νου σου»!
Πού να ήξερε ο Γέρος πως θα ερχόταν εποχές με Ρεπούσες, Δραγώνες, ΕΛΙΑΜΕΠ και άλλα φρούτα του αγρού…!
Πάντως η διαταγή του «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» είναι πάντα επίκαιρη!

Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος