Η ιστορική αναγκαιότητα κάποιες φορές αναγκάζει τους λαούς να ψάξουν τον ηγέτη που θα τους βγάλει από τα αδιέξοδα που τους έχουν στριμώξει άσχημα. Τα αδιέξοδα αυτά μπορεί να είναι οικονομικά, πολιτικά, εθνικά κλπ.
Ειδικά όταν η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί από το λαό και το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε διάσταση με την κοινωνία, τότε χρειάζεται ο ΗΓΕΤΗΣ.
Θα σταθούμε στην επιλογή του επαναστάτη του Θερίσου από τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο», στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εκάλεσε λοιπόν τότε ο Σύνδεσμος τον γιο του Ψηλορείτη ως σωτήρα. Και αναφερόμαστε ειδικά στον Ελ. Βενιζέλο, για το λόγο που εκφώνησε στην Πλατεία Συντάγματος στις 5 Σεπτ. 1910, αναφερόμενος στο πολίτευμα. Ένας λόγος που ικανοποίησε τους Έλληνες γενικότερα, αλλά και το Παλάτι.
Είπε μεταξύ άλλων ο Βενιζέλος: «Προ είκοσι τριών αιώνων ο αθάνατος Σταγειρίτης (ο Αριστοτέλης), φιλοσοφών επί της ουσίας των πολιτευμάτων, διετύπωσεν δι’ ολίγων λέξεων τον χαρακτήρα και το γνώρισμα των ορθών πολιτευμάτων, τα οποία ασφαλίζουν την ευημερία των λαών και των παρεκβατικών, τα οποία απεργάζονται την κακοδαιμονίαν αυτήν…
Όταν ο εις, ο μονάρχης δηλαδή εις το μοναρχικόν πολίτευμα ή οι ολίγοι εις το αριστοκρατικόν ή οι πολλοί, τα πολιτικά δηλαδή κόμματα, εις την Δημοκρατίαν, άρχουσιν προς το κοινόν συμφέρον, η Πολιτεία είναι ορθή. Όταν δε ο εις ή οι ολίγοι ή οι πολλοί, τα πολιτικά κόμματα, άρχουσιν προς το ίδιον εαυτών συμφέρον, η Πολιτεία αύτη αποτελεί παρέκβασιν Πολιτείας, οδηγούσαν εις την κακοδαιμονίαν του λαού».
Δηλαδή, αν η οποιαδήποτε ηγεσία, στο οποιοδήποτε πολίτευμα δεν ωφελεί το λαό, δεν είναι καλή Πολιτεία. Μοναδικός σκοπός του κυβερνήτη πρέπει να είναι η ωφέλεια του έθνους και του λαού. Σήμερα, αν η πολιτική έπαψε να συγκινεί, είναι γιατί κατάντησε κομματοκρατία και ο πολιτικός λόγος ένα κουρελόχαρτο γεμάτο ψέματα. Τα παραμύθια περί «προοδευτικών» δυνάμεων και «δημοκρατικών» παρατάξεων δεν πείθουν άλλο και αυτό που έχει ανάγκη η δημοκρατία, είναι η εξυγίανση του πολιτικού βίου και η αλλαγή του σαπισμένου πολιτικού συστήματος. Έργο θετικό δεν μπορεί να παραχθεί από ένα πολιτικό προσωπικό που είναι βουτηγμένο σε σκάνδαλα και έχει ξεχάσει την αποστολή του!
Σε αναζήτηση ηγέτη με μπέσα που θα πιστεύει στην ισονομία, την ισοπολιτεία και θα αποκηρύσσει την κομματοκρατία. Μετά την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής αυτής, επιβάλλεται στην κοινωνία να τον αναζητήσει. Και όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης για τα πολιτεύματα, καλό είναι εκείνο το πολίτευμα που οι ηγέτες του «άρχουσιν προς το κοινόν συμφέρον».
