Αν κατά τον Πλάτωνα «κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν», οι κυβερνώντες, πρέπει να σκιάζονται περισσότερο τους εχθρούς που τους επιτίθενται ή τους φίλους που τους κολακεύουν;
Πόσο πρέπει να αμφισβητούνται οι «καλές» προθέσεις «συμμάχων», όταν το αποτέλεσμα αυτών των «αγαθών» προθέσεων δημιουργεί αρνητικό πλεόνασμα, για κάθε τι που άπτεται των συμφερόντων του κράτους;
Αν το ρήμα «κρίνω» σημαίνει «ξεχωρίζω», η «κρίσις» είναι το ρήγμα που προκαλεί η αναταραχή. Μια αναταραχή, που εάν δεν εντοπισθούν τα σημεία που ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα και εάν δεν αποφορτισθούν τα «αναμμένα φορτία», τότε οδεύουμε προς περαιτέρω όξυνση και σίγουρο κοινωνικό σεισμό!
Η κρισιμότερη φάση ενός πολέμου έλεγε ο Κλαούζεβιτς, είναι η προ της αρχής αυτού κατάσταση. Αν ζυγιστεί σωστά η κατάσταση στο αρχικό της στάδιο, από εκεί θα εξαρτηθεί και η σωτηρία ή ο χαμός!
Όπως και να έχει, στην περίεργη και επικίνδυνη κατάσταση που βιώνουμε, καλούμαστε να επιβιώσουμε σε μια οικονομικά βαλλόμενη εμπόλεμη ζώνη και ο πόλεμος αυτός είναι προηγμένης τεχνολογίας. Είναι ο σύγχρονος και πιο επικίνδυνος πόλεμος όλων των εποχών, ο οποίος καταγράφεται ως ο πόλεμος της «4ης γενεάς» και ως εκ τούτου, είναι απρόβλεπτος!
Ας βάλουμε όλα τα ζητούμενα στην πρέσα και ας δούμε «τις πταίει». Ας δούμε εάν η κοινοβουλευτική δημοκρατία στηρίζεται στα πόδια της ή είναι ευνουχισμένη. Όπως και την ευθύνη συμμετοχής των κομμάτων στο πάρτι αποδόμησης του δημοκρατικού πολιτεύματος με την ανικανότητα, την διαφθορά, την διαπλοκή και την απόλυτη ιδιοτέλεια. Στα προσμετρούμενα σε αυτό τον κατήφορο, πρέπει να υπολογίσουμε τον τρόπο λειτουργίας και άλλων θεσμικών οργάνων, όπως τα συνδικάτα, τα ΜΜΕ, τον άβουλο προεδρικό θεσμό, κλπ.!
Αλήθεια όμως, πώς να πιστέψεις ότι λειτουργεί ο θεσμός της δημοκρατίας, όταν η Βουλή «λειτουργεί» με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου; Όταν ξένοι επιτηρούν τα οικονομικά και την εν γένει λειτουργία του κράτους, με τον λαό να πένεται έως τελικής κατάρρευσης ;
Αυτή είναι εικόνα δημοκρατικής ανεξάρτητης πολιτείας ή προτεκτοράτου του περασμένου αιώνα;
Αν πιστέψουμε πώς δεν χρειάζεται απλά να έχεις στόχο, αλλά πρέπει να ξέρεις και σημάδι, τότε το ερώτημα είναι αν χρειάζεται η χώρα νέα δάνεια ή κάτι άλλο. Εάν
επιλέξουμε το «κάτι άλλο», τότε χρειαζόμαστε άλλους πολιτικούς που να πούνε την αλήθεια, να αξιοποιήσουν τον πλούτο της Ελλάδας, να (απο)χαιρετήσουν την τρόϊκα, με τσαγανό να σταματήσουν την (απο)πληρωμή των δήθεν χρεών (υπάρχουν, αλλά όχι τόσα) και να ανοίξουν πανιά για αληθινή ανάπτυξη της οικονομίας!
« Όταν το πλοίο δεν ξέρει που πάει, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος», κατά τον διανοητή της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας της Γαλλίας Ετιέν ντε λα Μποεσί.
Να θυμίσουμε εδώ και την διαχρονικότητα του φιλοσοφικού λόγου του δικού μας Θουκυδίδη (460-360 π.χ.) : « Προδότης δεν είναι αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στους εχθρούς, αλλά και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιωθεί το βιωτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…»
Έτσι, με προγραμματισμένο λόγο και πολιτική Ομερτά, όλα οδηγήθηκαν εκεί που είχε προαποφασισθεί (ΟΝΕ, ΕΥΡΩ, ΔΝΤ, αγγλικό δίκαιο). Οι χειροκροτητές – ψηφοφόροι και σε αυτό το στημένο παιχνίδι προσέφεραν τις καλύτερες υπηρεσίες στο «σύστημα», νομιμοποιώντας με την ψήφο τους το προαποφασισμένο παιχνίδι !
Από την παράσταση αυτή φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν, εκτός των πολιτικών, τα ΜΜΕ και οι συνδικαλιστικοί φορείς. Μέγιστος και εδώ ο ρόλος των προθύμων της αυτοαποκαλούμενης «προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης». Φυσικά, όπως πάντα, για το καλό της μητέρας πατρίδας και την σωτηρία του Έθνους !
Διαχρονικός και πάντα επίκαιρος ο προαναφερόμενος Γάλλος διανοητής Ετιέν ντε λα Μποεσί : «…φτωχοί, εξαθλιωμένοι και χαζοί άνθρωποι, έθνη αποφασισμένα για την ίδια σας την δυστυχία και τυφλά στο δικό σας χαμό! Αφήνεσθε να στερήσθε μπροστά στα ίδια σας τα μάτια, το καλύτερο μέρος των εσόδων σας. Τα χωράφια σας λεηλατούνται, τα σπίτια σας ληστεύονται, τα οικογενειακά σας κειμήλια αφαιρούνται. Ζείτε με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορείτε να θεωρήσετε ούτε ένα πράγμα δικό σας… Δεν σας ζητώ να θέσετε τις χείρες πάνω στον τύραννο για να τον ανατρέψετε αλλά, απλώς, να μην τον στηρίζετε πλέον. Τότε θα τον παρατηρήσετε σαν ένα μεγάλο κολοσσό, του οποίου αποσπάσθηκε το βάθρο, να πέφτει από το ίδιο του το βάρος και να σπάει σε κομμάτια».
Ένα κείμενο γραμμένο τον 16ο αιώνα, αλλά τόσο επίκαιρο σήμερα, όπου οι λίγοι και πάλι στερούν τα πάντα από τους πολλούς. Δημεύεται η αγροτική – αστική γη και τα σπίτια και αφαιρούνται με φοροκλεπτικά νομοσχέδια ότι αποκτήθηκαν με στερήσεις και θυσίες μιας ολόκληρης ζωής. Από ντόπιους μεσάζοντες και ξένους σαράφηδες!
Οι τελευταίες σειρές του κειμένου είναι ίσως οι σημαντικότερες, διότι θα μπορούσαν να είναι και το μήνυμα για τις επερχόμενες εκλογές…Μια ακόμα λάθος ψήφος, ίσως είναι η αιτία της τελικής εξόντωσης του ψηφοφόρου αυτόχειρα!
Η ψήφος όταν σωστά χρησιμοποιείται, έχει τη δύναμη να γκρεμίζει κολοσσούς από τα βάθρα τους, κόντρα στην δημοσκοπική λαίλαπα που επιδιώκει να διαμορφώσει τους «καταλληλότερους» υπηρέτες του συστήματος, μέσα από φυτείες ελαιώνων και παραποτάμιες διαδρομές γεμάτες λασπόνερα!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος