Στην Γη της Επαγγελίας, την σημερινή γη των δύο λαών και των τριών θρησκειών όπου η ειρήνη για χιλιάδες χρόνια παραμένει φευγαλέα, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί τις τελευταίες μέρες με αποτροπιασμό τους Παλαιστίνιους μαχητές της Χαμάς να επιτίθενται στο κράτος του Ισραήλ σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο. Εμβληματικά μνημεία σε Δυτικές πρωτεύουσες φωταγωγούνται με το άστρο του Δαϋίδ, οι ηγεσίες του Δυτικού κόσμου σπεύδουν να καταδικάσουν απερίφραστα τους «τρομοκράτες Παλαιστίνιους» και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν την επιχείρηση σαν «αιφνιδιαστική», «απρόκλητη», σχεδόν σαν έναν επεκτατικό, κατακτητικό πόλεμο. Σαν να ξεκίνησαν όλα την Παρασκευή το πρωί. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ποια είναι η αλήθεια;
Αλήθεια σημαίνει όχι στην λήθη (α – λήθεια). Σημαίνει ουσιαστικά να θυμόμαστε. Να μην ξεχνάμε. Βέβαια, μπροστά στις ανείπωτες φρικαλεότητες, τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας και το απέραντο πένθος, τα λόγια μοιάζουν με πολυτέλεια. Η αναζήτηση της αλήθειας όμως είναι ο μόνος τρόπος για να μπει ένα τέλος στον φαύλο κύκλο της βίας. Για να σχεδιαστεί ένα μέλλον όπου κάθε ζωή είναι πολύτιμη και όλοι οι άνθρωποι θα ζουν ελεύθεροι και ασφαλείς. Και η αλήθεια εδώ δεν χωρά ίσες αποστάσεις. Η αλήθεια είναι σκληρή και λέει ότι οι Παλαιστίνιοι εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια έχουν πάψει να είναι ελεύθεροι και ασφαλείς άνθρωποι. Και επειδή μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, δείτε την παρακάτω:
Με μαύρο χρώμα, είναι τα εδάφη των Ισραηλινών. Με γαλάζιο, τα εδάφη των Παλαιστινίων. Μέσα σε 100 χρόνια, ξένοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Και όπως μπορεί ο καθένας εύκολα να φανταστεί, αυτό δεν επετεύχθη αναίμακτα και ειρηνικά. Αλήθεια, ποιος άραγε γνωρίζει ότι η πόλη Σντερότ, στην οποία μπήκαν προχθές οι Παλαιστίνιοι μαχητές έχει χτιστεί επάνω στα ερείπια της Παλαιστινιακής πόλης Νατζντ, όλοι οι κάτοικοι της οποίας εκτοπίστηκαν δια της βίας;
Επί 75 συναπτά έτη η ισραηλινή κυβέρνηση διατηρεί στρατιωτική κατοχή επί των Παλαιστινίων, λειτουργώντας ένα καθεστώς απαρτχάιντ. Πολιορκεί, αποκλείει, εκτοπίζει, ισοπεδώνει, κατεδαφίζει, εκδιώκει, εποικίζει, φυλακίζει, σφαγιάζει, πυρπολεί, βεβηλώνει, καταστρέφει, απαγάγει, βασανίζει, λεηλατεί, ταπεινώνει και εξευτελίζει τους Παλαιστίνιους ασταμάτητα και χωρίς έλεος. Τα τελευταία 19 χρόνια (είχαμε αναφερθεί στον Γιάσερ Αραφάτ και την δολοφονία του σε προηγούμενο σημείωμα), η τρομοκρατία του κράτους του Ισραήλ έχει κλιμακωθεί τόσο πολύ, που η λέξη ασφυξία είναι εξαιρετικά φτωχή για να περιγράψει την μέγγενη γύρω από τον πολύπαθο αυτό λαό. Έτσι λοιπόν σήμερα, το «Κράτος της Παλαιστίνης» δεν είναι τίποτα παραπάνω από μερικές σκόρπιες νησίδες γης μέσα σε μια θάλασσα από ισραηλινά στρατόπεδα, οικισμούς, συρματοπλέγματα, φράχτες και checkpoints, όπως πολύ γλαφυρά αποτυπώνει και η φωτογραφία. Και φυσικά την Λωρίδα της Γάζας. Περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι στοιβαγμένοι σε 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σχεδόν ίση με το μέγεθος της Άνδρου!
Όπως είναι απόλυτα λογικό, η απόγνωση, ο φανατισμός και το μίσος που έχουν διαποτίσει τους Παλαιστίνιους είναι πέρα από κάθε φαντασία. Κάπως έτσι φτάσαμε και οι συγκρούσεις άρχισαν να διαδέχονται η μια την άλλη: 2008, 2012, 2014, 2021, και σήμερα, το 2023.
Και αν κάποιος αναρωτηθεί: προσπάθησαν ποτέ οι Παλαιστίνιοι να απαντήσουν στην εθνοκάθαρση με ειρηνικά μέσα; Η απάντηση είναι ναι. To 2018 οργάνωσαν την Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής όπου κάθε εβδομάδα περπατούσαν άοπλοι προς τα Ισραηλινά συρματοπλέγματα. Ο Ισραηλινός στρατός τους πυροβολούσε από απόσταση, σκοτώνοντας 220 και τραυματίζοντας πάνω από 30.000!
Το έγκλημα γεννά έγκλημα λοιπόν. Έτσι αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της βίας και του αίματος. Στην Παλαιστίνη αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία σύγκρουση «δύο εθνικισμών», «δύο θρησκειών», «δύο συμβαλλομένων πλευρών» γενικώς. Υπάρχει ένας λαός που αντιστέκεται με νύχια και με δόντια στην εθνοκάθαρση του. Και η διαστρεβλωμένη χρονική αλληλουχία παρουσίασης των γεγονότων έχει ως μόνο σκοπό την προπαγάνδα: να αποκρύψει δηλαδή την αρχική και κλιμακούμενη επί δεκαετίες αποικιακή βία του καταπιεστή.
Στην 78η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 2023 στη Νέα Υόρκη ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπεντζαμιν Νετανιάχου παρουσίασε τον χάρτη της «Νέας Μέσης Ανατολής». Σε αυτόν, δεν υπάρχει πουθενά ή Παλαιστίνη. Κάποιος έπρεπε να του υπενθυμίσει ότι το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού από το βήμα του οποίου μιλούσε για μια λύση δύο κρατών με ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 και πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ παραμένει ανεφάρμοστο.
Και η επίσημη Ελλάδα, δέσμια της τυφλής υποταγής της στις εντολές που έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αντί να θυμηθεί με υπερηφάνεια σπουδαίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της στις οποίες δίδαξε σε όλο τον πλανήτη τι σημαίνει Διεθνιστική Αλληλεγγύη, επιλέγει να παραδειγματιστεί από άλλες, σκοτεινές και μαύρες σελίδες της ιστορίας της, σπεύδοντας να σταθεί στο πλευρό του θύτη, του κατακτητή, όπως έχει ξανακάνει στο παρελθόν. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά και εμπράκτως. Ούτε δύο μήνες δεν έχουν περάσει από τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδας – Ισραήλ σε ελληνικό έδαφος, που σύμφωνα με την ανακοίνωση των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων αποτέλεσαν «πρόβα πλήγματος κατά του Ιράν και των πυρηνικών του εγκαταστάσεων». Η είδηση αγνοήθηκε μεγαλοπρεπώς από την πλειονότητα των συστημικών ελληνικών μέσων. Αντιθέτως στα ισραηλινά μέσα δημοσιεύτηκε εκτενώς, και χαιρετίστηκε ως επιθετική κίνηση κατά του Ιράν.
Βασικότερος υποστηρικτής της Χαμάς σε διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο διεθνώς είναι το Ιράν (το μίσος για τον Σιωνισμό μάλλον ξεπερνά το μίσος σουνίτικου – σιίτικου Ισλάμ).
Σε ποιον βαθμό κρύβεται το Ιράν πίσω από την πρόσφατη επίθεση; Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Άλλωστε στην Χαμάς μπορεί να οφείλουν πολλά στη στήριξη του Ιράν, αλλά δεν είναι και «αχυράνθρωποι» της Τεχεράνης. Όπως και να έχει, η πρόκληση σύρραξης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν αποτελεί επισήμως εκπεφρασμένη ονείρωξη των τελευταίων κυβερνήσεων του ακροδεξιού κράτους του Ισραήλ, τόσο στην τωρινή κυβέρνηση των ΗΠΑ όσο και στην κυβέρνηση Τραμπ, πάντα με αιτήματα Νετανιάχου. Το κρίσιμο ερώτημα που γεννάται τη στιγμή που για πολλοστή φορά η Μέση Ανατολή φλέγεται είναι το εξής: ποιός αποφασίζει και εμπλέκει σε τόσο επικίνδυνα παιχνίδια την Ελλάδα; Για ποιο λόγο να παίρνουμε μέρος στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς του κράτους – απαρτχάιντ που λέγεται Ισραήλ; Έχουμε εξασφαλίσει κάποιο αντάλλαγμα; Μήπως θα έρθει το Ισραήλ να πολεμήσει στο πλευρό μας σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία; Μήπως θα έρθουν οι Η.Π.Α.; Ας είμαστε σοβαροί. Κανένας δεν θα πολεμήσει για εμάς στο απευκταίο σενάριο της πιο σκοτεινής ώρας.
Και όσοι λοιδορούν και εμπαίζουν το σενάριο του πολέμου ως «ουτοπικό», «ανεδαφικό», «ιστορίες για αγρίους» και «παραμύθια της Χαλιμάς», ας παραδειγματιστούν λίγο από όσα γίνονται στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ (στην εθνοκάθαρση του οποίου το Ισραήλ φώναξε βροντερό παρών εξοπλίζοντας αφειδώς τους Τουρκοαζέρους). Και ας πάνε να μιλήσουν στους 120.000 ξεριζωμένους Αρμένιους του Αρτσάχ για «ιστορίες για αγρίους» και «παραμύθια της Χαλιμάς»…