Στη Συνεδρίαση της Ολομέλειας στις 22/02/2021 ΠΣΤ θα ακούσουμε τον πρώην υπουργό να στρέφεται κατά του νόμου Χατζηδάκη, νόμος ο οποίος είχε ως στόχο να προστατέψει τους καλλιεργητές και να δώσει μια ανάσα στην ταλαιπωρία τους αφού επί τρία χρόνια κόπηκαν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων Ελλήνων πολιτών μέσα από μία ατέλειωτη ταλαιπωρία και κοινωνική αναταραχή.
Ο νόμος Χατζηδάκη είχε ως μέλημα να δώσει μια ανάπαυλα σ’ αυτόν τον κόσμο που εγκατέλειψε το κράτος, ενώ όφειλε να τον προστατέψει σύμφωνα το άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισονομίας, καθώς και με το άρθρο 17 του Συντάγματος περί προστασίας της ιδιοκτησίας του πολίτη. Σημαντικό, επίσης είναι να αναφερθεί ότι όλες οι καλλιέργειες δηλώνονται εδώ και χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να χορηγούνται οι κοινοτικές επιδοτήσεις και ταυτόχρονα να γνωστοποιούμε ως μέλη της κοινότητας τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις μας ως χώρα.
Επιπλέον, η ευαισθησία του πρώην υπουργού και ο ζήλος που δείχνει τώρα δεν ήταν ο ίδιος όταν με νόμο οδήγησαν τους πολίτες, που δεν τους έδωσε ποτέ το κράτος έγγραφα και τίτλους κυριότητας, να καταθέσουν αιτήματα εξαγοράς μη έχοντας άλλη δίοδο για να σώσουν τις περιουσίες τους.
Η κίνηση των πολιτών για εξαγορά των αγροτεμαχίων τους, ήταν μια κίνηση αγανάκτησης ώστε να ξεφύγουν από την ομηρία όλων αυτών των δεκαετιών που τους κρατάει δέσμιους με τα δασαρχεία.
Η κοροϊδία που υπέστησαν οι πολίτες κυρίως στις περιοχές που εφαρμόστηκαν αρχικά οι δασικοί χάρτες παραμένει ένα μείζον πρόβλημα γιατί αυτή τη στιγμή η διαδικασία που προτάθηκε από τους αρμόδιους φορείς (βλέπε προτάσεις ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, κλπ.) κρίθηκε αντισυνταγματική αφού πρώτα όμως το ΥΠΕΝ μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ ωθούσε υποχρεωτικά τους πολίτες στη διαδικασία της εξαγοράς, οπότε αν οι πολίτες ήθελαν να προστατέψουν τις περιουσίες τους καθώς επίσης και τα δικαιώματα, τις επιδοτήσεις, τα προγράμματα του ΠΑΑ, κλπ. τα οποία είχαν άμεσα πρόβλημα επειδή το ΥΠΕΝ και κατ’ επέκταση ο ΟΠΕΚΕΠΕ θεώρησε τις εκτάσεις ως δασικές, θα έπρεπε να προσφύγουν στη διαδικασία της εξαγοράς. Στη συνέχεια, κλάδοι των ως άνω φορέωνανέλαβαν την υλοποίηση φακέλων για την κατάθεση αιτημάτων εξαγοράς ενώ μετέπειτα προσέφυγαν στο συμβούλιο της επικρατείας ώστε οι εξαγορές να κριθούν αντισυνταγματικές.
Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει το ότι ενώ προτάθηκε η διαδικασία των εξαγορών και ακολούθησε σχετικώς νόμος στη διάρκεια του οποίου πραγματοποιήθηκαν και κατατέθηκαν οι σχετικοί φάκελοι εξαγορών, στη συνέχεια κατέφυγαν στο ΣΤΕ για την αντισυνταγματικότητα του Νόμου, που οι ίδιοι πρότειναν χωρίς να αναλογίζονται ούτε το πιο απλό, δηλαδή το ότι όλοι αυτοί οι πολίτες έμειναν στον αέρα σαν να μην έκαναν απολύτως τίποτα για την περιουσία τους, ενώ στην πραγματικότητα έκαναν ότι ακριβώς τους πρότεινε το ίδιο το κράτος.
Σημειώνουμε επίσης, ότι είχε επισημανθεί και στον ίδιο τον κ. Φάμελλο σε σχετικό συνέδριο του Σύριζα από δυο συνεταιρισμούς της Χαλκιδικής, ότι η εφαρμογή των δασικών χαρτών στον ΟΠΕΚΕΠΕ θα έπρεπε να γίνει αφού ολοκληρωθεί το έργο και όχι ενώ είναι σε εξέλιξη ώστε να αποφευχθούν όλα τα προβλήματα που δημιούργησε ο τρόπος αυτός. Παρ όλα αυτά και τότε η απάντηση του πρώην υπουργού ήταν ότι όποιος δεν κάνει χαρτιά θα έχει πρόβλημα και στη δήλωση του ΟΣΔΕ με ότι συνεπάγεται αυτό.
Σήμερα, λοιπόν, ο. πρώην υπουργός με ακατανόητο ζήλο αναφέρεται σε αντιρρήσεις που δεν έγιναν, παραλείποντας να αναφέρει ότι για να πραγματοποιηθούν θα έπρεπε να υπάρχει αναγνώριση του τίτλου ιδιοκτησίας είτε αφορά το δημόσιο, είτε τον ιδιώτη, καθώς επίσης θα έπρεπε να γίνεται πλήρη εφαρμογή του άρθρου 17 του Συντάγματος, του οποίου την εφαρμογή στερείται μέρος των πολιτών αυτής της χώρας. Εκτός των άλλων αναγνωρίζει ότι υπάρχουν τεράστια λάθη στους δασικούς χάρτες, κατηγοριοποιεί τους πολίτες και αναφέρεται επανηλλειμένα στην ισονομία και το δίκαιο, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι κατά τη θητεία του ως υπουργός περιβάλλοντος και αρμόδιος για την ανάρτηση των δασικών χαρτών παραβλέφθηκαν τα λάθη που έκρυβαν οι δασικοί χάρτες, ενώ γνώριζαν την ύπαρξη των προβλημάτων που θα δημιουργούσαν, όπως επίσης γνώριζαν ότι με τον τρόπο που έγινε όλο το έργο των δασικών χαρτών, καταπατείται κάθε είδους δικαίου και δικαιώματος (Διεθνές & Ευρωπαϊκό Δίκαιο, Συνταγματικό Δίκαιο, Ατομικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα).
Επιπρόσθετα, για τον αγροτικό κόσμο το μόνο που κατάφερε ήταν να χαθούν τα δικαιώματα το 2018 και παράλληλα επέτρεψε να πληρώνονται τα δικαιώματα από μη τελεσίδικες αποφάσεις αντιρρήσεων, οι οποίες αν έχουν αρνητική έκβαση αυτόματα σημαίνει ότι έχει γίνει κατάχρηση Ευρωπαϊκού χρήματος.
Όσο αναφορά τα προγράμματα που έτρεχαν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα αποφάσισε να μη γίνεται η πληρωμή των δικαιωμάτων, αλλά να μπορείς να μοριοδοτηθείς από αυτά που σου έκοβαν ως δικαιώματα, ώστε να ενταχθείς σε προγράμματα, να δεσμευτείς, να τρέξουν οι υλοποιήσεις τους και να είσαι υπόλογος για κατασπατάληση και κατάχρηση Ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Βλέποντας όλα τα παραπάνω και σύμφωνα με τις πληρωμές που έχουν τρέξει από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, καταλήγουμε ότι τα δικαιώματα που χάθηκαν κατά την ανάρτηση των δασικών χαρτών οδηγήθηκαν σε βοσκοτόπια τύπου Καλογρίτσα, αλλά και σε εκτάσεις που δηλώνονται εκτός συνόρων (Σκόπια, κλπ).
Τα δικαιώματα των αγροτών υφαρπάζονται τεχνηέντως για απόδοση δικαιωμάτων σε πρόσωπα που δεν θα έπρεπε να λαμβάνουν δικαιώματα γιατί ουδεμία σχέση έχουν με την αγροτική παραγωγή (βλέπε άρθρα & δημοσιεύματα στον agrotypos, agronews, κλπ.) και αυτό είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς του πρώην υπουργού που σήμερα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των πολιτών ως αντιπολίτευση.
Το δασολόγιο λοιπόν και οι δασικοί χάρτες δεν θα έπρεπε να εκδοθούν κατά αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να χάνει 3,4 ή και περισσότερα χρόνια από τη ζωή του και να καταλήγουμε να δίνουμε σαν εύκολη δικαιολογία είτε τον όρο πρόδηλα σφάλματα, είτε να προφασιζόμαστε τις αδυναμίες του κράτους, είτε ακόμα να περιμένουμε την αλλαγή κυβέρνησης για να φορτώσουμε αλλού το πρόβλημα και τα λάθη μας.
Τα πρόδηλα σφάλματα θα έπρεπε να μην υφίστανται τουλάχιστον όχι για τη δημόσια διοίκηση, κυρίως όταν αυτή έχει αποφανθεί ήδη. Μετά από κάθε απόφαση ο πολίτης δρομολογεί τη ζωή και την επιχειρηματική του δραστηριότητα.
Πώς λοιπόν μπορούμε να σταματάμε τον πολίτη με την εφαρμογή μιας κατάφορης αδικίας χωρίς να υπολογίζονται οι συνέπειες όλων αυτών των ενεργειών; Το πρόδηλο σφάλμα που κατά την κοινή λογική ονομάζεται σκόπιμο ουσιαστικά δημιουργήθηκε ως ορολογία για να προστατέψει την κάθε υπηρεσία και να αφήσει ευάλωτο κάθε πολίτη να υπερασπιστεί το δικαίωμα του για τη ζωή και την επιχειρηματική του εξέλιξη και δραστηριότητα.
Όλοι οι γηγενείς πληθυσμοί αυτής της χώρας ήρθαν και εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και με την εκμετάλλευση που δέχονται από τις δασικές υπηρεσίες που τους κρατούν εδώ και δεκαετίες ομήρους.
Η έλλειψη μέριμνας της πολιτείας σε συνδυασμό με την απώλεια ευθυνών από τους ψηφισμένους πολιτικούς εκπροσώπους, οι οποίοι ορκίστηκαν να αντιπροσωπεύουν τους πολίτες και κατοίκους των ιστορικών αυτών χωριών δεν ανταποκρίνεται στις θεμελιώδες αρχές του Συνταγματικού Δικαίου για ισονομία μεταξύ των πολιτών και για προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας τους, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 και στο άρθρο 17 του Συντάγματος αντίστοιχα. Η εξεύρεση τεχνασμάτων του κράτους για να παραπλανήσει τους πολίτες, όπως έγινε με τις εξαγορές, εξακολουθεί με συνέπεια να συμβαίνει και στην Κρήτη και στα Ιόνια Νησιά, αφού από τη μια πλευρά επικαλούνται τη Συνθήκη ένταξης της Κρήτης στο Ελληνικό κράτος (Συνθήκη του Λονδίνου 5/1913) ή αντίστοιχα τη Συνθήκη ένταξης Ιονίων Νήσων, ενώ από την άλλη πλευρά θέτουν ως ορόσημο το έτος 2001, πράγμα το οποίο και σαφώς δεν υφίσταται εντός των Συνθηκών ένταξης.
Τα ερωτήματα όμως που γεννούνται είναι τα εξής:
Τι θέλουν να πράξουν με αυτό; Ισχύει η Συνθήκη ένταξης για την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά και τη Μακεδονία ή όχι; Αν ισχύουν τότε γιατί αναρτήθηκαν σε αυτές τις περιοχές οι δασικοί χάρτες και γιατί σε κάποιες από αυτές χρησιμοποιείται ως ορόσημο το 2001; Μήπως θα έχουν την κατάληξη των εξαγορών όπως μεθοδικά έγινε στη Μακεδονία;
Οι πολίτες αυτής της χώρας πιστεύουν σε ένα κράτος δικαίου, το οποίο πηγάζει μέσα από αποδείξεις και όχι μέσα από εκτιμήσεις και ενδείξεις. Η ψήφιση και η εκλογή κάθε προσώπου στη βουλή έχει ως στόχο να αντιπροσωπευθεί ο λαός και να προστατευθεί, όχι να μείνει έρμαιο και όμηρος στους επιτήδειους.
Η ομηρία των πολιτών για το θέμα αυτό θα έπρεπε να είχε λήξει εδώ και δεκαετίες και όχι να γίνεται αντικείμενο συζήτησης μόνο για την εξυπηρέτηση των αντιπολιτευτικών εντυπώσεων,ανεξάρτητα από πού προέρχονται οι εντυπώσεις αυτές. Το ζητούμενο είναι ακριβώς τα ίδιο, χρησιμοποιείται ως αντικείμενο συζήτησης για λόγους εντυπωσιασμού αλλά κανείς δεν τα εφαρμόζει τη στιγμή που έχει τη δυνατότητα, δηλαδή όταν είναι κυβέρνηση, καθώς το κράτος αρνείται την αναγνώριση της ύπαρξης των πολιτών του και τους στερεί παράλληλα και την προστασία που οφείλει ως προς τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Επιπλέον, η ευκολία του να αναφερόμαστε σε πολλά λάθη των δασικών χαρτών, τα οποία προφανώς και υπάρχουν,δημιουργούν πολλά ερωτηματικά για την εγκυρότητα του ίδιου του έργου αλλά το σημαντικότερο είναι ότι μέσα από αυτά τα λάθη που θέλουν όλοι να τα καλύψουν με πρόδηλα σφάλματα έχουν καταστραφεί άνθρωποι και οικογένειες γιατί πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ μέριμνα αλλά ούτε και βρέθηκε ποτέ η χρυσή τομή της επίλυσης διαφορών μεταξύ πολιτείας και πολιτών λες και το ίδιο το κράτος θέλει να τιμωρήσει τους πολίτες από τους οποίους ζει, τους πολίτες που ιστορικά και πολιτισμικά στήριξαν και ορθοπόδησαν αυτό το κράτος, θέλοντας την ευημερία και την ανάπτυξη, έννοιες οι οποίες χάνονται όταν εξαλείφονται βασικές αρχές ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Ειλικρινά, λυπούμαστε κ. Φάμελλε που μέσα από αυτές τις επιλογές και τις διαδικασίες έχουμε φτάσει οι μισοί πολίτες να είναι στη βάρκα και οι άλλοι μισοί κολυμπούν για να τους φτάσουν.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
