Ποίηση και Πολιτική. * Όταν οι Ποιητές σχολιάζουν τα της “Πολιτικής” και όταν οι Πολιτικοί επικαλούνται τους στίχους των Ποιητών.

Ηλία Γιαννακόπουλου

Ποίηση και Πολιτική
* Όταν οι Ποιητές σχολιάζουν τα της “Πολιτικής” και όταν οι Πολιτικοί επικαλούνται τους στίχους των Ποιητών.

* Όταν οι Ποιητές με εργαλείο τις “Λέξεις” ερμηνεύουν, αποκαλύπτουν και κρίνουν την Εξουσία και όταν οι Πολιτικοί με τους στίχους των Ποιητών εμπνέουν, συγκινούν και καθοδηγούν το πλήθος.

* Όταν η Ποίηση και η Πολιτική λογίζονται και οι δύο ως “Τέχνες”. Η Ποίηση ως “η ιερότερη εκδήλωση του ανθρώπου” (Μ. Αναγνωστάκης) και η Πολιτική ως “η τέχνη του εφικτού” (Ότο Φον Μπίσμαρκ).

*** Ο Αλέκος Παναγούλης όρισε ως παρακάτω τη σχέση Ποίησης και Πολιτικής:

“Στίχοι που κραυγάζουν / στίχοι που ορθώνονται τάχα σαν ξιφολόγχες / γιατί κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα / κανένα στίχος δεν κινητοποιεί τις μάζες./ (Ποιες μάζες; Μεταξύ μας τώρα – ποιοι σκέφτονται τις μάζες; / Το πολύ μια λύτρωση ατομική, αν όχι ανάδειξη).

περισσότερα ΕΔΩ