Πόσο λαϊκισμό θα υποστούμε ακόμη… Γράφει η Τάνια Ώττα

Η πιο δύσκολη πρόκληση της παθογενούς φιλελεύθερης δημοκρατίας του 21ου αιώνα είναι η καταπολέμηση του λαϊκισμού.

Στη σύγχρονή του μορφή, ο λαϊκισμός αποτελεί ένα παράσιτο της πολιτικής εξουσίας που γοητεύει τους ασκούντες, καθώς δίνει την αίσθηση ότι διεκδικούν τα οφέλη τους μέσω δημοκρατικών και αντιπροσωπευτικών διαδικασιών.

Η πανδημία που χτύπησε τον πλανήτη εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα, όχι μόνο στην έλλειψη σωστών στρατηγικών στην άσκηση  πολιτικής εξουσίας αλλά ανέδειξε και την παθογενή κριτική στάση του πλήθους, την κοινωνική πόλωση και την συνεχόμενη διεισδυτική τάση των μέσων κοινωνικών δικτύωσης στις ζωές των ανθρώπων.

Ας αναρωτηθούμε με ποιο σκεπτικό η κυβέρνηση προσπαθεί να προστατέψει τους πολίτες από τον θανατηφόρο ιό ασκώντας  ψυχολογικό πόλεμο , επιβάλλοντας οικονομικές τιμωρίες και  διασπείροντας τον διχασμό. Οι καλοί και οι κακοί. Οι υπάκουοι και οι αρνητές. Τα ΜΜΕ κατέληξαν να παίζουν το ρόλο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Μπαίνει το κέρμα και παίζουν αυτό που θέλει ο έχων τα χρήματα.

Τα υποτιθέμενα προνόμια που θα δωθούν στους εμβολιασμένους είναι ένα ακόμη μέσο που ενισχύει την στοχοποίηση αυτής της μερίδας των πολιτών που έχουν χαρακτηριστεί ως αρνητές ή ανεύθυνοι ακόμη, και υποτιμά την δημόσια υγεία, διότι με ένα χαρτζιλίκι των 150€ η κυβέρνηση προσπαθεί να πετύχει το αυτονόητο.

Η εκστρατεία εμβολιασμού έχει πολλά μελανά σημεία που δικαιολογημένα εξοργίζει πολλούς και δημιουργεί ερωτηματικά. Ως αποτέλεσμα η επιστήμη έχει αρχίσει και αμφισβητείται από πολλούς και η προσπάθεια αντιμετώπισης μίας νόσου που άλλαξε τον τρόπο ζωής ενός ολόκληρου πλανήτη έχει εξευτελιστεί. Το διαδίκτυο γέμισε  φωτογραφίες με ενέσεις, μπράτσα και γυμνόστηθους, ο κάθε σχετικός – άσχετος εκφράζει την επιστημονική του άποψη για την ιατρική επιστήμη σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της μάζας , προσπαθώντας να ικανοποιηθεί με like και σχόλια και η πληροφόρηση έγινε αντικείμενο πολιτικής προπαγάνδας.

Αξίζει να σημειωθεί πως κάθε επιτρεπόμενη κίνηση από τους απελευθερωμένους πολίτες θα ελέγχεται ηλεκτρονικά , με ότι αυτό συνεπάγεται. Μήπως  τελικά η κάρτα ελευθερίας είναι κάρτα ελέγχου που θα δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ελεύθερης επιλογής αλλά δεν θα είναι;

Ζούμε ένα σύγχρονο 1984 του Όργουελ σε μία κοινωνία με δήθεν προνομιούχους.

Κλείνω με αυτό:

«Ένα δημοκρατικό σύστημα δημιουργείται, επιζεί και προοδεύει όταν η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αποδέχεται τους κανόνες της λειτουργίας του και τους θεωρεί εξίσου πολύτιμους με την ικανοποίηση επιμέρους κοινωνικών αιτημάτων. Αν αυτό υπάρχει, κανένας λαϊκιστής από μόνος του δεν αρκεί για να καταλύσει την δημοκρατία», Άγγελος Χρυσόγελος,  ερευνητής στο Global Populism Cluster του Weatherhead Center του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου «Λαϊκισμός».