ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ Νοσοκομείο: Ένας οφειλόμενος φόρος τιμής στους ξεχασμένους Εθνικούς μας Ευεργέτες…
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
“Θα έλεγε κανείς ότι ο πόνος δίνει σε ορισμένες ψυχές ένα είδος συνειδήσεως. Είναι όπως το λεμόνι στα στρείδια” (Paul-Jean Toulet).
Ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας μου και εξαιτίας της αμέλειάς μου βρέθηκα ξαφνικά στου “Πόνου το κρεβάτι“. Το Νοσοκομείο που με φιλοξένησε ήταν το “Σισμανόγλειο” στο Μαρούσι.
Συνήθως όταν είμαστε ασθενείς και προστρέχουμε στο Νοσοκομείο για θεραπεία δεν κουβαλάμε μόνο την αυτονόητη αγωνία και φόβο για την υγεία μας, αλλά και τη γνωστή πάθηση όλων των Ελλήνων, την προκατάληψη και τη σχετική δυσπιστία που συνοδεύονται και από μια ηχηρή γκρίνια για τις παρεχόμενες υπηρεσίες από το Εθνικό μας Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ).
Την εθνική μας αυτή πάθηση(προκατάληψη, γκρίνια) δεν την επωάζει μόνο η εμπειρία μας από ανάλογες επισκέψεις και θεραπείες στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα, αλλά και μία sui generis ιδεολογική απόρριψη με τον ανάλογο σε αυτές τις περιπτώσεις
καταγγελτικό λόγο για ό,τι δημόσιο υπάρχει στη χώρα μας.
Περισσότερα ΕΔΩ
