Στον ετήσιο χορό του ΚΑΠΗ Βελβεντού (του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού) που έγινε στο Μετόχι Βελβεντού (27-11-2016) παρέστη ο αρχιερατικός επίτροπος Βελβεντού πρωτοπ. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του ΚΑΠΗ.
Με την έναρξη της εκδήλωσης ο π. Κωνσταντίνος έψαλε το Απολυτίκιο του ήχου της Κυριακής ‘’Αγγελικαί Δυνάμεις επί το μνήμα σου…’’, ευλόγησε την τράπεζα και μετέφερε την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου στη διοίκηση και στα μέλη του ΚΑΠΗ Βελβεντού και επαίνεσε τη διοίκηση και τα μέλη του ΚΑΠΗ για τις δραστηριότητές τους στον πολιτισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη, καθώς και τους δασκάλους (χορωδίας, χορού και γυμναστικής) για τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο εφημέριος Μεσιανής και Κουβουκλίων π. Νικόλαος Κανταρτζής, ο Δήμαρχος Σερβίων-Βελβεντού Αθανάσιος Κοσματόπουλος, ο αντιδήμαρχος Θεόδωρος Κυριακίδης, ο δημοτικός σύμβουλος Ζήνων Παπαδημητρίου, η πρόεδρος του ΚΑΠΗ και μέλος του συμβουλίου της Δ.Κ. Βελβεντού Ελευθερία Θεοχαροπούλου, τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΑΠΗ, πολλά μέλη και φίλοι του ΚΑΠΗ Βελβεντού.
Στο χορό έπαιξε η ‘’Παραδοσιακή Ορχήστρα Βελβεντού’’ (Μανώλης Τσιουχάρας κλαρίνο, Άλκης Καλέας σαξόφωνο, Γιώργος Σεραφείμ κιθάρα-τραγούδι, Μίλτος Τσιτσιμίκλης κιθάρα-μπουζούκι, Σάκης Καλέας κρουστά). Έπαιξαν με συντονισμένο τρόπο τραγούδια χορευτικά δημοτικά και λαϊκά τοπικά και από όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας, στα οποία συμμετείχαν με κέφι οι (μεγάλοι) συνδαιτυμόνες καθώς και μικροί μαθητές του Δημοτικού Σχολείου.
Είδα στο χορό μαθήτριες του Δημοτικού πιασμένες από το χέρι των γιαγιάδων τους να μαθαίνουν τα βήματα των παραδοσιακών χορών, υπό τους ήχους (και τους στίχους των τραγουδιών) της ‘’παραδοσιακής ορχήστρας Βελβεντού’’.
Κι άλλοτε βλέπω μικρά παιδιά στην αγκαλιά των γιαγιάδων τους ν’ ακούν από αυτές στο σπίτι λέξεις και φράσεις που σμιλεύουν την ψυχή: Χριστός, Παναγία, εκκλησία, αγάπη, καλοσύνη, χαρά, φως.
Η μουσική, η στιχουργική, η ποίηση, ο χορός, ο λόγος, όταν προσδιορίζονται από το βαθύ συλλογικό μας ‘’είναι’’, στη συνέχεια προσδιορίζουν και τον συνειδητό τρόπο της ύπαρξής μας. ‘’Τίποτα δεν πάει χαμένο – στη χαμένη σου ζωή’’. Γι’ αυτό ‘’Μην πετάξεις τίποτα – είμαστε στ’ ανείπωτα – μας μεταμορφώνει μια πνοή’’.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει (αυτό που ήταν εξ αρχής) κόσμημα.
