23
Μετά την παρά φύση θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, η οποία κηλίδωσε ανεπανόρθωτα την Ελλάδα ως η πρώτη ορθόδοξη χώρα που νομιμοποίησε τον παραλογισμό, αλλά και μετά τις δρακόντειες, λαϊκιστικές και αντισυνταγματικές παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ήρθε η σειρά της αντισυνταγματικής νομιμοποίησης των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων.
Βεβαίως, όποιος διαβάσει από το άρθρο 133 και τα επόμενα του ψηφισθέντος νομοσχεδίου, θα διαπιστώσει ότι συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο: στην προπαγανδιστική γλώσσα του νομοθέτη, οι όροι «ιδιωτικά» ή, σε πιο στρογγυλεμένη διατύπωση, τα «μη-κρατικά πανεπιστήμια» είναι άγνωστες λέξεις.
Για την ακρίβεια, δεν είναι απλώς άγνωστες αλλά απαγορευμένες λέξεις, αφού η κυβέρνηση, παρά τα όσα εξαγγέλλει, γνωρίζει άριστα ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αποκλείονται από το άρθρο 16 του Συντάγματός μας.
Στην παράγραφο 5 του Συντάγματος διαβάζουμε ότι:
«H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση».
Στην παράγραφο 6 διαβάζουμε ότι:
«Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί».
Στην παράγραφο 8 διαβάζουμε ότι:
«H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».
Για να θολώσει, λοιπόν, τα αντισυνταγματικά νερά και να υπερβεί με πονηρό τρόπο τα συνταγματικά απαγορευτικά, που δεν μπορούν να παρακαμφθούν από το Ενωσιακό δίκαιο, η κυβέρνηση έπρεπε, με την βοήθεια της προπαγάνδας, να σκαρφιστεί άλλες λέξεις, μέσω των οποίων θα επιχειρούσε ταχυδακτυλουργικά να κάνει το μαύρο άσπρο, όπως έπραξε και με τον γάμο των ομοφυλόφιλων που προπαγανδιστικά τους βάφτισε ομόφυλους.
Έτσι, από το άρθρο 133 του ψηφισθέντος νομοσχεδίου μαθαίνουμε ότι τα ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια προπαγανδίζονται πονηρά ως «παραρτήματα νομικών προσώπων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης», ενώ από το άρθρο 134 πληροφορούμαστε ότι αυτά τα παραρτήματα αποτελούν «νομικά πρόσωπα ειδικού σκοπού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα».
Εντύπωση προκαλεί, επίσης, το γεγονός ότι τα παραρτήματα αυτά δεν θα απονέμουν πτυχία, όπως απονέμουν μέχρι σήμερα τα κρατικά πανεπιστήμια, αλλά τίτλους σπουδών, που θα αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος, υπό την προϋπόθεση ότι περιλαμβάνονται στο Εθνικό Μητρώο Τύπων Τίτλων σπουδών Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων της Αλλοδαπής!
Αν το πρόσφατα ψηφισθέν νομοσχέδιο ήταν εναρμονισμένο με το Σύνταγμα, δεν θα χρειαζόταν να γίνουν αυτοί οι γλωσσικοί ελιγμοί που αποτελούν πιστή αντιγραφή της προπαγανδιστικής μεθόδου την οποία περιέγραφε ο Όργουελ στα μυθιστορήματά του για να μας δείξει πώς ενεργούν οι έξυπνες δικτατορίες, που ως πρώτιστο όπλο τους χρησιμοποιούν την τέχνη της προπαγάνδας, μέσω της οποίας επιχειρούν να αλώσουν το μυαλό των πολιτών.
Το παιχνίδι της προπαγάνδας για τα ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια, που παίζεται με παραπλανητικές-ανάποδες λέξεις της μεταοργουελικής Νεογλώσσας, φαίνεται και από τον αγγλικό όρο που επιλέχθηκε, δηλ. το «University Legal Entity», ο οποίος παραπέμπει σε νομικό-εταιρικό μόρφωμα.
Η επιλογή αυτή δείχνει ότι, εμμέσως πλην σαφώς, η κυβέρνηση αναγνωρίζει το μεγάλο νομικό πρόβλημα που ανακύπτει από την αναγνώριση των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων και καταφεύγει σε ερμαφρόδιτες λύσεις. Είναι άλλωστε η εποχή των ερμαφρόδιτων, ή, με βάση τον φασιστικό κώδικα της πολιτικής ορθότητας: η εποχή των μεσοφυλικών, οπότε τουλάχιστον η κυβέρνηση είναι μέσα στην μόδα.
Η κυβέρνηση, επομένως, δεν βρήκε την δύναμη να πει στον ελληνικό λαό ότι έχει φορέσει τις αυταρχικές καλογυαλισμένες μπότες της και επελαύνει ρυθμικά και συντονισμένα εναντίον του άρθρου 16 του Συντάγματος.