Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη (Γερμανοί βιοχημικοί επιστήμονες), ο άνθρωπος πέρα από το χημικό σύστημα κληρονομικότητας έχει κι ένα πολιτισμικό. Το πρώτο από τα δύο, λοιπόν, συστήματα αυτά βασίζεται στα ελικοειδή μόρια του DNA και σε άλλα συστατικά του κυττάρου και το δεύτερο βασίζεται στη σύνδεση, την επικοινωνία και το διάλογο μεταξύ διαφορετικών γενεών. Αυτά τα δύο συστήματα καθορίζουν αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε (χημικό) και εκείνο που τελικά θα γίνουμε (πολιτισμικό). Κι αν το χημικό μας ανυψώνει ελάχιστα από τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου, το πολιτισμικό σίγουρα δεν έχει όμοιό του στη φύση. Ανασύρθηκε στη μνήμη μου φίλε αυτό το άρθρο, εξαιτίας της αναφοράς σου στο σύγχρονο πολιτισμό, αλλά δε θέλω να τη συνεχίσω, γιατί σε άλλο θέμα στροβιλίζεται τώρα ο προβληματισμός μου και θέλω να το κουβεντιάσουμε.
Δημιουργείται, όμως, η εντύπωση, πως η αντίδραση των εκπροσώπων της χριστιανικής θρησκείας σε διάφορες επιστημονικές ανακαλύψεις και εφαρμογές που κατάφωρα παραβιάζουν τον ηθικό κώδικα, άλλοτε είναι έντονη και ακραία, άλλοτε χλιαρή και τυπική και άλλοτε ανύπαρκτη και το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί σύγχυση στους απλούς ανθρώπους, είτε συγκαταλέγονται στους πιστούς, είτε όχι. Εκείνο δε, που επιτείνει ακόμα περισσότερο αυτή τη σύγχυση, είναι το ό,τι σχεδόν πάντοτε, για κάποιο θέμα που απασχολεί την κοινωνία, οι ανώτερης και ανώτατης βαθμίδας κληρικοί των διαφόρων δογμάτων και ομολογιών εκφράζουν διαφορετικές απόψεις, οπότε δεν υπάρχει μια ενιαία άποψη και μια κοινή γραμμή – πρόταση για την παγκόσμια κοινότητα.
Αναρωτιέται, όμως, κανείς καλοπροαίρετα πάντα, θα μπορούσε, άραγε μέσα στους κόλπους του χριστιανισμού, όλες οι Εκκλησίες να συγχρονιστούν συγκλίνοντας σε μια ενιαία γραμμή αντιμετώπισης επιστημονικών ζητημάτων, τα οποία αγνοούν την ηθική και αντιστρατεύονται τις απαραβίαστες χριστιανικές αξίες;
Αυτό τελικά, είναι ένα θέμα τεράστιων διαστάσεων και ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που αφορά την ανάμιξη της Εκκλησίας στο επιστημονικό πεδίο. Κι όταν πρόκειται για ζητήματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο, αλλά και τον άνθρωπο ως οντότητα και διακριτή μονάδα στον κόσμο ολόκληρο, η θέση της έχει βαρύνουσα σημασία. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι κατά το παρελθόν οι ταγοί της Εκκλησίας – πρωτίστως της Ρωμαιοκαθολικής – έγραψαν μελανές σελίδες στην ιστορία, όπως έγινε στην περίοδο της διαβόητης Ιερά Εξέτασης.
Ο Χανς Κούνγκ, ένας σύγχρονος διανοούμενος και κληρικός, συγγραφέας του έργου «Η αρχή των πάντων», ισχυρίζεται ότι οι επιστήμονες έχουν κάθε δικαίωμα να ερευνούν τι συμβαίνει, τόσο στην τεχνητή, όσο και στην έμψυχη ζωή και μάλιστα φτάνει μέχρι του σημείου να δηλώσει ότι για τη δημιουργία της ίδιας της ζωής δεν χρειάζεται διαμεσολάβηση του Θεού. Ποιος, όμως, είναι αυτός ο Χανς Κουνγκ, ο οποίος τιμήθηκε με πολλά βραβεία και έχει γράψει πολλά έργα; Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στο Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο της Ρώμης και, στη συνέχεια, ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις μεταξύ των οποίων και το Παρίσι (Σορβόννη). Από το 1995 είναι Πρόεδρος του Ιδρύματος για μια Παγκόσμια Ηθική και παρόλο που έχει αμφισβητήσει επανειλημμένως το αλάθητο του Πάπα, παραμένει ρωμαιοκαθολικός ιερέας, αν και το Βατικανό τού έχει αφαιρέσει τη δυνατότητα να διδάξει ρωμαιοκαθολική θεολογία. Ο εν λόγω λοιπόν, διανοούμενος κληρικός, εξέφρασε πολλές «τολμηρές» απόψεις στην προσπάθειά του πάντα να συμφιλιώσει τη θεολογία με την επιστήμη. Λέει μεταξύ άλλων: Ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι ο άνθρωπος γίνεται δημιουργός, αλλά θα θυμίσω πως ήδη έχουμε την εξέλιξη των ειδών, την οποία αν και δεν μπορούμε να την εξηγήσουμε πλήρως, δεν μπορούμε ωστόσο να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν «μηχανικοί» κανόνες που παράγουν ζωή κι αυτό είναι ένα θαύμα της επιστήμης. Τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους και να φτάσουν μέχρι την κατασκευή οντοτήτων, αλλά ανακύπτει αυτόματα ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα. Πάντως, αν για ένα κύτταρο δεν υπάρχει πρόβλημα, για μια ανθρώπινη οντότητα υπάρχει, οπότε και οι επιστήμονες έχουν τη δική τους ευθύνη.
Η ‘Εφημερίδα Νομού Κοζάνης’ είναι μια στήλη στην ενημέρωση της τοπικής κοινότητας, αντανακλώντας την πολυμορφία και τη ζωντάνια της περιοχής. Με την αφοσίωσή της στην έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση, καθώς και την αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων, έχει καθιερωθεί ως αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για τους αναγνώστες της.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη (Γερμανοί βιοχημικοί επιστήμονες), ο άνθρωπος πέρα από το χημικό σύστημα κληρονομικότητας έχει κι ένα πολιτισμικό. Το πρώτο από τα δύο, λοιπόν, συστήματα αυτά βασίζεται στα ελικοειδή μόρια του DNA και σε άλλα συστατικά του κυττάρου και το δεύτερο βασίζεται στη σύνδεση, την επικοινωνία και το διάλογο μεταξύ διαφορετικών γενεών. Αυτά τα δύο συστήματα καθορίζουν αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε (χημικό) και εκείνο που τελικά θα γίνουμε (πολιτισμικό). Κι αν το χημικό μας ανυψώνει ελάχιστα από τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου, το πολιτισμικό σίγουρα δεν έχει όμοιό του στη φύση. Ανασύρθηκε στη μνήμη μου φίλε αυτό το άρθρο, εξαιτίας της αναφοράς σου στο σύγχρονο πολιτισμό, αλλά δε θέλω να τη συνεχίσω, γιατί σε άλλο θέμα στροβιλίζεται τώρα ο προβληματισμός μου και θέλω να το κουβεντιάσουμε.
