The New Order
- Ο Χάρτης
Τον Ιούνιο του 2006, ο Ραλφ Πίτερς, πρώην συνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού και νυν στρατιωτικός αναλυτής και στρατηγός, σχεδίασε έναν χάρτη μιας ριζικά αναδιαμορφωμένης Μέσης Ανατολής. Μια διαδικασία που επιταχύνεται εν μέσω των πολιτικών αναταραχών και συγκρούσεων που σαρώνουν την περιοχή. Η Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και η Τουρκία θα έχαναν εδάφη από ένα «ελεύθερο Κουρδιστάν».
Ένα κράτος με ό,τι θα έχει απομείνει από την Τουρκία και που θα εκτείνεται από τα σύνορα με την Αρμενία μέσω των κοιτασμάτων πετρελαίου του Κιρκούκ στο Ιράκ και μέχρι τα περίχωρα της Βαγδάτης. Η Σαουδική Αραβία θα ήταν κι αυτή περικεκομμένη, παραχωρώντας εδάφη βορειοδυτικά στην Ιορδανία αλλά και νότια στην Υεμένη.
Άσχετα από την υποθετική υλοποίηση μερική ή ολική των σχεδίων επί χάρτου, παίρνουμε το έναυσμα για να προχωρήσει η σκέψη.
- Η ιδέα
Η βασική ιδέα ήταν η αλλαγή της γεωπολιτικής σε έναν σιϊτικό πολιτικό και οικονομικό άξονα ο οποίος θα διατρέχει τους ήδη υφιστάμενους ενεργειακούς διαδρόμους, από εύχρηστα μικρότερα δυτικά προτεκτοράτα που θα δημιουργηθούν από τη διάσπαση.
Υποστηρίξαμε σε αμέσως προηγούμενες μελέτες ότι το δυτικό συμμαχικό πλαίσιο είναι ενεργό και τα «παζλ» ευαίσθητα όσο ποτέ, με αυτό της Συρίας ως το πιο σημαντικό για αποσταθεροποίηση σε αλλαγή φάσης, η οποία προσομοιάζει προς τον παραπάνω χάρτη.
- Περίεργα
Το Ισραήλ δεν μπορεί να κάνει πίσω. 70.000 άμαχοι πρόσφυγές του υπάρχουν στο βόρειο τμήμα του και συχνά-πυκνά οι πύραυλοι τής Χεσμπολάχ το πλήττουν αφήνοντας νεκρούς και υλικές καταστροφές. Η τέταρτη σε σειρά εισβολή εδώ και μισό αιώνα. Το περίεργο δεν είναι ότι το Διεθνές Δίκαιο νομιμοποιεί παρόμοιες εισβολές όταν κινδυνεύει η ασφάλεια και ακεραιότητα ενός κράτους από άλλο. Το περίεργο είναι ότι ο Λίβανος ως κρατική οντότητα που είναι, δεν αντιδρά ούτε διαμαρτύρεται διεθνώς στην εισβολή, όπως το ίδιο έκανε και στις προηγούμενες, αλλά αντίθετα τη διευκολύνει δια της στρατιωτικής απουσίας και αφωνίας του. Και τα κράτη της Αραβικής Χερσονήσου δεν κάνουν καθόλου λόγο τώρα για Χεσμπολάχ αλλά ομιλούν μόνο για την ακεραιότητα και ασφάλεια του Λιβάνου.
Στα περίεργα ας προστεθεί και η ονομασία της ισραηλινής επιχείρησης στον νότιο Λίβανο που βρίσκεται σε εξέλιξη ως The New Order. O Νετανιάου πριν από λίγες ημέρες στον ΟΗΕ μίλησε για την ιστορική ύπαρξη του Ισραήλ και πως δεν υπάρχει μέρος στο Ιράν που να μην μπορεί να φτάσει το μακρύ χέρι του Ισραήλ, προετοιμάζοντας ίσως αυτό που θα επακολουθήσει, πάντα με την υποστήριξη των ΗΠΑ αλλά τώρα απ’ ό,τι φαίνεται με την από κοινού στρατιωτική τους επέμβαση.
- Το ζητούμενο
Παράλληλα, απευθύνθηκε ουσιαστικά με διάγγελμα προς τον ιρανικό λαό, υπενθυμίζοντάς του τα παλαιό συμμαχικό τους παρελθόν πριν το 1979, και τα οφέλη που θα έχουν αν επικρατήσει ειρήνη, σε μια έμμεση προσπάθεια να τους πείσει να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς.
Αυτό είναι και το στρατηγικό ζητούμενο της Δύσης η οποία ξύπνησε μετά από πέντε σχεδόν δεκαετίες και έχει κάθε συμφέρον αυτό να συμβεί με το λιγότερο κόστος και δεν γνωρίζουν αν θα βρουν άλλη παρόμοια ευκαιρία.
Το Ιράν έδωσε την αφορμή παρά την αιτία και ο όποιος δισταγμός αφορά τις πετρελαϊκές του εγκαταστάσεις αλλά και τις εγκαταστάσεις εξόρυξης στην Ανατολική Μεσόγειο τις οποίες το Ιράν είναι σε θέση και απείλησε ότι θα τις κτυπήσει αν δεχθεί επίθεση. Με τους βαλλιστικούς πυραύλους που διαθέτει μεγάλου βεληνεκούς, μπορεί να το κάνει.
Ένα χτύπημα όμως στις εγκαταστάσεις του Ιράν θα σήμαινε εκτός από παγκόσμια άνοδο των τιμών, και τη δυσαρέσκεια της Ρωσίας και της Κίνας. Ειδικά η τελευταία είναι ο αποδέκτης των μεγαλύτερων ποσοτήτων για την οικονομία της από το Ιράν και δεν είναι καθόλου τυχαίο που Ρωσία και Κίνα προσπάθησαν παρασκηνιακά να μεταπείσουν το Ιράν για το χτύπημα της 1/10/24. Ήταν τόσο ισχυρό το πλήγμα όμως του Ισραήλ στη Χεσμπολάχ που και για εσωτερική κατανάλωση και για να μην υπάρξουν εσωτερικά τριγμοί, έπρεπε το Ιράν να το πράξει.
- Στρατηγική
Το Ιράν δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να κάνει υψηλή στρατηγική και θα μετατοπιστεί χωρίς συμμάχους σε τοπικό επίπεδο για να διασώσει το καθεστώς του. Αντίθετα, η δυτική συμμαχία το κάνει και το λέει ξεκάθαρα για όσους αντιλαμβάνονται τη γλώσσα αυτή, με το The New Order. Οι συμβολισμοί στη διπλωματία είναι μια πάρα πολύ διαδεδομένη γλώσσα που χρειάζεται ερμηνεία.
Γιατί όμως ενδιαφέρονται οι σουνίτες Άραβες για τον Λίβανο και όχι για τη Χεσμπολάχ; Πολύ απλά διότι δεν θέλουν – κυρίως η Σαουδική Αραβία – το ξένο και «βλάσφημο» θρησκευτικά γένος των Περσών να κερδίσει την ηγεμονία του χώρου. Γι’ αυτό και οι κοινοί πανηγυρισμοί με τους Εβραίους στην περιοχή και στον Καναδά για την εξολόθρευση Νασράλα.
- Αντιθέσεις
Αφήνουν δηλαδή το Ισραήλ να κάνει τη «βρώμικη δουλειά», για αυτούς. Που δεν είναι και τόσο βρώμικη όταν αποδυναμώνεις έναν εχθρό ο οποίος στους όρκους και τα συντάγματά του έχει ως πρώτη προτεραιότητα τη γενοκτόνηση των Εβραίων.
Η σιωνιστική οικουμενιστική αντίχριστη προοπτική των υπερορθόδοξων, δεν μπορεί να έχει θέση σε αυτή τη μελέτη διότι ο απλός λαός δεν συμμετέχει και υφίσταται τις δολοφονικές ενέργειες στο όνομα ενός ανύπαρκτου θεού.
Και μάλιστα ως αντίθεση, το βρωμερότερο είναι ότι παγιδεύουν τους στόχους με αμάχους ενήλικες και κυρίως παιδιά που δεν μπορούν να αντιδράσουν, ώστε αν και το Ισραήλ τους προειδοποιεί γραπτά και ηλεκτρονικά να απομακρυνθούν από εκεί που θα χτυπήσει, να δημιουργούν άμαχα θύματα, για να το εκθέσουν.
Πατούν ακριβώς πάνω στα «ιερά» τους κείμενα περί μαρτύρων, πιλαφιών κλπ. Αυτοί είναι. Για παράδειγμα, ο Νασράλα επίσημα είχε δηλώσει ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να θανατώνονται. Και οι απανταχού λοάτκι και αριστεροί δικαιωματιστές υψώνουν σημαίες υπέρ της Χεσμπολάχ και της Χαμάς και «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Υπέρ των μελλοντικών σφαγέων τους. Δείγματα σε τι αντιθετική πολιτιστική και κοινωνική κρίση βρίσκεται ο δυτικός κόσμος και ο μωαμεθανικός επεκτατισμός. Και με τη μεταναστευτική πολιτική των παγκοσμιοποιητών στις μυστικιστικές τους Στοές, που είναι σε θέση να επηρεάζουν αποφάσεις και στα δύο στρατόπεδα.
- Λίβανος
Επανερχόμεθα στον Λίβανο. Πόσοι γνωρίζουν πως από τους αρχαίους Φοίνικες, με αλλεπάλληλους αραβικούς εξισλαμισμούς, οθωμανικούς εκβιασμούς, σταυροφορικές κατοχές και βρετανικές ραδιουργίες για τον έλεγχο του οριζόντιου άξονα, από τότε που η Ρωμανική Αυτοκρατορία απώλεσε οριστικά τον έλεγχο της περιοχής, το κράτος του Λιβάνου, (αν μπορεί να χαρακτηριστεί κράτος), αποτελείται σήμερα από μια πανσπερμία πολιτισμών, θρησκειών και εθνών; Σιϊτών Μωαμεθανών Αράβων και Φοινίκων, Σουνιτών Μωαμεθανών Αράβων και Φοινίκων, Δρούζων αριστερών Μωαμεθανών, Αλεβιτών Μωαμεθανών Αράβων και Φοινίκων, Παπικών Μαρωνιτών, Παπικών Ουνιτών λεγομένων ελληνοκαθολικών, Αρμένιων Παπικών, Αρμένιων μονοφυσιτών, Χριστιανοφαλαγγιτών, κράτος εν κράτει Χεσμπολάχ (η ετυμολογία σημαίνει κράτος του Αλλάχ και μάλιστα με δικαίωμα παγκόσμιας παρέμβασης) και Ελληνορθόδοξων αραβόφωνων οι οποίοι δηλώνουν Ρωμιοί, απροστάτευτοι εντελώς από την ελληνική κυβέρνηση. Και σχεδόν όλων να συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
- Υποκρισία
Ακριβώς γι’ αυτό το Λιβανέζικο κράτος δεν διαμαρτύρεται για την εισβολή του Ισραήλ. Διότι η Χεσμπολάχ είναι ο πραγματικός κατοχικός στρατός στον Λίβανο, δηλαδή ο βραχίονας για αποσταθεροποίηση του Ιράν προς έξοδό του στη Μεσόγειο με την πρώτη ευκαιρία. Όπως ήταν προ ολίγων ετών η κατοχή της Συρίας στον Λίβανο για την οποία ουδείς δικαιωματιστής διαμαρτυρήθηκε. Ουδείς και για τις επιθέσεις της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, σε κυρίαρχο δηλαδή κράτος, κατά των Χούθι και τις σφαγές αμάχων και παιδιών που γίνονται εκεί από μουσουλμάνους. Ουδείς και για την περσινή σφαγή των Αρμενίων από τους Αζέρους στο Αρτσάχ με τις ευλογίες της Ρωσίας η οποία επέτυχε στρατιωτική βάση και παρουσία στο Αζερμπαϊτζάν για τον έλεγχο του Καυκάσου αφήνοντας στον ξεριζωμό και θάνατο χιλιάδες Αρμενίους. Η διπλωματία είναι στυγνά συμφέροντα. Ούτε βέβαια και για την Κύπρο. Οι υποκριτικές κεραίες τους πιάνουν μόνο Ισραήλ και Ουκρανία.
- Άσχετες ερμηνείες
Και τάχα τα αραβικά κράτη χωρίζονται σε ήσυχα εξουδετερωμένα μουσουλμανικά από τη μία με τους κακούς που τα εξουδετέρωσαν (πώς;) και από την άλλη σε εξτρεμιστικές οργανώσεις που τις θρέφει η κακιά Δύση και το σιωνιστικό Ισραήλ. Ας πάνε τότε στην ήσυχη εξουδετερωμένη Σαουδική Αραβία να κάνουν δημόσια τον Σταυρό τους για να δούνε σε πιο μπουντρούμι θα βρεθούνε πάραυτα και να εξετάσουν γιατί οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι που είναι ο τρόμος της Αιγύπτου και η πηγή της τρομοκρατίας, έχουν την έδρα στο «ήσυχο» Κατάρ που μαζί με τη Σαουδική Αραβία (αλλά και τον Σόρος), χρηματοδοτούν τις λαθρομεταναστευτικές ορδές.
Οι πρώτοι, για να καταλάβουν την Ευρώπη σύμφωνα με την εντολή του Κορανίου, και ο δεύτερος με τους εντολοδόχους του για να την αλώσει αντικαθιστώντας τον πληθυσμό, είτε μειώνοντάς τον φαρμακευτικά, βάσει των εντολών της Στοάς του. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Λίγη σοβαρότης με τις άσχετες ερμηνείες.
- Το παζλ
Ως προς τον χάρτη μιας New Order που θυμίζει παραλλαγή της Συνθήκης των Σεβρών την οποία θυμούνται όλο και πιο πολύ, παρατηρούνται αλλαγές συνόρων με: 1. Mεγάλο Κουρδιστάν σε βάρος Τουρκίας, Ιράν, Ιράκ και Συρίας. 2. Κολοβωμένη Τουρκία η οποία δεν θα μείνει ούτε σε αυτά τα σύνορα αν γίνει η αρχή. 3. Ακρωτηριασμένο Ιράν το οποίο χάνει οριστικά το όνειρο εξόδου μετά από μιάμιση χιλιετία στη Μεσόγειο, με αντάλλαγμα τη διατήρηση του καθεστώτος που όλες οι ενδείξεις δείχνουν όμως ότι θα καταλυθεί σύντομα από ισραηλοαμερικανική στρατιωτική επέμβαση. 4. Δραστική διχοτόμηση του Ιράκ. 5. Μεγάλη Ιορδανία. 6. Συρρίκνωση Σαουδικής Αραβίας. 7. Μεγάλη Υεμένη 8. Ανεξάρτητο Βελουχιστάν σε βάρος των Ιράν, Πακιστάν και Αφγανιστάν. Το Βελουχιστάν αποτελεί ήδη κράτος εν κράτει εντός του σημερινού Ιράν και ναρκοδιάδρομος. Με ναρκοεμπόριο κόκας από τη Λατινική Αμερική βιοπορίζεται εν πολλοίς και η Χεσμπολάχ. 9. Στριμωγμένη Αρμενία. 10. Το κερασάκι είναι, Ισλαμικό Ιερό Κράτος με Μέκκα και Μεδίνα, αποσπώμενο από τη Σαουδική Αραβία.
Παρεμπιπτόντως, ο Ράμα εκδήλωσε πρόσφατα την πρόθεση με τις ευλογίες και κεφάλαια της Τουρκίας να ιδρύσει βαλκανικό ισλαμικό κρατίδιο Μπεκτασήδων εντός της Αλβανίας.
Πραγματικά, μια εντελώς New Order, κομμένη και ραμμένη σε νατοϊκά, βρετανικά και ισραηλινά office και γαλλικά ως προς τον Λίβανο, που θα εξασφαλίσει τη ροή ενέργειας και θα κρατά κάτω το ισλάμ.
- Δυτική Αρμενία
Αν πάρουμε μεγεθυντικό φακό και πρίσμα πάνω στον χάρτη, παρατηρούμε ότι το Κουρδιστάν εκτός που αποτελεί την καρδιά του χερσαίου άξονα, έχει μια μικρή έξοδο στον Εύξεινο Πόντο, αρκετή όμως για να πολλαπλασιάσει τη γεωπολιτική του αξία. Ένδειξη για τι θέλουν να κάνουν. Ένα αυτό.
Δεύτερο, η Αρμενία εδώ και χρόνια έχει σχηματίσει ένα σκιώδες κράτος ονόματι Δυτική Αρμενία το οποίο περιλαμβάνει τον Ανατολικό Πόντο και είναι πολιτογραφημένο επίσημα στον ΟΗΕ. Όχι ως κρατική οντότητα αφού αποτελεί τμήμα της τουρκικής επικράτειας αλλά για την ώρα πολιτιστική σύμφωνα με το άρθρο περί Αυτόχθονων πληθυσμών. Κάτι ανάλογο με τους Αβοριγίνες της Αυστραλίας. Σε αυτή τη λογική αρχικά.
Η αναγνώριση έχει προχωρήσει τόσο, ώστε το αρμενικό κράτος αν αποδείξεις ότι είσαι απόγονος προγόνου σου που ήταν κάτοικος της Δυτικής Αρμενίας, άσχετα από εθνικότητα και πού μένεις, σου εκδίδει κατόπιν αιτήσεως ταυτότητα πολίτη Δυτικής Αρμενίας η οποία έχει στον ΟΗΕ νομική ισχύ. Το πρώτο βήμα της απελευθέρωσης σε μελλοντική διάλυση της Τουρκίας την οποία θεωρούν βέβαιη μέσα στον χρόνο. Για την ώρα η Αρμενία είναι ηττημένη από πόλεμο, στριμωγμένη από Ρωσία και μάλλον μακριά από μια τέτοια προοπτική.
- Θεωρία Παιγνίων
Στη μαθηματική Θεωρία Παιγνίων των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών, οι καταστάσεις ανταγωνιστικής αλληλεξάρτησης με έμφαση στη διαδικασία λήψης αποφάσεων περισσοτέρων από ένα ληπτών απόφασης, δηλαδή αντιπάλων σ’ ένα ανταγωνιστικό πεδίο και μεταξύ τους περιβάλλον, καταλήγει σε διαδικασίες λήψης στρατηγικών αποφάσεων. Δηλαδή στρατηγική για πολλούς και υψηλή στρατηγική – χρονοστρατηγική για τους μεγάλους. Εφαρμοσμένη και στη γεωπολιτική διπλωματία ως γεωστρατηγική.
Το ζητούμενο είναι η εξισορρόπηση με το λιγότερο κόστος ακόμη και από παίκτη που είναι δυνατόν να αποκομίσει μεγάλα οφέλη χωρίς να κάνει κίνηση. Η Αγγλία του Συνεδρίου του Βερολίνου το 1878 προς την Πύλη για να διατηρήσει η τελευταία τη χαμένη συνεκτικότητα από τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, με τον χαρακτηριστικό διάλογο «-Τι μου δίνεις για να μην κάνω τίποτα; – Τι θέλεις; – Την Κύπρο. – Πάρ’ την.», είναι χαρακτηριστικότατη.
Σε αυτή την περίπτωση η λύση θα μπορούσε να είναι και αναίμακτη, που στην παρούσα φάση δεν διαφαίνεται, λόγω θρησκευτικού υπερβατισμού χιλιάδων πιστών οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι ο υπέρτατος πολιτικός παράγων είναι ο Αλλάχ τους, που τους υποχρεώνει δια παραδείσιου πιλαφιού, ως έποικοι να εξαφανίσουν από τον χάρτη γενοκτονώντας, τούς ιστορικούς κτήτορες μιας στρατηγικής φλούδας γης.
- Τα όρια
«…και η χαρά δεν την αφήνει». Ένθεν κακείθεν είτε διά της σιωπής είτε διά της δράσεως η επιβίωση του Ισραήλ και των αραβικών κρατών φαίνεται ότι συνεπάγεται αλλαγές μιας νέας τάξεως την οποία ομολογούν και προετοιμάζουν σύντομα.
Το Ισραήλ αρκείται στα υφιστάμενα σύνορα. Ακόμη και με απώλεια της Δυτικής Όχθης, αλλά με αποστρατικοποιημένο όμορο συνοριακό περιβάλλον και κόκκινη γραμμή αδιαλλαξίας το βιβλικό περιτείχισμα του λόφου της Σιών.
Η θεωρία και πράξη του κατευνασμού όπου εφαρμόστηκε με κορυφαίο παράδειγμα στη Γερμανία του Χίτλερ, έφερε καταστροφή. Το θέμα το μεγάλο είναι ως πού είναι διατεθειμένοι οι σουνίτες Άραβες να παραχωρήσουν εκουσίως χωρίς χρήση βίας εδάφη και προνόμια ανταλλάσσοντάς τα με οικονομικά και μακροπρόθεσμα στρατηγικά οφέλη, σε τι θα μεταλλαχτεί η Χεσμπολάχ και αν θα ανατραπεί και πώς το καθεστώς στο Ιράν.
