Στην επιστημονική κοινότητα ανέκαθεν υπήρχαν οι αρνητές του Θεού, οι αμφισβητίες του ρόλου της θρησκείας και οι αγνωστικιστές. Ουδέποτε, όμως, έπαψαν να υπάρχουν και οι άλλοι, οι αφοσιωμένοι αποκλειστικά και μόνο στο έργο τους, δίχως να προκαλούν ή να επιδιώκουν την αυτοπροβολή τους με τις αντιθεϊστικές τους υστερίες, όπως και εκείνοι που ενώ ξεκίνησαν ως άθεοι πέρασαν στη συνέχεια στον αγνωστικισμό και σήμερα απολαμβάνουν όπως οι ίδιοι δηλώνουν, τη χαρά της πίστης. Αυτή ήταν και η πορεία του Κόλλινς, του επιστήμονα που πρόσφερε στην ανθρωπότητα το μεγαλύτερο επιστημονικό επίτευγμα της μελέτης του DNA, τον κώδικα της ζωής;
Ένας άλλος νομπελίστας επιστήμονας (1997), ο φυσικός Γουίλλιαμ Φίλλιπς, (William Daniel Phillips γεν. 1948) συστήνοντας το βιβλίο «Η γλώσσα του Θεού» μεταξύ των άλλων αναφέρει και τα εξής: «καθένας που αναρωτιέται πως η θρησκευτική πίστη μπορεί να συμβιβάζεται με την επιστημονική γνώση, καθένας που φοβάται ότι η σύγχρονη επιστήμη χτυπάει τη θρησκευτική πίστη, καθένας που ενδιαφέρεται για μα φωτισμένη συζήτηση επί ενός καυτού θέματος της εποχής μας, πρέπει να διαβάσει αυτό το βιβλίο». Και φυσικά συγγραφέας αυτού του βιβλίου, είναι ο επικεφαλής του Σχεδίου Ανθρώπινου Γονιδιώματος, ο Φράνσις Κόλλινς, ο παγκοσμίου φήμης γενετιστής. Γιατί, λοιπόν, να δίνουμε περισσότερη σημασία απ΄ότι πρέπει σε απόψεις σαν κι αυτές των αιρετικών και εκκεντρικών στοχαστών; Γιατί να πέφτουμε στην παγίδα κάποιων μέσων του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, που για τους δικούς τους εμπορικούς λόγους προβάλλουν επανειλημμένα συγκεκριμένες απόψεις και πρόσωπα, μόνον και μόνον επειδή προκαλούν;
Προβάλλονται οι απόψεις του Μπαντιού για το ρόλο των φιλοσόφων και αυτές του Ονφρέ για το Θεό. Ο πρώτος θεωρεί ότι οι φιλόσοφοι οφείλουν να εξετάζουν το ζήτημα του προορισμού του ανθρώπου μόνον στα πλαίσια μιας ορθολογικής προσέγγισης και ο δεύτερος διακηρύσσει ότι ο Θεός σκοτώνει ό,τι του αντιστέκεται και πρώτα απ΄όλα τη λογική, την εξυπνάδα και το κριτικό πνεύμα!
Ηλίας Μάρκου