Πώς ξεχειλώνουν όλα και πώς μεταμορφώνονται άτσαλα ανάμεσα στο ακαθόριστο της τρέλας περιβάλλον. Παρελαύνουν καιροί με χαλαρωμένους δεσμούς, οι νύχτες οι λυτές δεν ξαναδέθηκαν και τις σταθερές της ζωής τις πάτησε το τρένο.
Ελλείψει πρωταγωνιστών άδραξαν την ευκαιρία του ρόλου οι κομπάρσοι και οι χειροκροτητές. Οι πλεονάζουσες φανταχτερές φιγούρες βαμμένες επικίνδυνα και κρυμμένες πίσω από το κακόγουστο της παρατραβηγμένης ιδιοτέλειας πολλαπλασιάστηκαν και όρμησαν στον άγριο στίβο της αρπαγής, ως αλλόκοτοι και χοντρόπετσοι δεινόσαυροι. Το μόνο διακριτικό τους η εσκεμμένη μουτζουρωμένη τους όψη με κάθε λογής ασχήμια, η οποία υποδηλώνει το περίσσευμα της αλαζονείας.
Στην παρατεταμένη έκλειψη του ήλιου ξεπρόβαλε αδιάντροπα το ξεθωριασμένο σήμα της υποτέλειας, όπου οι τυχοδιώκτες αλωνίζουν τον κόπο των άλλων και οι πάντες παραμερίζουν. Οι ως τώρα του βίου μας σταθερές απώλεσαν τα όριά τους, αλλοτριώθηκαν άδικα και βάναυσα κάτω από την εμμονή του νεοφιλελεύθερου ζυγού ( κόστος – κέρδος ).
Όρια δίχως όρια πια
· Οι μετακινούμενες πτέρυγες της βουλής φτερά στα σύννεφα του παραλογισμού.
· Η τοξική χροιά των λεκτικών επιφωνημάτων και των άκομψων αναμετρήσεων εντός του ναού της δημοκρατίας θυμίζει εξωγήινους αγροίκους.
· Έφτασε η ιδιωτικοποίηση των συμβόλων και των παραστάσεων. Το τατουάζ κατέστη μια ανεξίτηλη μόδα, ο δε διάσημος οίκος Gucci διαφημίζει τα πολυτελή εσώρουχά του στην πιο ακριβή Ελληνική βιτρίνα την ακρόπολη.
· Τα προαύλια των ιερών χώρων άρχισαν να γλιστρούν από τους πολλούς γυμνοσάλιαγκες.
· Η διαρκής πίεση της μετοχής με τα παράγωγά της τρύπησε το ταμπλό.
· Η τέχνη της υποκριτικής διολισθαίνει κάτω από τις αθώες ακτίνες του φακού.
· Η βιομηχανία κατασκευής ψευτοαστέρων μας ξεκούφανε σφυρίζοντας ενοχλητικά στο δρόμο της υπερπαραγωγής.
· Η χειραγώγηση της αράχνης υφαίνει μόνο κατά παραγγελία πια.
· Η εκμεταλλεύσιμη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου μια κινούμενη πλάνη που ξεγελά την ανώριμη κρίση μας.
· Η γνώση του μέλλοντος ψαράκι που κολυμπάει στη γυάλα της χαρτορίχτρας.
· Οι ξέφραγες καινοτόμες ιδέες, διάσπαρτες τυχούσες συνιστώσες ομοιάζουσες με ακαθόριστο πέταγμα πεταλούδας δίχως συγκεκριμένη κατεύθυνση.
· Επικεντρωμένοι μοναχά στη λεπτομέρεια του μακιγιάζ και την μελετημένη κλίση της φράντζας μας, αστοχήσαμε τα πραγματικά μας πρόσωπα.
Εν τέλει όσο επιδιώκουμε μανιωδώς να είμαστε ιν, το μόνο που κατορθώνουμε, είναι να επιβεβαιώνουμε καθημερινά την ύπαρξή μας στο βαθύ λούκι μιας αόρατης διαρκούς ασάφειας.
Η σταθερά λοιπόν, ο μπούσουλας των αξιών μας, το μέτρο της λογικής συνύπαρξης, τα σχοινιά τα γκέμια της πορείας είναι αφημένα δίχως ηνίοχο. Οι διαστάσεις που καθόριζαν το πλαίσιο της σκάφης, να ζυμωθεί το νόημα της ζωής, σβήστηκαν χωρίς σβήστρα από μια διεργασία βεβιασμένης εξάχνωσης υπακούοντας ο καθένας μας στο σύγχρονο δόγμα « όλα τα θέλω, τώρα τα θέλω». Οι σημασίες των εννοιών αποποιήθηκαν τη βαρύτητά τους, πέταξαν ως ταξιδιάρικοι γλάροι και χάθηκαν από τον ορίζοντα που μας περιβάλλει.
Μέχρις ότου τα παραπάνω αλλά και πολλά άλλα τα οποία μας παρασέρνουν στον οχετό της οπισθοδρόμησης, τα αποδεχόμαστε έστω και χωρίς να το επιδιώκουμε, ας μην περιμένουμε την πολυπόθητη ανάπτυξη, την οποία ονειρεύεται η προσωπική μας ψευδαίσθηση. Εξ ου τελευταία και οι ποικιλόμορφες μισονόμιμες ομαδικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των πολιτών ερμηνεύονται από μια μεγάλη μερίδα ως παρορμητικοί χείμαρροι αγανάκτησης.
Χωρίς να διακατέχομαι από εσωστρεφείς τάσεις, παρατηρώντας με σκεπτικισμό το μαραμένο και χλωμό τοπίο της σκληρής πραγματικότητας, αισθάνομαι πως βρίσκομαι στο μέσον ενός διαρκούς φθινοπωρινού κύκλου, προσπαθώντας να εντοπίσω τα πεπερασμένα όριά του και σίγουρα δεν είναι σύμπτωση , που η συνεχής φυλλόπτωση σκεπάζει, ότι γέννησε η ορεξάτη άνοιξη των λουλουδιών και των χρωμάτων.