Το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι και ο ηλίθιος κοιτούσε το δάχτυλο (κινέζικη παροιμία) – Με το δάχτυλο στην ευρωκάλπη της Κυριακής (άρθρο γνώμης του Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)

Το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι και ο ηλίθιος κοιτούσε το δάχτυλο (κινέζικη παροιμία) – Με το δάχτυλο στην ευρωκάλπη της Κυριακής (άρθρο γνώμης του Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)

Μετά το στραπάτσο των συστημικών κομμάτων στις πρόσφατες ευρωεκλογές, τη μεγάλη αποχή ειδικά στην Ελλάδα και την απογείωση των ευρωσκεπτικιστών πανευρωπαϊκά, άρχισε το παραμιλητό του ευρω-ιερατείου για ακροδεξιά σενάρια και άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Ο Ευρωπαίος πολίτης μίλησε. Δεν επιθυμεί άλλες δοκιμασμένες συνταγές που θα οδηγήσουν σε νέα αδιέξοδα.
Έλεγε ο Τσόρτσιλ για την πολιτική «πολιτική είναι να λες τι θα κάνεις αν γίνεις κυβερνήτης και όταν εκλεγείς, να δικαιολογείς γιατί δεν τα έκανες αυτά που υποσχέθηκες».
Στην πολιτική, όπως και στη γεωλογία, όλα καταρρέουν, όταν το «υπέδαφος» ρευστοποιείται. Σε αυτή τη φάση βρίσκεται ο ευρωπαϊκός μύθος της ενωμένης Ευρώπης. Τελικά δικαιώνονται όσοι έλεγαν – αυτά που έλεγαν – από την αρχή της «Συμφωνίας Συνδέσεως» της Ελλάδας με την ΕΟΚ. Είχαν επισημάνει τον κίνδυνο της οικονομικής ολιγαρχίας για νέα ωφελήματα και κέρδη, μόνον γι’ αυτούς τους λίγους. Είχαν προβλέψει – και επαληθεύτηκαν σε όλα – ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα οδηγήσει σε πτώχευση της Ελλάδας και το «τυράκι στη φάκα» ήταν ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση»!

Μια πολιτική ένωση με κυρίαρχο τον γερμανικό αετό. Πότε με τον Αδόλφο και πότε με όλους τους καγκελάριους στην ίδια πολιτική τακτική. Απορριπτέα στην γερμανική «ένωση» τα ουδέτερα κράτη. Έτσι είχαν αποκλειστεί η Ιρλανδία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Σουηδία κλπ. Τώρα όμως που «σπάει» η ουδετερότητα κάποιων κρατών, το μαντρί άνοιξε τις θύρες εισόδου!
Οι πρωτοπόροι «έξι» υπό την υψηλή επίνευση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ επέβαλαν την ελληνική σύνδεση για λόγους οικονομικού και πολιτικού συμφέροντος. Στη σημασία της Ελλάδας αναφέρεται η Ντεγκωλική γαλλική εφημερίδα «Κομπά» (2 Δεκ. 1960), σημειώνοντας τη σπουδαιότητα που γεωγραφικώς-πολιτικώς, οικονομικώς και στρατηγικώς παρουσιάζει για την ΕΟΚ των «έξι» η Ελλάδα.
Σημειώνει το άρθρο πως «Η Ελλάς είναι ένας προκεχωρημένος προμαχών της Δύσεως, της οποίας η θέση εξασφαλίζει την κάλυψη της Μεσογείου».
Πολιτικές ήταν οι επιδιώξεις σε βάρος των τοπικών κοινωνιών και οι άρχουσες ελίτ ήταν αποφασισμένες να τις επιβάλλουν.
Ο Αντενάουερ (6 Ιουν. 1953) δήλωνε ό,τι προηγούμενα ο Αδόλφος: «Η Γερμανία έλαβε από τον Θεό την αποστολή να σώσει τον Δυτικό κόσμο και τον Χριστιανισμό». Θυμίζουν μήπως οι δηλώσεις του την «Ιερά Εξέταση» με τα γνωστά αποτελέσματα;
Αποκαλυπτικός και ο υπουργός στρατιωτικών Στράους (13 Ιαν. 1953): «Οι συνδυασμένες δυνάμεις μας θα δυνηθούν να εξαφανίσουν από το χάρτη την Σοβιετική αυτοκρατορία». Μας θυμίζει κάτι αυτό σήμερα, που ΝΑΤΟ-ΕΕ έχουν κηρύξει πόλεμο εναντίον της Ρωσίας; Παλιό το όνειρό τους και ξεχνούν το Βατερλό του Ναπολέοντα στη Ρωσία, το Στάλινγκραντ με τον Αδόλφο και το Βιετνάμ.
Από το 1952 ο υπουργός εξωτερικών Χάλλ Στάιν το είπε ωμά: «Τελικός σκοπός της ενοποίησης της Ευρώπης είναι η δημιουργία ενιαίας Ευρώπης έως τα Ουράλια. Συγχώνευση της ελευθέρας Ηπειρωτικής Ευρώπης με την ανατολική Ευρώπη, απαλλαγμένη από τον κομμουνισμός έως τα Ουράλια, είναι σκοπός τον οποίο οφείλουμε να επιδιώκουμε…».

Αυτή ήταν η στρατηγική ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, που υποστήριξαν όλα τα συμβαλλόμενα μέλη της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Διαφοροποιήθηκε μόνον ο Ντε Γκώλ, που θεωρούσε μέρος της Ευρώπης και τη Ρωσία, γι’ αυτό την πλήρωσε με την «εξέγερση» «Μάης ’68».
Ο στόχος από την αρχή ήταν ο πόλεμος φθοράς κατά της ΕΣΣΔ και στη συνέχεια κατά της Ρωσίας του Πούτιν. Αφού οι μαριονέτες Γκορμπατσόφ – Γιέλτσιν δεν τους «έκατσαν», ο Βλαδίμηρος ήταν και είναι ο μέγας εχθρός.
Στην κορυφή της επιθετικής πολιτικής εναντίον της Ρωσίας η Γερμανία, για την πραγματοποίηση των ρεβανσιστικών σχεδίων, για την εξαπόλυση του πολέμου κατά της Ρωσίας του Πούτιν. Η Γερμανία είναι πειθήνιο όργανο των ΗΠΑ και τον όρκο πίστης έδωσε μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου στις ΗΠΑ, για να σταματήσουν οι διώξεις για εγκλήματα πολέμου.
Ένας ναζισμός ξαναζωντανεμένος και όλα με το ψευδεπίγραφο «Ελευθερία και Ειρήνη».
Όσον αφορά την Ελλάδα, πρώτα είχαμε το κερασάκι στην τούρτα με τα γνωστά πακέτα Ντελόρ και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Διάλυση βιομηχανικών μονάδων, αγροτο-κτηνοτροφίας, υποθήκευση με δανεισμό, μνημόνια, πτώχευση και πλήρη έλεγχο σε όλα. Πολιτική υποταγή και ολοκληρωτική απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Η ουδετερότητα είναι αμάρτημα και οδηγεί στη σταύρωση.
Πόσο τυχαία είναι τα γεγονότα της Ουκρανίας που οδηγούν την Ευρώπη στον Καιάδα με σχέδιο ΗΠΑ και σχεδόν καμία αντίδραση από τους «μικρούς» της Ευρώπης; Είναι τυχαία η έκρηξη προς τον ευρωσκεπτικισμό στις ευρωκάλπες και στην Ελλήνων αποχή με 60%;
Η ευρωπαϊκή ελίτ αλαζονικά με υπερσυγκέντρωση εξουσιών απομακρύνθηκε από οποιοδήποτε θετικό μπορούσε να υπάρξει. Δεν προσφέρει πλέον ευημερία, ούτε καν ασφάλεια, χτυπώντας τα τύμπανα πολέμου. Ούτε καν αναγνωρίζουν τα λάθη τους και όταν οι πολίτες αντιδρούν στην κάλπη, τότε θυμούνται την πεθαμένη δημοκρατία και φωνασκούν πως είναι υπέρτατη ανάγκη να πολεμήσουμε την δεξιά – ακροδεξιά, με το πρόσχημα ότι καταλύεται η δημοκρατία. Ποιος ξέρει αν δεν καταλήξουν πως έρχεται και η συντέλεια του κόσμου; Άλλη μια αλαζονική προσέγγιση, άλλη μια ακόμα υποτίμηση των πολιτών!
Το πρόβλημα της ΕΕ δεν είναι η ακροδεξιά, όπως θέλουν να αποκαλούν οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τους δικούς τους κώδικες αξιών της work ατζέντας και της νεοφιλελέ πλατφόρμας «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε». Δεν έγιναν ξαφνικά οι Ευρωπαίοι πολίτες ακροδεξιοί.
Χαρακτηρίζουν ακραίο ό,τι έχει σχέση με τις παραδοσιακές αξίες, όπως η πίστη, η οικογένεια, η πατρίδα, ο Θεός και η ασφάλεια. Ο πολίτης θέλει να αισθάνεται ασφαλής στο σπίτι του, έτσι απλά.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν γουστάρουν την Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων, των σκανδάλων, της διαφθοράς και τα τρένα να μην είναι ασφαλή. Δεν γίνεται να στοχοποιείται ως ακραίος αυτός που έχει διαφορετική φωνή. Η αρχή της στοχοποίησης άρχισε με το χορό του «19», την υποχρεωτικότητα της μάσκας-φίμωτρο και τον χαρακτηρισμό «ψεκασμένοι». Οι ευρωκάλπες έδειξαν πως η πλειοψηφία των πολιτών αντέδρασε σε αυτούς που έχουν την ευθύνη τόσο σε εθνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Ευρωπαίος πολίτης μίλησε και είπε όχι σε αυτή την Ευρώπη των ελίτ, που οδηγεί σε αδιέξοδο . Είπε όχι στον πόλεμο που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας. Λέμε ναι στην Ευρώπη της ευημερίας, της ειρήνης, της κοινωνικής Ευρώπης.
Ειδικά για την Ελλάδα, χρειάζεται πολιτική που θα ξαναζωντανέψει τον παραγωγικό κλάδο της βιομηχανίας και τον πρωτογενή τομέα. Πολιτική που θα δώσει λύση στο δημογραφικό μαρασμό, στα έρημα χωριά και θα βάλει φραγμό στην καταστροφική πολιτική των «ανοιχτών συνόρων». Προέχουν η δημόσια ασφάλεια, η προστασία του πολίτη, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η δημόσια υγεία και παιδεία και να χτυπηθεί η ρίζα της αισχροκέρδειας.
Και επειδή η λέξη «πατριωτισμός» στοχοποιείται επικίνδυνα, να ξέρουν ότι ο πατριωτισμός δεν έχει κομματική στέγη, αλλά εθνική.
Όπως καθαρά το λέει ο Νικήτας Κακλαμάνης στη συνέντευξή του στην ΕΣΤΙΑ της Κυριακής (16-6-2024): «… Με «λεξιλόγιο πολύ ελληνικό», λοιπόν, πιστεύω πως είναι ώρα να επιστρέψουμε στις πατριωτικές μας ρίζες και να ασχοληθούμε σοβαρά με τα εθνικά μας θέματα. Με μια εξωτερική πολιτική χωρίς εκπτώσεις, που θα απαντά καταλλήλως στις συστηματικές προκλήσεις της Τουρκίας, της Αλβανίας και των Σκοπίων…».
Κλείνουμε την «εθνική μας μοναξιά» με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου «Εδώ που μάθανε τα χρόνια μας να φταίνε κι όλοι οι γειτόνοι μας ζητάνε μερτικό, παίξε το τζόγο σου και βρίσε τους, καημένε, με λεξιλόγιο πολύ ελληνικό».

Πηγή : «Η Ελλάδα στο λάκκο των λεόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης» – Ίδρυμα Δημήτρης Μπάτσης.