Η νεοφιλελεύθερη Αριστερά σε έναν επιτάφιο χωρίς ανάσταση!
Η αριστερά στην Ελλάδα, αλλά και στη Δύση γενικότερα μπορεί να προτείνει μια εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό;
Μήπως έχει βάση αυτό που λέει ο Διον. Σαββόπουλος, ότι «η αριστερά έχει αποτύχει» και είναι πλέον – κατά τον Γ. Καραμπελιά – «στυλοβάτης» της παγκοσμιοποίησης;
Μήπως όλη η φιλοσοφία της αριστεράς για τον διεθνισμό (διάλυση εθνικών κρατών με ό,τι αυτό συνεπάγεται) έχει παράλληλη πορεία με το σύστημα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς;
Οι μεν προετοίμασαν τον δρόμο ιδεολογικά και οι δε, μέσα από την οικονομία της αγοράς για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος!
Είναι τυχαίο που όλα τα δύσκολα του νεοφιλελευθερισμού πέρασαν σε όλη τη Δύση με σοσιαλ-εργατικές κυβερνήσεις;
Είναι τυχαίο που το εργατικό κίνημα είναι ανύπαρκτο και δεν υπάρχει καμιά αντίδραση τώρα που καίγονται όλες οι εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις;
Ένα εργατικό κίνημα φάντασμα του εαυτού του, πλήρως εξαγορασμένο και υποταγμένο στην καπιταλιστική ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης. Ένα φλας-μπακ στα πρόσωπα του Λεχ Βαλέσα και του Κον Μπεντίτ του Γαλλικού Μάη του ’68 και λύνονται οι απορίες!
ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΔΕΞΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, για να μπορεί να κυβερνήσει και να εφαρμόσει την στρατηγική της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων!
Ευρωζώνη και χρέος!
Το «χρέος» ήταν ο στόχος των δανειστών για να καταστήσουν την Ελλάδα αποικία χρέους. Ο Θεόδωρος Κατσανέβας κάνει μια ανάλυση για το πώς προήλθε το χρέος και με στοιχεία αποδεικνύει πώς το μεγάλο άλμα του χρέους έγινε μέσα στην ευρωζώνη και αυτό ήταν η καταστροφή της Ελλάδας!
Τα «σουάπς» της εποχής Σημίτη με τις αλχημείες για να μπούμε στην ευρωζώνη και οι «Ολυμπιακοί» του 2004, ήταν η χαριστική βολή!
Το ζητούμενο βέβαια σήμερα είναι πώς θα βγούμε από αυτόν τον λαβύρινθο, όταν στη μια στροφή περιμένει ο Σόϊμπλε και στην άλλη η Μέρκελ. Όταν ο Μινώταυρος έχει πολλά πρόσωπα και ψάχνουμε ακόμα τον Θησέα!
Μνημόνιο λοιπόν ή αντιμνημόνιο; Ευρώ ή δραχμή; Ευρωπαϊκή Ένωση ή Εθνικό κράτος δίχως χαλκάδες; Με τόσο χρέος μπορούμε να επιβιώσουμε; Το κούρεμα, λένε οι «σοφοί», είναι απαράβατος όρος για την επιβίωση, διότι μεταξύ επιβίωσης των λαών και της είσπραξης των τοκοχρεολυσίων τους προτιμάται, η επιβίωση των λαών!
Ο Βύρων Πολύδωρας είναι εκτός από πολιτικός και ένας έμπειρος νομικός, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και ένας άνθρωπος σπάνιας μόρφωσης.
Στο εάν τα μνημόνια είναι αντισυνταγματικά, λέει: «Όλο το νομικό πλαίσιο των επιβαλλόμενων μέτρων είναι διάτρητο και ευθέως αντισυνταγματικό και αντίθετο με το Σύνταγμα, τον χάρτη του ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Συνθήκη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Δεν υπάρχει νομικό κείμενο ή δικαστήριο στον πλανήτη που να σώζει τους τόκους του τοκογλύφου έναντι της θυσίας ενός λαού».
Τώρα γιατί οι «ελληνικές» κυβερνήσεις εφαρμόζουν αντισυνταγματικές διατάξεις και κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο, εκτελώντας εντολές της Κριστίν Λαγκάρντ (υπόδικη στη Γαλλική Δικαιοσύνη), τον Σόϊμπλε (κατηγορούμενου για σκάνδαλα στη Γερμανία) και του Ζαν Κλώντ Γιούγκερ (υπόδικος για «βρώμικο χρήμα» στο Λουξεμβούργο), είναι ένα ζήτημα.
Για να ξεφύγουμε από τον νόμο της ζούγκλας και το δίκαιο του ισχυρότερου και στην ερώτηση εάν είναι υπέρ ή κατά της «οικουμενικής», λέει ο Βύρων Πολύδωρας «ναι, υπό έναν όρο. Να έχουμε την μέγιστη συμφωνία και συναίνεση, προκειμένου να προβάλλουμε ως έθνος-κράτος το μεγάλο ΟΧΙ στους δανειστές – εισβολείς – λεηλάτες.
Γίνεται σαφές και ορατό διά γυμνού οφθαλμού πως την «οικουμενική» την προτείνουν μετά μανίας τα «γατάκια» του Βερολίνου και της εγχώριας ολιγαρχίας, προκειμένου να «σφάξουν» με ομόφωνες αποφάσεις τον Ελληνικό λαό. Η σύγκρουση προβλέπεται αναπόφευκτη. Να την αναλάβουμε όσο γίνεται πιο προετοιμασμένοι. Αυτή πρέπει να είναι η στρατηγική της οικονομικής και εθνικής μας σωτηρίας. Αντί παράδοσης άνευ όρων. Κάτι τέτοιο (παράδοση) θα ήταν αντίθετο με την ιστορίας μας»
Έτσι είναι, Βύρων Πολύδωρα, αλλά με τέτοιες σκέψεις πώς να μην σε «πετάξουν» έξω από την «Βουλή»; Ποιός σου είπε πως οι εθνοπατέρες (222 ψήφισαν το 3ο μνημόνιο) ενδιαφέρονται για την Ελλάδα και ότι τους ενδιαφέρει η ιστορία της χώρας; Ανεπάγγελτοι είναι και βρήκαν ένα καλό και προσοδοφόρο επάγγελμα!!
Το παρακάτω ποίημα του Αργύρη Μαρνέρου θα μπορούσε να είναι και η αγωνία των νέων μας προς τους 222 εθνοπατέρες που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο. Αυτούς που τους αναγκάζουν είτε να ξενιτευτούν για να ζήσουν είτε να μείνουν «εντός», ως υπηρέτες των ξένων.
«Σπασμένο αυγό μες στο τηγάνι, η καρδιά μου.
Πάνω σε λάδι καυτό, κολυμπούν τα όνειρά μου.
Και σεις τριγύρω, με το πηρούνι στο χέρι,
Σαν να σας κάλεσε κάποιος,
Γλύφετε κιόλας τα χείλη σας».
Οι Σπαρτιάτες παραφύλαγαν για 10 χρόνια έως ότου ανακάλυψαν και σκότωσαν τον Εφιάλτη… Οι εφιάλτες όμως του κοινοβουλίου κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και οικονομημένοι!!!
1936… Η χρονιά που πέθαναν 6 πρωθυπουργοί, η πολιτική κατάσταση και ομοιότητες με τη σημερινή εποχή
Η 10ετία του «30» ήταν κρίσιμη, διότι έχουμε στην Ευρώπη την άνοδο του φασισμού και σε λίγο την έκρηξη του Β’ Μεγάλου Πολέμου. Αλλά το 1936 ήταν για την Ελλάδα η σημαδιακή χρονιά της νεότερης ελληνικής ιστορίας, και που σημαδεύτηκε από συρροή θανάτων πολιτικών και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου!
Πεθαίνουν με την σειρά ο Γ. Κονδύλης (31 Ιαν. 1936), ο Ελ. Βενιζέλος (18 Μαρτίου 1936), ο Κ. Δεμερτζής (13 Απρ. 1936), ο Αλ. Ζαϊμης (15 Σεπτ. 1936) και ο Αλ. Παπαναστασίου (17 Νοεμ. 1936).
Ο θάνατος του Αλ. Παπαναστασίου που ακολούθησε ήταν καθοριστικός για το υπάρχον – τότε – πολιτισκό σύστημα, διότι έσπασε ο κρίκος της αλυσίδας των προσώπων που θα μπορούσαν να αντιδράσουν στην ήδη επιβληθείσα δικτατορία από τον Ιωάννη Μεταξά!
Το πολιτικό σύστημα ήταν στα χάλια του, η αγανάκτηση του ελληνικού λαού στα άκρα και η απαξίωση που ένιωθε ο λαός για όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, εκφράζεται με απόλυτο τρόπο και από το ακόλουθο τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη: «Όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν, τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν…». Ένας ακόμη στίχος του Μάρκου δείχνει πώς αντιμετώπισε ο λαός ακόμα και τον θάνατο των πολιτικών: «Επέθανε ο Κονδύλης μας, πάει κι ο Βενιζέλος, την πούλεψε ο Δεμερτζής, που θα ’φερνε ένα τέλος…».
Εκείνη η «μούχλα» που μύριζε το τότε πολιτικό σύστημα οδήγησε στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου κα
ι η ίδια πολιτική σαπίλα της 10ετίας του «60» οδήγησε στη δικτατορία της 21ης Απρ. 1967. Το σημερινό πολιτικό σύστημα, δυστυχώς, είναι πάλι σαπισμένο και γερασμένο, αλλά αυτή τη φορά περισσότερο από κάθε άλλη, βουτηγμένο στα σκάνδαλα και στον πλουτισμό των πολιτικών.
Το κακό όμως δεν σταματάει εδώ. Ο δανεισμός, καταχρέωση της χώρας, η διάλυση του παραγωγικού ιστού, η διάλυση της κοινωνίας και τα μνημόνια, οδηγούν τώρα και στην υποθήκευση της Ελλάδας για 99 χρόνια. 222 βουλευτές το καλοκαίρι ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και τώρα η Βουλή εγκρίνει ένα σχέδιο που παραχωρεί για έναν σχεδόν αιώνα, όλη την περιουσία της Ελλάδας στους ξένους. Τίποτα δεν ανήκει πλέον στην Ελλάδα και όλα είναι των δανειστών-τοκογλύφων!
Ένα πολιτικό σύστημα πλήρως συμβιβασμένο με τους ξένους τοκογλύφους και έναν λαό αγανακ
τισμένο, που κλαίει την μοίρα του λουφάζοντας στον καναπέ του σπιτιού του!
Υπάρχει τελικά λύση στην υποθήκευση της Ελλάδας και από ποιους; Ένα ερώτημα που «ψάχνει» λύση και σωτήρες, που πρώτα να είναι Έλληνες, να σκέφτονται ελληνικά και να λειτουργούν ελληνικά!
Μια ιδέα των αρχαίων ημών προγόνων για δύσκολους καιρούς!
Η Αισυμνητία ήταν ένας τρόπος αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων σε έσχατους καιρούς. Τι ήταν η Αισυμνητία; Ήταν αιρετή δικτατορία, δηλαδή ο λαός σε μία κρίσιμη στιγμή ανέθετε οικειοθελώς την εξουσία σε ορισμένα πρόσωπα, τα οποία λεγόταν Αισυμνήτες!
Για παράδειγμα, ο Πιττακός ο Μυτιληναίος κυβέρνησε για μεγάλο χρονικό διάστημα την Μυτιλήνη ως Αισυμνήτης, δηλαδή ως δικτάτορας, αποδεκτός από τον λαό!
Το αντίθετο ήταν οι Τύραννοι, οι οποίοι επιβάλλονταν ασχέτως της λαϊκής θέλησης. Εν κατακλείδι, οι Αισυμνήτες είχαν την λαϊκή εντολή σε μια κρίσιμη στιγμή για την σωτηρία του τόπου, εν αντιθέσει με τους Τύραννους που ήταν δικτάτορες και λειτουργούσαν χωρίς λαϊκή εντολή!
Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα, αλλά προϋποθέτει ενημερωμένους πολίτες και έντιμους πολιτικούς. Το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει έντιμους πολιτικούς; Έχει ενημερωμένους και συνειδητοποιημένους πολίτες; Τώρα που η Ελλάδα έχει καταντήσει ένα απολύτως ελεγχόμενο προτεκτοράτο και κινδυνεύει να χαθεί ακόμα και μέρος των εδαφών της, ο λαός δεν πρέπει να αντιδράσει; Πώς όμως; Όταν το υπάρχον πολιτικό σύστημα στηρίζεται σε έναν Λεβέντη, πόσο σοβαρό μπορεί να είναι;
Απλά αναφερόμαστε σε προβληματισμούς και με την ευκαιρία και σε μια δήλωση του Γ. Παπανδρέου στην εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (1-7-1934… «Πιστεύω ότι η δικτατορία ημπορεί εις ωρισμένας περιστάσεις να αποτελέση ιστορικήν ανάγκην δ’ έναν τόπον, όταν την επιβάλλη ο υπέρτατος νόμος της σωτηρίας της πατρίδος…»
«Ανήκομεν εις την Δύσιν»
Το «δόγμα» αυτό έκανε καλό ή κακό στην Ελλάδα; Εάν έκανε καλό πού βρίσκεται αυτό και εάν είναι κακό, γιατί ακόμα να ακολουθούμε τον κακό δρόμο;
Κατά την άποψή μας το δόγμα αυτό όχι μόνον έκανε κακό στην Ελλάδα, αλλά την κατέστρεψε. Όταν αυτό το δόγμα έγινε πράξη, η Δύση ήταν σε περίοπτη θέση και απόλυτα δημοκρατική. Η Δύση σήμερα όχι μόνον δημοκρατική δεν είναι, αλλά έχει καταληφθεί από το τραπεζικό κεφάλαιο και όπως είπε ο πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος «το νόμισμα (euro) πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το νόμισμα»!
Όταν σήμερα λέμε Δύση εννοούμε Ευρώπη-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος κυβερνήτης στον τόπο του, εάν δεν είναι της απολύτου εμπιστοσύνης του συστήματος «ανήκομεν εις την Δύσιν»!
Για όποιον αμφιβάλλει, ας δει πώς και ποιοι οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτή την κατρακύλα. Πώς και ποιοι οδήγησαν στη χρεοκοπία και στα μνημόνια. Πώς και ποιοι οδηγούν τον Ελληνισμό στην εξαφάνιση και εποικισμό της Ελλάδας με μουσουλμάνους εποίκους. Στην κατάσταση αυτή δεν φτάσαμε ξαφνικά, αλλά ήταν μια μακρά πορεία των 42 χρόνων της «δημοκρατικής» μεταπολίτευσης!
Το παλιό πολιτικό σύστημα σε αγαστή συνεργασία με ντόπια και ξένα κοράκια, άνοιξαν την πόρτα του κακού τον Μάιο του 2010, με τις ευλογίες του ΔΝΤ. Τώρα, ό,τι και να προσπαθεί να περισώσει το παλιό πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί. Δοκιμάστηκαν και απέτυχαν!
Στόχος της «νέας Ευρώπης», δηλαδή της Γερμανίας ουσιαστικά, είναι να «σβήσουν» την κουλτούρα, τον πολιτισμό κάθε κράτους-μέλους και να δημιουργήσουν μια ενωμένη Ευρώπη ομογενοποιημένη και ένα κράτος αρχηγό… Την μεγάλη Γερμανία.
Αφού με τις επιδοτήσεις και τα δάνεια «τελείωσαν» κάθε «εθνική παραγωγή» (βιομηχανία-εμπόριο-γεωργία-κτηνοτροφία), τώρα «χτυπάνε» στην κουλτούρα των λαών. Τα περισσότερα κράτη δεν έχουν βαθιές ρίζες σε αυτό ή όσα είχαν, τα έχουν κατεδαφίσει. Διαφορετικοί λαοί στα Βαλκάνια ήταν η Γιουγκοσλαβία (την διέλυσαν) και η Ελλάδα (σε φάση διάλυσης με τα μνημόνια). Την ομογενοποίηση όλων θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο και το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι σύμμαχος και συνεργάτης προς αυτή την κατεύθυνση!
Μπορούμε από μόνοι μας να αλλάξουμε αυτή την πορεία; Μόνοι μας ΟΧΙ. Χρειάζονται νέες συμμαχίες και προς το πα
ρόν το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κερδίζεις χρόνο. Με αυτή την κατάσταση, αν συνεχιστεί, σε λίγο δεν θα υπάρχει κράτος στην Ευρώπη με εθνική κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και η εθνική ταυτότητα θα χαθεί! Ίσως πάλι ο «ευρωσκεπτικισμός» να δώσει τη λύση με την διάλυση αυτής της διεφθαρμένης Ευρώπης. Ίσως…! Πάντως χωρίς νέους συμμάχους, άλλη πολιτική κουλτούρα και άλλη προοπτική, δεν θα αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο
Ένα ερώτημα που ζητά απάντηση!
Η σημερινή Ελλάδα έγινε επαίτης ζητώντας δανεικά για να επιβιώσει. Πολιτικά εξαρτημένη από τους δανειστές.
Μια χώρα που εισάγει το 80% των τροφίμων, που ζητάει δανεικά, που το κοινοβούλιο εκτελεί εντολές τω δανειστών, που για 99 χρόνια έχει υποθηκεύσει δημόσια και ιδιωτική περιουσία, λογίζεται για ανεξάρτητο κράτος και έχει κοινοβουλευτική δημοκρατία;
Ένα κράτος που έχει μεγάλη ανεργία, μεγάλο δημόσιο χρέος, που οι βουλευτές ψηφίζουν κατ’ εντολή των δανειστών, μπορεί να ισχυριστεί πως έχει δημοκρατία;
Τελικά, πότε είναι ελεύθερος ο Έλληνας; Όταν έχει τα προς το ζην, όταν έχει κοινωνικό κράτος ή όταν του δίνεται το δικαίωμα να διαδηλώνει στην πλατεία ότι πεινάει; Η δημοκρατία είναι το άριστο των πολιτευμάτων, αλλά προϋποθέτει ενημερωμένους-συνειδητοποιημένους πολίτες και καλούς πολιτικούς.
Ερώτημα: Έχουμε
σήμερα δημοκρατία; Έχουμε πολιτικούς που ενδιαφέρονται για την Ελλάδα και τον Έλληνα;
Στη Βουλή της μεταπολίτευσης «χαρίζουμε» το ποίημα που χρόνια πριν έγραψε ο Αργύρης Μαρνέρος, με τον τίτλο ΗΔΟΝΙΚΑ: «Καθισμένη η Δημοκρατία, πάνω σε τριακόσια σκαμνιά, πίνοντας τριακόσιους καφέδες και άλλα τόσα τσιγάρα, ξύνει τον κώλο της ηδονικά με τρεις χιλιάδες νύχια».
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ…