«Το φανάρι του Διογένη» ………….. (σχολιασμοί και επισημάνσεις)…

Αν μιλάμε για γαϊδάρους

Καμιά φορά στα σοβαρά και ευτράπελα της καθημερινότητας, θέλοντας να δώσουμε μια νότα ευθυμίας, όχι για να ξεχάσουμε αλλά για να προβληματιστούμε, επιλέγουμε έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Έτσι, για να ξεφύγουμε από την βαρυχειμωνιά της ψυχής, που μας δημιουργεί όλη αυτή η κατάσταση με το eurogroup  και τις «δόσεις», θα αναφερθούμε στο κείμενο που ακολουθεί και το οποίο ομιλεί για την ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ!!

Ένα κείμενο που μεταφράστηκε από το ιταλικό κείμενο, το οποίο ήταν μεταφρασμένο από το γαλλικό και πάει λέγοντας. Κείμενα όπως αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες, γιατί ως γνωστόν στην ιστορία αυτή εμπλέκοντα επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου, καθώς όλος ο πλανήτης είναι δέσμιος των «κανόνων της αγοράς» των γαϊδάρων!

Ας δούμε λοιπόν την ιστορία «για την κρίση των γαϊδάρων» και αν αυτό μας θυμίζει κάτι!

«Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο και έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θε επέστρεφε μετά από μια βδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στο συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε  στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.

Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά τη συναλλαγή οι δυο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε παγώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στο δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με το δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους!…

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στο δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για τη δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν, έλεγε, αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να…ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δύο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέλφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν… με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί  κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τί θα έκανες στη θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;».

Μας θυμίζει κάτι η ιστορία αυτή ή είναι μόνο στη δική μας φαντασία;

Όχι άλλα πρόθυμα παιδιά… Όχι άλλα ψέματα!

Ένα χυδαίο περιβάλλον ψεύδους γύρω μας, που παγιδεύει ακόμα και την πληροφόρηση για το τι πραγματικά συμβαίνει. Είναι τάχα μόνον οι ξένοι που θέλουν το κακό μας και θέλουν να μας τα πάρουν όλα ή υπάρχουν και οι ντόπιοι συνεργάτες;

Τα ΜΜΕ για χρόνια παραπληροφορούν, το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με αυτούς που τα ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΑ και το πολιτικό σύστημα είναι πλήρως συμβιβασμένο και απόλυτα ελεγχόμενο από τις δυνάμεις κατοχής!

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ.

Το σίγουρο είναι πως αυτό δεν μπορεί να γίνει με το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό δυναμικό και το ΝΕΟ πρέπει να έχει πατριωτικό DNA. Επειδή ο πατριωτισμός δεν έχει «χρώμα» θα λέγαμε πως όλοι χωράνε σε μια κίνηση σωτηρίας, φτάνει να πιστεύουν πως το παλιό δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» είναι επιζήμιο και το καινούριο θα φέρει την ανατροπή!

Επιμένουμε στο «καινούριο» διότι αυτά που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι ουσιαστικά η πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τί παραπάνω θα έκανε ο κ. Μητσοτάκης από αυτά που εφαρμόζει η κυβέρνηση; Αν γινόταν αύριο κυβέρνηση η Ν.Δ. θα άλλαζε κάτι από την υπάρχουσα πολιτική; Όχι φυσικά. Όλοι αυτοί πιστεύουν ή εφαρμόζουν την πολιτική των Βρυξελλών, δηλαδή του Βερολίνου, την πολιτική που υποδεικνύουν οι ξένοι και άρα την πολιτική που δεν εξυπηρετεί την Ελλάδα και τους Έλληνες!

Δεν χρειαζόμαστε άλλα πρόθυμα παιδιά, αλλά αλλαγή πολιτικής και ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Κόμματα εθισμένα στα ψέματα και με μια χώρα ρημαγμένη, δεν χωράνει άλλα πειράματα. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!

Ένας στίχος του Αργύρη Μαρνέρου λέει: «Πρωτόπλαστοι σας ζηλέύω. Εσείς φάγατε το μήλο, αλλά για μας περίσσεψε ένα σκληρό κοτσάνι».

Εάν μας αρκεί το «κοτσάνι» συνεχίζουμε να συμβιβαζόμαστε. Εάν όχι, ας αλλάξουμε τακτική.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται και  μια φωνή από το παρελθόν!

Η κυβέρνηση τα έδωσε όλα, αλλά αυτοί θέλουν κι άλλα. Ίσως έμεινε κάτι ακόμα και να το θέλουν κι αυτό. Ο τοκογλύφος πάντα θέλει και εάν δει την αδυναμία σου, δεν θα σταματήσει να ζητάει και να απαιτεί.

Μπορεί να πέρασαν πάνω από 70 χρόνια από την γερμανική κατοχή, αλλά η κατάσταση ξαναγυρίζει πίσω στην καταχνιά. Σε εκείνη την σκληρή εποχή ο Δημήτρης Γληνός έγραψε το καταστατικό του ΕΑΜ και σαν να μην πέρασε μια μέρα, εκείνα που έγραψε τότε… ισχύουν και σήμερα!

«… Οι ξένοι κατακτητές και ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: να μας λυγίσουν τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική  μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε την μαύρη μοίρα, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρεία.

Μα ο λαός αυτός με την τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμη της άρνησης απέναντι σε κάθε κατακτητή, δεν θα λυγίσει και τώρα και δεν θα απελπιστεί.

….Αληθινά ο φριχτότερος εχθρός μας τούτη τη στιγμή θα ήταν η παθητική αποδοχή της μοίρας μας, θα ήταν η αποκαρδίωση, η απελπισία και η μοιρολατρία… κάθε συμβιβασμός, κάθε αποδοχή του μοιραίου είναι προδοσία. Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρτατη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά και αυτό κοιτάζουνε να πετύχουν οι εχθροί μας με τη φωνή των προδοτών. Και η άλλη η μορφή της μοιρολατρίας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει «ας σταυρώσουμε τα χέρια και ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν άλλοι». Γιατί και τούτη η μορφή της μοιρολατρίας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να του χαρίσουν άλλοι τη λευτεριά τους, αυτός ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ – πολύ πρόκειται να αλλάξει αφέντη. Όχι! Κανένα είδος συμβιβασμού, κανένα είδος μοιρολατρίας δεν αποδέχεται ο ολαός ο ελληνικός…

… Όχι, δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ένας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης. Αντίσταση ενεργητική.

Η αγωνία του Ελληνικού λαού είναι η αγωνία λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Που θα παλέψει όλος μαζί ενωμένος, που θα παλέψει και θα νικήσει….».

Όσα ο Δημ. Γληνός έγραψε πριν 70 χρόνια, ισχύουν και σήμερα. Τότε ο εχθρός έκανε εισβολή με όπλα, ενώ σήμερα με τραπεζίτες. Συνεργάτες τους οι κατακτητές είχαν και τότε και τώρα. Εάν ο λαός θέλει να ζήσει, ας παλέψει και τότε θα νικήσει. Εάν όχι… είναι μια επιλογή που έχει και συνέπειες!!!

«Συνταγή» Νταλάρα για έξοδο από την κρίση

Ο Τσάρλς Νταλάρα, πρώην επικεφαλής του Διεθνούς  Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου, μιλώντας στο 33^ο Internasional Finansial Law Conference στην Αθήνα, είπε «οι ηγέτες μπορούν μερικές φορές να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους, ήλθε η ώρα οι Έλληνες ηγέτες να αναλάβουν τον έλεγχο της μοίρας τους».

Μίλησε για διευθέτηση του χρέους, μεταρρυθμίσεις και πολιτική συναίνεση, ως άναγκαίο τρίπτυχο επιτυχίας για έξοδο από την κρίση.

Καλά τα λέει ο κος Νταλάρα, αλλά για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται και ηγέτες!!! Αυτοί πού θα βρεθούν;

«Πλεύση Ελευθερίας» και Ζωή Κωνσταντοπούλου

Τα έξι προτάγματά της, τα έξι Δέλτα που είναι τα πανιά του καραβιού του κόμματος, είναι:

• Δημοκρατία
• Δικαιοσύνη
• Διαφάνεια
• Δικαιώματα
• Διαγραφή του χρέους
• Διεκδίκηση γερμανικών οφειλών.

Καλοτάξιδο το καραβάκι σου κα Κωνσταντοπούλου… αλλά τα «έξι Δέλτα» μην τα «πουλήσεις»!

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ