19 Μαϊου – Ημέρα μνήμης
Ιστορίες που πονάνε, αλλά πρέπει να τις θυμόμαστε. Ο Ελληνισμός αφανίστηκε από Μ. Ασία, Πόντο, Θράκη, Αν. Ρωμυλία, Ίμβρο, Τένεδο, Β. Ήπειρο και έρχονται μαύρα μαντάτα για Κύπρο, «Μακεδονικό», Θράκη, Αιγαίο…
Από το 1914 άρχισε το ολοκαύτωμα του Ποντιακού Ελληνισμού. Να θυμίσουμε στη Ρεπούση, στον Βερέμη, στον Φίλη και άλλους παραδόπιστους, πως τότε, αρχηγός της εν Τουρκία Γερμανικής αποστολής ήταν ο Γερμανός Λίμαν Φον Σάνδερς.
Αυτός ο κύριος, περιοδεύων ανά την Μ. Ασία και αντιλαμβανόμενος την ευρωστία και την δύναμη του Ελληνικού στοιχείου, είπε στους Τούρκους: «Αυτούς εδώ τι τους φυλάττε; Εν όσω αφήνετε αυτά εδώ (εκκλησίες, σχολεία) εσείς θα είστε οι είλωτες των Ελλήνων».
Έως το 1922 οι νεό-τουρκοι του Κεμάλ, με την βοήθεια των γερμανών φίλων τους, άφησαν στην γη του Πόντου μόνον πτώματα και ματωμένα χώματα. Πάντως πουθενά ο Φον Λίμαν Σάνδερς, πουθενά δεν αναφέρθηκε για συνωστισμό.
Η σημασία της εθνικής παράδοσης, ως προς την διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, είναι καίριας σημασίας, γι’ αυτό και η παγκοσμιοποίηση προωθεί τρόπους αποδόμησης στοιχείων που έχουν σχέση με αυτό που αποκαλούμε έθνος, ιστορία, πολιτισμό, σύμβολα, ήθη και έθιμα. Ό,τι δηλαδή ενώνει με το παρελθόν!
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός βιώνουν τα τελευταία χρόνια, όχι τυχαία, την οικονομική εξαθλίωση και μια ιδιότυπη μαστροπεία πάνω σε κάθε τι που συνδέει με το παρελθόν. Συμμέτοχοι-συνένοχοι το πολιτικό και πανεπιστημιακό κατεστημένο και οι «νέο-ιστορικοί» τύπου Ρεπούση, Δραγώνα, Θάνου, Βερέμη και τελευταία η παρέα του Φίλη!
Την σημασία της εθνικής παράδοσής μας την θυμίζει ο Αισχύλος, μέσα από την τραγωδία «Αγαμέμνων»: «Όταν η ρίζα ζει, το δέντρο βγάζει φύλλα και απ’ το σπίτι επάνω μέσα στα κυνικά καύματα (στην κάψα του καλοκαιριού) την σκιά απλώνει».
Αυτή τη ρίζα θέλησαν να κόψουν οι νεότουρκοι του Κεμάλ το 1922, στην Σμύρνη και τον Πόντο, για
να μιλάνε κάποιοι σήμερα για «συνωστισμό, χωρίς ντροπή από βουλευτικά έδρανα. Αυτή τη ρίζα που συνδέει με το παρελθόν, θέλουν να κόψουν με κάθε τρόπο!
Τα κόκκινα βουνά της Ανατολής δεν είναι έτσι μόνον από το φλογισμένο ηλιοβασίλεμα, αλλά και από το αίμα τόσων αθώων. Μια γενοκτονία που ζητάει ακόμα δικαίωση!
Ζητείται Ελπίς!
Αυτό που ζούμε στην πατρίδα μας, πολλοί ίσως να νομίζουν ότι άρχισε πριν ένα χρόνο, δύο χρόνια, τρία χρόνια…! Στην πραγματικότητα άρχισε πριν 42 χρόνια, τόσα είναι τα χρόνια της μεταπολίτευσης. 42 ολόκληρα χρόνια από τότε που το έγκλημα κυοφορήθηκε και γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της πατρίδας μας. Ντόπιοι θλιβεροί κομπάρσοι με το κουστούμι της δημοκρατίας ενδεδυμένοι, παίζοντας ο καθένας το ρόλο του στην κακέκτυπη χολιγουντιανή παραγωγή σκοτεινών σκηνοθετών, γνωστή με το όνομα «εξέγερση του πολυτεχνείου», κατέλαβαν την εξουσία και άρχισε η περίφημη «αλλαγή»!
Ο Έλληνας πριν από τότε ήταν δουλευταράς, ολιγαρκής, καλός οικογενειάρχης, με αρχές και ιδανικά, φιλότιμο και τιμιότητα, μετατράπηκε με το χρόνο σε νεόπλουτο, ωχαδερφιστή, θεσιθήρα, άνευρο και ανιστόρητο λωτοφάγο!
Από τα παλιά χρόνια όταν είχαμε απέναντί μας εξωτερικούς εχθρούς, αν και πάντα ήμασταν λίγοι και οι εχθροί αμέτρητοι, έφθανε η γνώση της ιστορίας μας και η ύπαρξη ιδανικών μαζί με μια μαγική λεξούλα – καταλύτη – να μας φέρνει την δαφνοστεφανωμένη ΝΙΚΗ.
Η μαγική αυτή λεξούλα πότε ήταν το «Μολών Λαβέ», πότε το «Ίτε παίδες», το «φωτιά και τσεκούρι» και πότε το «Αέρα», που στα χείλη των τότε ηρώων έπαιρνε θεϊκή δύναμη και κατατρόπωνε τους εχθρούς μας.
Ο αγωνιστής Έλληνας, ο ήρωας Έλληνας, μετατράπηκε από την ψεύτικη ευωχία που του προσέφεραν οι εσωτερικοί εχθροί σε τρυφηλό Συβαρίτη, απόλεμο Ταραντίνο, εκφυλισμένο Αντιοχέα. Σε αυτό βοήθησαν τα εργολαβικά ΜΜΕ, τα συμβιβασμένα συνδικάτα και οι προσκυνημένοι «πανεπιστημιακοί» μαζί με τους «ακαδημαϊκούς», που τώρα όλοι μαζί βουλιάζουν στα ίδια τους τα απόνερα.
Το σχέδιό τους ήταν να μας κρατάνε χαλαρούς, χαρούμενους και λιπαρούς. Η επίθεση άρχιζε από το πρωί με τους «Ελενοκαφέδες» και συνεχιζόταν το μεσημέρι με τις «Λαμπιροτατιάνες». Το απόγευμα ήταν αφιερωμένο στην Τουρκία και σε ατέλειωτα γκουρμομαγειρέματα. Το βράδυ, αζ αυτό το βράδυ, είχαμε χαρές με τραγούδι, τραγούδι και dancing. Dancing με αστέρια και γηρλέες βουλευτίνες, dancing και χουφτώματα και ανοίγματα με τσαχπίνες συζύγους βουλευτο-υπουργών και πάει λέγοντας. Έτσι φτάσαμε ήσυχα-ήσυχα και πολύ απλά να γίνουμε ένας ωραίος μεζές για το ουζάκι της Μέρκελ και του Σόιμπλε, χωρίς να το καταλάβουμε. Και τώρα αδέρφια τι γίνεται; Τώρα που το σκηνικό της χουλιγουντιανής παραγωγής κατέρρευσε και είδαμε κατάματα το πρόσωπο της Μέδουσας; Τώρα τι κάνουμε;
Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε το πέτρωμα της Γοργούς που μας περιβάλλει; Τώρα που σε λίγο θα αποχαιρετήσουμε το Euro μήπως ήρθε η ώρα να αποτινάξουμε από πάνω μας την κακιά αρρώστια; Τώρα που τελείωσαν τα «όπα και τα άλα της», μήπως ήρθε η ώρα για Παιάνες; Πρέπει να βρούμε και την κατάλληλη μαγική λεξούλα για την περίσταση. Το «εκάς οι βέβηλοι» δεν τους ταιριάζει. Είπαμε, δεν έχουν ιδέα από Ελληνική Παιδεία, φιλοσοφία, θεούς και μυστήρια. Ούτε η ηρωική ιαχή «ΑΕΡΑ» τους πρέπει!
Αυτή η ηρωική ιαχή απευθύνεται σε αξιοπρεπείς αντιπάλους. Σκεφτόμαστε ότι το μόνο που ταιριάζει στην κλεπτοδημοκρατία της μεταπολίτευσης, στο σάπιο πολιτικάντικο σύστημα, είναι το «ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ». Νομίζουμε ότι τους πάει γάντι και να μας συγχωρέσουν τα συμπαθή τετράποδα
Κι όμως αυτή είναι η αλήθεια!
Έρευνα ΣΟΚ της «Σχολής μάνατζμεντ και τεχνολογίας» του Βερολίνου Πολύ απλά και με τεκμηριωμένα στοιχεία η έρευνα αυτή λέει τα αυτονόητα: «Βύθισαν την Ελλάδα για σωθούν οι τράπεζες».
Τα μνημονιακά δάνεια ήταν 220 δις και μετά από έξι (6) μνημονιακά χρόνια οι Γερμανοί τεχνοκράτες έρχονται να παραδεχτούν πως… μόνο το 5% μπήκε στη χώρα μας. Το 95% των δανείων διατέθηκε – από το 2010 – για να σωθούν κυρίως οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Στην πραγματικότητα οι δανειστές – τοκογλύφοι – φρόντισαν να διασώσουν τις δικές τους τράπεζες, ισοπεδώνοντας την ελληνική οικονομία. Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας των Γερμανών τεχνοκρατών, αφού από τα 220 δις, μόνον 9,7 δις μπήκαν στον ελληνικό προϋπολογισμό.
Από την πρώτη στιγμή των μνημονίων ο ΓΑΠ έδωσε στους δανειστές-τοκογλύφους πολύτιμο χρόνο να σώσουν τις δικές τους τράπεζες και το παιχνίδι τους συνεχίζουν όλοι οι επόμενοι μνημονιακοί. Λύση για την Ελλάδα δεν πρόκειται να υπάρξει, εάν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική. Με άλλη ορχήστρα και με άλλο τραγούδι!
Εσχάτη προδοσία και μια πρόταση!
Αφού έτσι είναι τα πράγματα και μάλιστα με τη «βούλα» των τεχνοκρατών του Βερολίνου, μήπως η μνημονιακή σπείρα πρέπει να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορημένου;
Αυτή η αποκάλυψη που έφερε στο φως η γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt», μπορεί να προστεθεί ως πειστήριο στο κατηγορητήριο που πρέπει να απαγγελθεί εναντίον όλων όσων συνείργησαν στο έγκλημα κατά της Ελλάδας και των Ελλ΄ξνων.
Μήπως την μυνητήρια αναφορά πρ΄πει να καταθέσει – ως αρχή – κάποια περιφέρεια (π.χ. πριφέρεια Δ. Μακεδονίας) ή κάποιο συνδικάτο από τα πολλά που υπάρχουν στην περιοχή μας;
Η τελευταία απεργία!
Άλλη μια απεργία για τα μάτια του κόσμου από τους συμβιβασμένους γραφειοκράτες του εργοδοτικού συνδικαλισμού του μνημονιακού συστήματος. Χωρίς κανέναν αγωνιστικό σχεδιασμό προκήρυξαν άλλη μια 48/ωρη απεργία για να δικαιολογηθούν απέναντι στην οργή των εργαζομένων.
Όταν ισοπεδώνεται η κοινωνία ολόκληρη, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές κάνουν πως διαμαρτύρονται με δήθεν απεργιακά μέτρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα… το μνημονιακό σύστημα ζει και βασιλεύει, ισοπεδώνοντας ό,τι έχει απομείνει.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ….