Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης.

Καθιερώθηκε από τους Αποστόλους ως ανάμνηση της σταυρικής θυσίας του Ιησού, από την οποία πηγάζει η σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για το θάνατό του.

Διαφορές υπάρχουν και ως προς τον χρόνο εορτασμού του Πάσχα από τα δύο βασικά ρεύματα του Χριστιανισμού.

Οι Ορθόδοξοι μένουν πιστοί στην απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325), ότι το Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων.

Οι Δυτικοί μετά την υιοθέτηση του Γρηγοριανού Ημερολογίου εγκατέλειψαν αυτή την παράδοση. Το Χριστιανικό Πάσχα έλκει την καταγωγή του από το αντίστοιχο Ιουδαϊκό, τη μεγάλη εορτή του Ιουδαϊσμού, που καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η ανάμνηση της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο.

Το Πάσχα στον ελληνικό χώρο έχει ένα πλούσιο εθιμικό κύκλο που αρχίζει από το Σάββατο του Λαζάρου και συνεχίζεται την εβδομάδα της Διακαινησίμου, που θεωρείται συνέχεια της Λαμπρής, σύμφωνα με τη διδασκαλία της εκκλησίας.