Το σύνδρομο του Κάιν που κατατρέχει τους Έλληνες, η ξεχασμένη ιστορία της Βορείου Ηπείρου, οι δολοφονίες Βορειοηπειρωτών, η υπόθεση Μπελέρη και η προκλητικότητα Ράμα!
Οι επέτειοι πολλών χρόνων από ένα ιστορικό γεγονός λειτουργούν συχνά ως ευκαιρία παρουσίασης αυτού του γεγονότος στο λαό, μέσα από χρήσιμα συμπεράσματα και διεύρυνση της έρευνας.
Με οδηγό τα γεγονότα τα οποία κάποια χρονική στιγμή συνέβησαν, ψάχνοντας για απαντήσεις και εξηγήσεις, κάποιες φορές έχουμε και την απορία, γιατί οδηγηθήκαμε σε μια τέτοια κατάληξη!
Θα ξεκινήσουμε από τη δολοφονία του ομογενή μας Κωνσταντίνου Κατσίφα, αλλά και στον επιθετικό-εχθρικό τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ομογενείς μας στην Αλβανία. Το λιγότερο ως «αγκάθια», με ωμή βία, ξυλοδαρμούς, τρομοκρατία και δολοφονίες. Πριν τη δολοφονία του Κατσίφα, είχαμε – στις 13 Αυγούστου 2010 – στη Χιμάρα τη δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα (37 ετών)
Πώς αντέδρασαν στις δολοφονίες οι Ελληνικές κυβερνήσεις; Κατευνασμός λέγεται στη διπλωματία, αλλά σε απλά ελληνικά, ραγιαδισμός και «ξεβράκωμα». Είναι και η υποκρισία του μιντιακού κατεστημένου και των «διανοουμένων» μας, που κάνουν τα γεγονότα ακόμα πιο τραγικά.
Η Ελλάδα και στους δύο παγκόσμιους πολέμους ήταν με την πλευρά των νικητών. Προδόθηκε από «φίλους και συμμάχους». Προφητική η Σοφία Βέμπο που κατά τη λήξη του πολέμου τραγούδησε με πολλή πίκρα «Εμείς που τόσο αίμα χύσαμε, θα έρθει μια στιγμή, που θα μας κάτσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε»!
Δε φτάνει που οι «σύμμαχοι» μας πρόδωσαν μετά τον πόλεμο, αντί να διεκδικήσουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ αυτό που έπρεπε, χωριστήκαμε σε Δεξιούς και Αριστερούς, για να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Το «σύνδρομο του Κάιν» κατατρέχει τους Έλληνες!
Επειδή το ζητούμενο εδώ είναι η Αλβανία, ας δούμε πώς προέκυψε αυτό το μόρφωμα, τι σκοπούς εξυπηρετούσε και γιατί και πώς θύμα της όλης σκευωρίας ήταν η Ελληνικότατη Βόρεια Ήπειρος.
Το πρωτόκολλο της Κέρκυρας – Η Βόρειος Ήπειρος – Το μόρφωμα της Αλβανίας, τα συμφέροντα των ξένων και οι Ελληνικές κυβερνήσεις του «δεν διεκδικούμε τίποτα»
Πέρασε πάνω από ένας αιώνας από την υπογραφή του «Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας». Ήταν 17 Μαΐου 1914 και ήταν ένα πρωτόκολλο πολύ ενοχλητικό. Όχι μόνο για τους αντιπάλους. Ενοχλητικό και για το Ελληνικό κράτος, διότι είναι αποκαρδιωτικό το φαινόμενο, μια Πολιτεία να βάζει στη ναφθαλίνη ένα εθνικό θέμα! Να το κρύβει σε ανήλια υπόγεια και να το απαγορεύει στους πολίτες της να το θυμάται. 110 χρόνια από την υπογραφή του, 17 Μαΐου 1914. Όχι μόνο δεν γιορτάζεται ως επέτειος, αλλά αποφεύγουν οι κυβερνήσεις να κάνουν και απλή νύξη του θέματος, μήπως κάποιοι μας θυμώσουν!
Η Ελλάδα διαθέτει ιστορικούς και νομικούς κύκλους επί της Βορείου Ηπείρου. ΝΑΙ Βόρεια Ήπειρος και ΟΧΙ Νότια Αλβανία που τη θέλει ο Νίκος Φίλης. Μια Ελλάδα που ξέχασε τις εδαφικές αυτές διεκδικήσεις, αλλά δεν μας υποχρεώνει να λησμονήσουμε την ύπαρξη αυτών των τίτλων. Σε κάθε επετειακή ευκαιρία να τους θυμόμαστε και μαζί να θυμόμαστε τον δολοφονηθέντα Χιμαριώτη Αριστοτέλη Γκούμα και τον επίσης δολοφονηθέντα Κων/νο Κατσίφα από τους Βουλιαράτες.
Τον πρώτο, ο οποίος δολοφονήθηκε μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να μιλήσει Ελληνικά και τον δεύτερο, επειδή σήκωσε την Ελληνική σημαία στους Βουλιαράτες!
Τι ήταν όμως και πώς προέκυψε το πρωτόκολλο της Κέρκυρας; Μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους η Αλβανία δεν υπήρχε ως κράτος. Δεν ήταν παρά μια γεωγραφική περιοχή της Οθωμανίας. Με το ξεκίνημα του Α’ΠΠ σερβικά στρατεύματα, υποστηριζόμενα από Μαυροβούνιους, προελαύνουν προς το Δυρράχιο, ενώ Ελληνικές δυνάμεις πλησιάζουν στον Αυλώνα.
Σε αυτές τις κινήσεις Σέρβων – Μαυροβουνίων και Ελλήνων, κινδυνεύουν τα συμφέροντα Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας. Κινδυνεύουν από την παρουσία Ελλήνων και Σέρβων στα αλβανικά παράλια. Η Ρώμη θέλει τον Αυλώνα δικό της και απειλεί την Αθήνα με πόλεμο αν καταλάβει τον Αυλώνα!
Το στενό του Οτράντο, μαζί με το «Γιβραλτάρ της Αδριατικής» (τη νήσο Σάσωνα), πρέπει, είναι απαίτηση, να ελέγχονται από την Ιταλία. Προκειμένου να το πετύχει αυτό η Ιταλία, θα προχωρήσει σε μια «εθνοπλασία». Κάτι ανάλογο δεν έκανε ο Τίτο 30 χρόνια αργότερα με το χαρακτηρισμό της Vardaska σε «Μακεδονία»; Θα κατασκευάσει και θα θέσει υπό την προστασία της ένα τεχνητό κράτος, την Αλβανία (διάσκεψη του Λονδίνου 29 Ιουλίου 1913).
Αντιδρά ο Ελ. Βενιζέλος και ζητά διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Οι περιοχές κατοικούνται από Έλληνες. Αντ’ αυτού θα συγκροτηθεί η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου, με εκπροσώπους της Γερμανίας, Αυστρουγγαρίας, Γαλλίας, Μ. Βρετανίας, Ελλάδας και Ρωσίας. Η επιτροπή ουδόλως ενδιαφέρθηκε για την Ελληνικότητα της Β. Ηπείρου και θα υπογράψει ετσιθελικά το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17 Δεκ. 1913). Με αυτό χαρίζεται η Β. Ήπειρος στην Αλβανία.
Οι «Δυνάμεις» εκβιάζουν την Αθήνα. Αν δεν το αποδεχθεί, δεν της παραχωρούν τα νησιά του Αιγαίου. Ο Ελ. Βενιζέλος αναγκάζεται να υποχωρήσει. Τα νικηφόρα στρατεύματα αναγκάζονται να υποχωρήσουν από τις περιοχές που λίγο πριν είχαν ελευθερώσει.
Την υποχώρηση όμως των Αθηνών δεν θα δεχθούν οι Βορειοηπειρώτες. Με αρχηγό τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο στο Αργυρόκαστρο και τον Σπύρο Σπυρομήλιο στην Χιμάρα θα κηρύξουν επανάσταση απαιτώντας αυτονομία. Ο αυτονομιστικός αγώνας θα αναγκάσει την Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου να ζητήσει διαπραγματεύσεις. Έτσι, στις 17 Μαΐου 1914 θα υπογραφεί το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, με το οποίο αναγνωρίζεται η Ελληνικότητα της Β. Ηπείρου και κηρύσσεται αυτόνομος, υπό την επικυριαρχία του ηγεμόνος πρίγκιπα της Αλβανίας Γουλιέλμου του Βιντ.
Το πρωτόκολλο της Κέρκυρας θα έχει διεθνή αναγνώριση στις 23 Ιουνίου 1914. Τότε ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου Αύγουστος Κραλλ θα ανακοινώσει στην προσωρινή κυβέρνηση της Αυτόνομης Πολιτείας (Γ. Ζωγράφο), ότι ο πρίγκιπας της Αλβανίας Γουλιέλμος του Βιντ και η αλβανική κυβέρνηση έχουν αποδεχθεί «εξ ολοκλήρου και άνευ όρων» τη συμφωνία της Κέρκυρας.
Την δε 1 Ιουλίου 1914 οι αντιπρόσωποι των «Έξι Δυνάμεων» θα ανακοινώσουν επίσημα στην Αθήνα ότι οι κυβερνήσεις τους ενέκριναν το πρωτόκολλο της Κέρκυρας.
Τα κατοπινά γεγονότα, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, η 20ετία του ψυχρού πολέμου κλπ. δεν επέτρεψαν την εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας. Κυρίως όμως το πρόβλημα ήταν όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις που πορεύτηκαν με το δόγμα «δεν διεκδικούμε τίποτα»!!!
Υ.Γ.-1: Είχε πει ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζιοβάνι Τζιολίτι στον πρέσβη μας Δημ. Κακλαμάνο «αναγνωρίζω ότι η Βόρειος Ήπειρος είναι Ελληνική. Τα δικαιώματα όμως ενός μικρού λαού, όπως της Ελλάδος, δεν είναι δυνατόν να υπερισχύσουν των συμφερόντων μιας μεγάλης δύναμης, όπως της Ιταλίας».
Υ.Γ.-2: Τα λέει όλα όμως ο Γεώργιος Κλεμανσώ, ο περίφημος τίγρης που δεν μασούσε τα λόγια του. Στις 3 Μαρτίου 1914, στη γαλλική εφημερίδα «Ελεύθερος Άνθρωπος», θα γράψει: «Ιδού 350.000 αληθινοί Έλληνες, διανεμόμενοι εις χωρία, των οποίων και μόνον τα ονόματα δηλούν την Ελληνική καταγωγή. Κατόρθωσαν να κρατήσουν την εθνικότητά των έναντι των Τούρκων και όταν έφθασαν τα Ελληνικά στρατεύματα, προς απελευθέρωσίν των εκ του Οθωμανικού ζυγού, τους είπαν και τους επανέλαβαν ότι τώρα ήτο οριστική η αποκατάστασίς των με την πατρίδα.. Διότι, αρχικά θέμα της κυβερνήσεως των Αθηνών και της διπλωματίας της εις το εξωτερικόν, ήτο η επιστροφή ολοκλήρου της Ηπείρου εις την Ελλάδα. Και ξαφνικά, άνευ οιασδήποτε προπαρασκευής, χωρίς να λάβουν δια τους δυστυχείς αυτούς πληθυσμούς ουδεμίαν εγγύησιν… καληνύχτα σας, αγαπητοί συμπατριώτες και καλήν τύχην με τους ληστάς Αλβανούς».
Και μια ακόμη λεπτομέρεια… Στις 20 Ιουλίου 1946 η Αμερικανική Γερουσία αποφασίζει ομοφώνως πως η Βόρειος Ήπειρος πρέπει να αποδοθεί στην Ελλάδα!
Αυτή είναι η ιστορία της Βορείου Ηπείρου (και όχι Νοτίου Αλβανίας κατά Φίλη). Η Ελλάδα παρέδωσε τους Βορειοηπειρώτες στους «ληστάς Αλβανούς» (Γ. Κλεμανσώ) και μια σύγχρονη εθνοκάθαρση εκτυλίσσεται επί Ράμα, ακολουθώντας τα χνάρια του Χότζα. Ένα οργανωμένο πογκρόμ σε βάρος της μειονότητας. Η ειρωνεία είναι πως το πρωτόκολλο της Κέρκυρας υπάρχει, αλλά μόνον στα χαρτιά.
Βιβλιογραφία: «Ιχνηλατώντας το χθες» – Ιωάννης Λ. Μπακούρος, υποστράτηγος ε.α
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
