Ήρθιν κι σ’ν Κόζιαν’ η μόδα μι τα κιν’τά τηλιέφουνα. Κι γλέπ’ς καμόσ’ να τα χ’ν κριμασμένα όπους οι καμπόϊδις τα μπιστόλια. Βγαίν’ στου τζιαντέ κι φκιάν’ τάχατ’ ότ’ τηλιφουνούν, σκουντάφ’ν, πέφ’ν κι τρών’ τ’ς μύτις. Κι δε φτάν’ μούγκι αυτό, σ’ ανοίγ’ν κι κουβέντα.
– Μ’ έσουσιν του κιν’τό. Δεν ξέρ’ς πόσις δ’λειές σών’! Ιπρουχτές τσάκουσα διακόσια χιλιάρ’κα στου τάκα τάκα. (Βέβια άμα τουν κουταλέψ’ς ικείν’ τ’ν ώρα, μπουρεί να βρεις μούγκι καμόσα λιανόματα κι του κιν’τό, που του πήριν μι δόσεις).
Οι Πόντιοι πάλ’, αρχίντσαν να πουλιμούν τα τηλιέφουνα απ’ τα μπαλκόνια, για να έχ’ν κινητά!
Μια βραδά στου καφινείου, παίρν’ ένας τ’ γυναίκα τ’ π’ τ’ν άριζαν ψίχα τα ξινά.
– Έλα μαρ’, μ’ ακούς; Στου καφινείου είμι.
Κι κοιτούσιν αλλόϊρα, άμα τουν τηρούν οι άλλ’. Παίζου βίδα, τ’ αργήσου καμιά ώρα.
– Ιντάξ’ Μήκα μου, κάμι κι δυο. Δε μι πειράζ’. Ιγώ γλέπου ένα έργου μι τουν Γκουζγκούν’. Λέγιτι «άγριου σεξ». Είνι πουλύ ουραίου.
– Ιγώ όμους ακούου ρούπουτουν ικεί. Είνι κάνας;
– Όχ(ι) Μήκα μου, ου γάτους ρίθκιν απ’ τουν καναπέ κι αναστέναξα. Θάρ’σα μι ξέκ’σιν του σιμέν.
– Ιντάξ’, άντι γειά!
Έπιζιν βίδα, α μα του νου τ’ τουν είχιν στου ρόπουτου.
– Φέβγου, λιέει σ’ν παρέα τ’. Έχου μια δ’λειά.
Ανιβαίνουντας τα σκαλουπάτια στου σπίτι τ’, χ’πάει του κιν’τό.
– Ουρίστι.
– Έλα Μήκα μου! Ακόμα στου καφινείου είσι;
– Όχ(ι), στ’ σκάλα μι πρόφτασις. Ανιβαίνου.
Άκ’σιν ένα αχ κι ένα γκντούπ απού πέσιμου.
– Τι γένιτι μαρ’, τι ακούσκιν;
– Καντίπουτα Μήκα μου, ου γάτους ήταν!
Εφημερίδα ΚΟΖΑΝΗ (1994)
