68
Η παραβολή του άφρονος Πλουσίου στα ποντιακά:
Και είπεν ο Κύριον αούτο την παραβολήν: Είνονος ανθρωπή τα χωράφα’ εξέγκαν άφθονον καρπόν. Εκάτσεν και ενούνιζεν: ντο να εφτάω, πού θα αποθηκεύω τα γεννήματα μ’;Με τα πολλά ελάλεσεν: εύρα το! να, ντο θα εφτάω: θα χαλάνω όλα’ τα αποθήκας ιμ, θα χτίζω άλλο τρανά και θα σωρεύω απέσ’ όλα’ τα γεννήματα και τα αγαθά μ’. Και επεκεί θα λέγω σην ψημ: Ψίκα μ’, πολλά τα αγαθά σ’ και κανείνταν για χρόνα΄πολλά. Αναπάχ’, φα, πία και απόλαυσον. Ατότε εφάνθεν ατον ο Θεόν και είπεν: άβανακ, ατό την νύχταν θα παίρνε την ψησ’..όλα’ ατά, το ετοίμασες, τίνος θα είν’;
Ατά παθάν, λοιπόν, ήντσαν θησαυρίζ για τον εαυτόν ατ’ και κι πλουτίζ σο όνομαν του Θεού. Είπα και ελάλεσα: Ήντσαν εχ’ ωτία να ακούει ας ακούει
